Ένα στολίδι για την πόλη της Καλαμάτας, και όχι μόνο, είναι το Πάρκο του ΟΣΕ, για το οποίο έχουμε γράψει και στο παρελθόν ότι είναι το μοναδικό στο είδος του υπαίθριο μουσείο στην Ελλάδα.
Μπορεί, λοιπόν, το συγκεκριμένο πάρκο να αποτελεί ένα στολίδι, όμως τα τελευταία χρόνια η κατάστασή του ήταν κάτι παραπάνω από κακή, αφού η συντήρησή του ήταν ελλιπέστατη, ενώ το σημαντικότερο πρόβλημα ήταν οι βανδαλισμοί.
Εδώ να αναφέρουμε ότι τα τρένα που εκτίθενται είναι επτά ατμάμαξες και μια ντηζελάμαξα, ένας χειροκίνητος γερανός (1890), δύο δραιζίνες (ποδήλατη και χειροκίνητη), τρία επιβατηγά οχήματα α’ θέσης, πέντε α’-β’ θέσης (1885) και οκτώ φορτηγά οχήματα διαφόρων τύπων (1885-1947).
Επιστρέφοντας στη σημερινή κατάσταση του Πάρκου, οφείλουμε να γράψουμε ότι είναι σαφέστατα καλύτερη, ενώ από τη στιγμή που ξεκίνησε η φύλαξή του από ιδιωτική εταιρεία οι φθορές έχουν ελαχιστοποιηθεί.
Ο λόγος που επανερχόμαστε είναι κάποια θέματα που εντοπίσαμε και νομίζουμε ότι ο Δήμος πρέπει να λύσει, καθώς είναι κρίμα το συγκεκριμένο Πάρκο να μην είναι στην κατάσταση που του αξίζει.
Ξεκινώντας από τη βόρεια είσοδο, στο σημείο με τις πέργκολες, στο παρελθόν υπήρχε η προτομή της Μαρίας Πολυδούρη, που για άγνωστο λόγο μεταφέρθηκε σε άλλο σημείο της πόλης. Έτσι υπάρχει πλέον μόνο η τσιμεντένια βάση και η επιγραφή «πέργκολα ποιητών».
Στη συνέχεια κάποιος συναντά μια εικόνα που δυστυχώς βλέπουμε σε διάφορα σημεία της πόλης και έχει να κάνει με δέντρα που κόπηκαν, αλλά δεν αφαιρέθηκε η βάση του κορμού τους. Πέραν της επικινδυνότητας για τους πεζούς, είναι και άκρως αποκρουστικό το θέαμα από περιβαλλοντικής άποψης.
Απέναντι συναντούμε μία από τις ταμπέλες που τοποθετήθηκαν όταν δημιουργήθηκε το Πάρκο, με πληροφορίες για τα τρένα που κάποιος βλέπει μπροστά του. Οι ταμπέλες εδώ και χρόνια παραμένουν κενές και ο επισκέπτης βλέπει το τρένο, αλλά δεν μπορεί να μάθει κάτι παραπάνω για αυτό.
Χαμηλότερα φθάνουμε στα όργανα γυμναστικής, σημείο στο οποίο καθημερινά καταφθάνει κόσμος για να τα χρησιμοποιήσει. Ένα από αυτά έχει καταστραφεί, ενώ και τα υπόλοιπα χρειάζονται ένα φρεσκάρισμα, με τις οδηγίες χρήσης τους (που είναι σημαντικές) να έχουν αλλοιωθεί.
Προχωράμε τώρα στο βασικό ζήτημα, που είναι τα εκθέματα (άλλωστε σε ένα μουσείο το σημαντικότερο είναι τα εκθέματα). Από τα τρένα, λοιπόν, τα περισσότερα είναι μεν σε καλή κατάσταση από άποψη βανδαλισμών, αλλά σίγουρα θέλουν άμεση συντήρηση, και ίσως όχι απλά ένα πέρασμα με μπογιά, αφού δεν είναι ένα απλό σίδερο…
Τα ξύλινα βαγόνια που υπάρχουν στο ύψος του αναψυκτηρίου είχαν βανδαλιστεί δεκάδες φορές στο παρελθόν, με τα τζάμια τους να είναι σπασμένα, τις πόρτες τους κατεστραμμένες και το εσωτερικό τους σε κακή κατάσταση. Η εικόνα άλλαξε, τα τζάμια αντικαταστάθηκαν με υλικό που αντέχει τις φθορές, ενώ οι πόρτες κλείστηκαν. Ωστόσο, σε ένα από τα βαγόνια οι «βάνδαλοι» κατάφεραν «να χτυπήσουν», με την πόρτα εδώ και καιρό να είναι ανοιχτή, ενώ στο εσωτερικό να υπάρχουν σκουπίδια και γενικότερα «μια αναστάτωση». Άλλα, δε, τρένα έχουν λεηλατηθεί τόσο που ακόμα και κομμάτια τους έχουν εξαφανιστεί.
Να σημειωθεί ότι, κάνοντας μια βόλτα στο Πάρκο, εντοπίσαμε τυχαία στο ύψος της λίμνης ένα κομμάτι από τρένο, το οποίο θα πρέπει άμεσα οι αρμόδιοι του Δήμου να περισυλλέξουν πριν εξαφανιστεί.
Για το τέλος αφήσαμε την περίφραξη που «φτιάχτηκε όπως φτιάχτηκε» και πλέον χρειάζεται φρεσκάρισμα, ενώ υπάρχουν σημεία που δεν κλείστηκαν λόγω δέντρων. Τα δέντρα, όμως, «έφυγαν» και πλέον εκεί υπάρχουν κενά.
Αυτά από το Πάρκο του ΟΣΕ και ελπίζουμε άμεσα να γίνουν παρεμβάσεις και στη συνέχεια να διατηρηθεί ο χώρος.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
