Την 10ην πρωινήν ώραν της παρελθούσης Κυριακής συνήλθον εν τη αιθούση της Λαϊκής Σχολής πλείστοι των ενταύθα προσφύγων προς επιψήφισιν του καταστατικού του ιδρυθέντος παρ’ αυτών νέου Συλλόγου «ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΛΑΜΩΝ». Η προεδρία δια παμψηφίας ανετέθη εις τον κ. Γεώργιον Καράμαλην, ο οποίος καταλαβών την έδραν ωμίλησεν επί ώραν και πλέον ως εξής:
«Από τας εφημερίδας γνωρίζετε, ότι σκοπός της σημερινής συγκεντρώσεώς μας είναι η έγκρισις του καταστατικού Νέου Συλλόγου, τον οποίον πρόκειται να ιδρύσωμεν. Εις ημάς τους πρωτοστατήσαντας επιβάλλεται, νομίζομεν, να σας αναπτύξωμεν και τους ειδικούς λόγους, οι οποίοι κατέστησαν απαραίτητον την ίδρυσιν αυτού.
Τα γνωστά αποτελέσματα των εκλογών του άλλου Συλλόγου και αι μετά ταύτα συζητήσεις μας ηδραίωσαν την πεποίθησιν, ότι τα πρόσωπα τα αναλαβόντα την διοίκησιν δεν είναι τα πλέον κατάλληλα, δεν είναι τα πλέον ενδεδειγμένα. Θα μου ειπήτε: Αφού η πλειοψηφία απέβη υπέρ αυτών. Εδώ ακριβώς είναι το ζήτημα. Πιστεύομεν, ότι δεν ήτο η θέλησις του κόσμου αυτή, αλλά από μέρους εκείνων μεν κατεβλήθη οργανωμένη προσπάθεια, από μέρους δε ημών η καλή πίστις. Όταν μετά την έντεχνον πτώσιν του τέως προέδρου μοι εγένετο πρότασις να τεθή και υποστηριχθή η ιδική μου υποψηφιότης ως προέδρου, εγώ μη αναγνωρίζων εις αυτού ουδεμίαν ηθικήν αξίαν, τοις εδήλωσα ρητώς και απεριφράστως, ότι η συνεργασία των εις το Συμβούλιον δεν μοι είναι απαραίτητος.
Kατ’ αρχήν εξενίσθησαν με την απάντησίν μου και εξεδήλωσαν διαθέσεις συμβιβασμού των αντιλήψεών μας. Κατόπιν όμως προ της ιδικής μου επιμονής εδήλωσαν, ότι δεν έχουν απαίτησιν τίτλων, εξέφρασαν μόνον την ευχήν να μη συμπεριλάβω τον κ. Σταυρίδην εις το ψηφοδέλτιόν μου ως αντίθετον προς την προσφυγικήν πολιτικήν ιδεολογίαν.
Τέλος, την παραμονήν των αρχαιρεσιών αφού εμείναμεν καθ’ όλα σύμφωνοι και εδέχθην να προσλάβω ως αντιπρόεδρον πρόσωπον αφοσιωμένον προς εκείνους και ενώ με την εντύπωσιν αυτήν προσήλθωμεν εις την Λαϊκήν Σχολήν δια τας εκλογάς, το αποτέλεσμα είδομεν ποίον ήτο.
Το αληθές είναι ότι η συμφωνία περί υποστηρίξεώς μου ως προέδρου, δεν διετυπώθη εγγράφως αλλά μόνον δια προφορικών διαβεβαιώσεων. Μία υπόσχεσίς των με απεκοίμησεν, με αφώπλισε, από πάσαν οργανωμένην μου προσπάθειαν. Εν ενί λόγω με εξηπάτησαν και όχι μόνον εμέ, αλλά και τον πολύν κόσμον ο οποίος εν αγνοία των προθέσεών του ευρισκόμενος, προθύμως ελάμβανε τα ψηφοδέλτια, άτινα διενέμοντο παρ’ εκείνων. Ούτω ημείς με την καλήν πίστην απετύχομεν, εκείνοι με την οργανωμένην έντεχνον προσπάθειάν των επεβλήθησαν. Αλλά ας εξετάσωμεν διατί δεν τους θεωρούμεν καταλλήλους.
Ο Προσφυγικός Σύλλογος δεν είναι σύλλογος εμπόρων ή των εμποροϋπαλλήλων ή των υποδηματοποιών ή των ιατρών ή οδοκαθαριστών οι οποίοι περιλαμβάνουν πρόσωπα της ιδίας κατηγορίας και τάξεως. Ο Προσφυγικός Σύλλογος είναι μία ανωτάτη προσφυγική ούτως ειπείν αρχή, προστάτης και υποστηρικτής παντός επαξίως φέροντος την ιδιότητα του πρόσφυγος. Είναι σύλλογος περιλαμβάνων εις τους κόλπους του και επιστήμονας και χειρώνακτας και υπαλλήλους και αχθοφόρους, περιλαμβάνει πρόσωπα από της ανωτάτης μέχρι της μέσης και κατωτάτης κοινωνικής τάξεως, πρόσωπα τα οποία και λόγω κοινωνικής θέσεως και λόγω επαγγελματικής ειδικότητος και λόγω ευρυτέρας μορφώσεως ηδύνατο να εκπροσωπήσωσι πλέον τελεσφόρως και πλέον αξιοπρεπώς το προσφυγικόν σύνολον. Εξετάσατε, την σημερινήν σύνθεσιν του διοικητικού συμβουλίου και ίδητε τέσσαρας ράπτας, έναν μπακάλη κ.λπ.
Είναι αληθές, μεταξύ των υπολοίπων υπάρχουν πρόσωπα τινά δικαιούμενα πλήρως της εκτιμήσεώς μας, αλλά και τούτο δεν είναι παρά μόνον λυπηρόν. Με την τοιαύτην λοιπόν σύνθεσιν πώς είναι δυνατόν να θεωρήσωμεν σοβαράν και αξιοπρεπή την εκπροσώπησιν του προσφυγικού κόσμου, πώς είναι δυνατόν να έχωμεν απαιτήσεις να μας εκτιμήσουν η κοινωνία και αι αρχαί;
Τα διοικητικά συμβούλια των συλλόγων είναι ό,τι η βιτρίνα ενός καταστήματος. Ο έμπορος εις την βιτρίναν του εναποθέτει ό,τι εκλεκτόν και πολύτιμον ίνα προκαλέση το ενδιαφέρον του διαβάτου, ίνα δώση εις αυτόν την ευκαιρίαν να κρίνη και το υπόλοιπον περιεχόμενον του καταστήματος.
Ο μη γνωρίζων τα οικογενειακά μας πράγματα, τι ιδέαν δύναται να σχηματίση δια τους υπολοίπους ημάς όταν οι εκπροσωπούντες την ολότητα γνωστοί τύποι θεωρούνται αυτοί τα εκλεκτώτερα και πολυτιμώτερα μεταξύ ημών στοιχεία και λόγω μορφώσεως και λόγω κοινωνικής θέσεως.
Αλλά, κύριοι, η κοινωνική θέσις και η επαγγελματική ενός ατόμου ιδιότης, οιαδήποτε αν είναι, δεν είναι βεβαίως μειονέκτημα, αρκεί να συνυπάρχη εν αυτοίς η απαιτουμένη συναίσθησις του «γνώθι σαυτόν». Συγκρίνατε τας γνώσεις του Ομήρου, του Σαμουηλίδη, του Β. Κρητικού, του Καροπούλου, του Δοκίδη, του Παχνίδη προς τόσα άλλα εκτός της διοικήσεως ευρισκόμενα πρόσωπα. Συγκρίνατε προς άλληλα από πάσης απόψεως. Το συμπέρασμα ευρίσκεται εύκολα.
Ο μικροϊδεατισμός των, η φιλαρχίαν και η μεγαλομανία των, μεγεθυνθείσα από την ιδικήν μας ανεκτικότητα και απάθειαν, τους απεθράσυνεν μέχρι τοιούτου βαθμού ώστε να λέγουν αν δεν σας αρέση το αποτέλεσμα των εκλογών μας, να η πόρτα και όταν θέλωμεν ημείς και μόνον τότε θα παραδώσωμεν την αρχήν. Αυτά τα εκάναμεν εις το πείσμα του Καράμαλη, διότι μας απεκάλεσε τυφλά όργανα (!) του Μπενάκη, χωρίς να εξετάσουν και κατά πόσον υπήρξα και εγώ φίλος ανιδιοτελής του ιδίου πολιτικού.
Ιδού, κύριοι, τι τους ενδιαφέρει! Το καπρίτσο και το πείσμα. Εάν δι’ αυτών δεν εξυπηρετούνται τα γενικά συμφέροντα, αυτό είναι τελείως ασήμαντον δι’ εκείνους, αρκεί να γίνη το πείσμα των.
Εάν, κύριοι, σκοπός και μόνον του Συλλόγου ήτο η έκδοσις πιστοποιητικών ταυτότητος των προσφύγων και μερικά σπασμωδικά τρεχάματα προ των θυρών της Εθνικής Τραπέζης, θα ήσαν πολύ κατάλληλοι, αλλά έκαστος εξ ημών εις όλα τας εκφάνσεις της προσφυγικής του ζωής, του εδόθη η ευκαιρία να συναισθανθή τας πολλαπλάς και πολυμόρφους ελλείψεις και ζωτικωτάτας ανάγκας του.
Είναι λοιπόν περιττόν να τα απαριθμήσω εν προς εν διότι δεν είναι του παρόντος, αλλά ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος είναι κατάλληλος.
Αληθές είναι ότι κατά την μέχρι σήμερον σταδιοδρομία του Συλλόγου υπήρξαν μερικαί αναλαμπαί δράσεως, αλλ’ είτε εξ αδεξιότητος είτε εξ αβελτηρίας κάθε προσπάθεια των, αν δεν ήτο προωρισμένη να ναυαγήση, δεν απέφερε τουλάχιστον το ποθούμενον αποτέλεσμα. Εις χείρας των είχον μίαν ομαδικήν δύναμιν η οποία κατόρθωσαν να θεωρείται ως Καντιτέ νεγκλιζάμπλ, ως ράκος αξιοθρήνητον. Μίαν δύναμιν την οποίαν δεν είναι εις θέσιν να εκτιμήσουν. Εκπρόσωποι μιας τοσούτο οργανωμένης ισχύος αντί να απαιτήσουν, παρεκάλουν και αντιθέτως εκεί όπου έπρεπε να παρακαλέσουν, απήττουν. Διότι δεν εγνώριζαν και δε γνωρίζουν οι άνθρωποι πόθεν ν’ αρχίσουν και πού να τελειώσουν. Βάσιν και πρόγραμμα έχουν τα πιστοποιητικά, την ικανοποίησιν των προσωπικών των μικροφιλοδοξιών, το πείσμα και την εμφάνισίν των ως αρχηγών της Φυλής…
Αλλά εάν πάλιν μόνον ζητήματα υλικής φύσεως απησχόλουν τους πρόσφυγας, το πράγμα θα ηδύνατο να θεωρηθή προς στιγμήν ως κάπως μικροτέρας σοβαρότητος. Είναι, όμως, παραλλήλως προς αυτά και ζητήματα ηθικής τάξεως ίσης ή ίσως και ανωτέρας σοβαρότητος. Έχομεν περιέλθη θα το ομολογήσητε εις τελείαν ανυποληψίαν και το γόητρον το προσφυγικόν είναι εις βαθμόν αξιοθρήνητον μειωμένον. Παληοπρόσφυγες, είναι ο τίτλος μας και από επισήμους και από ιδιώτας, παληοπρόσφυγες είναι το χαρακτηριστικόν γνώρισμά μας.
Τα όρια των προσπαθειών των μέχρι σήμερον διοικησάντων ουδέποτε έθιξαν και την πλευράν αυτήν της κοινωνικής μας εμφανίσεως, της κοινωνικής μας υπολήψεως, ουδέποτε κατεβλήθη προσπάθειά τις προς την κατεύθυνσιν αυτήν.
Δεν υποσχόμεθα βέβαια ημείς τον χρυσούν αιώνα, αλλά σας διαβεβαιούμεν, θα καταστήσωμεν λίαν αισθητήν την ύπαρξίν μας εις τε την κοινωνίαν και τας αρχάς και τον προσφυγικόν κόσμον.
Εντός του πλαισίου των νόμων και με την συναίσθησιν των δικαιωμάτων μας, θα παράξωμεν δημοσία πάσαν ολιγωρίαν, πάσαν ακολασίαν, οποθενδήποτε προερχομένην, όπως και θα επαινέσωμεν πάσαν υπέρ ημών εμπράγματον εκδήλωσιν στοργής και ενδιαφέροντος».
Μετά την ομιλίαν του προσωρινού προέδρου αναγνωρίσθη και ενεκρίθη υπό της συνελεύσεως το καταστατικόν του Συλλόγου το οποίον και υπεβλήθη χθες προς κύρωσιν εις τον πρόεδρον των Πρωτοδικών και οι συγκεντρωθέντες απήλθον περί την 1ην απογευματινήν ώραν με τας πλέον ενθουσιώδεις των εντυπώσεων.
ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΙΝ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΥ
Θα εξετάσουν τας ενταύθα προσφυγικάς εγκαταστάσεις
«ΘΑΡΡΟΣ» 25 Αυγούστου 1927
Aφίκετο ενταύθα προχθές από μέρους της επιτροπής αποκαταστάσεως προσφύγων ο κ. Δ. Λάμπρου, τέως γενικός διοικητής Μακεδονίας και ο αρχιμηχανικός κ. Γούδας, δια να εξετάσουν τας ενταύθα προσφυγικάς εγκαταστάσεις.
Οι εν λόγω συνοδευόμενοι και υπό του αρχιτέκτονος μηχανικού και αντιπροέδρου του προσφυγικού συλλόγου κ. Δ. Δημητριάδου, αναπληρούντος τον μηχανικόν του Δήμου, επεσκέφθησαν απάσας τας ενταύθα προσφυγικάς εγκαταστάσεις και κατέληξαν εις το συμπέρασμα ότι δέον απαραιτήτως να ιδρυθή ενταύθα αστικός προσφυγικός συνοικισμός. Περιοδεύοντες είτα τους διαφόρους χώρους έκριναν, ότι δύο είναι οι καταλληλότεροι. Ο παρά την συνοικίαν Καλυβίων, όπου ο ναός Αγίου Ιωάννου και ο εν Παραλία, απέναντι του καταστήματος Οίνων και Οινοπνευμάτων.
Κατόπιν τούτου εδόθη εντολήν εις τον αρχιτέκτονα μηχανικόν Δημητριάδην να συντάξη τα τοπογραφικά σχέδια των ως άνω χώρων.
