«Το Παρίσι, η Κοπεγχάγη, το Βίρτσμπουργκ, η Καρλσρούη και ιδιαίτερα το Λονδίνο, είναι οι πόλεις όπου στενάζουν ακόμα και σήμερα τα κλεμμένα από την Ελλάδα θραύσματα του Παρθενώνα» σημειώνει η Ιταλίδα συγγραφέας Αντρέα Μαρκολόγκο σε άρθρο της που δημοσιεύεται στη γαλλική εφημερίδα Libération, επ’ ευκαιρία του Φεστιβάλ Βιβλίου του Παρισιού.
Η Μαρκολόγκο κάνει ειδική μνεία στην πρόσφατη απόφαση του Βατικανού να επιστρέψει στην Ελλάδα τρεις μαρμάρινες κεφαλές, αλλά και στο αίτημα της Ελλάδας για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Υπενθυμίζοντας το «προφητικό» ποίημα του Λόρδου Βύρωνα, «Η κατάρα της Αθηνάς», η συγγραφέας σημειώνει ότι ορισμένες χώρες αποφάσισαν τελικά να αντιδράσουν, όπως η Ιταλία, που επέστρεψε μέρος της ανατολικής ζωοφόρου στο Μουσείο της Ακρόπολης, που μέχρι το 2022 φυλασσόταν στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Παλέρμο, όπου είχε μεταφερθεί στις αρχές του 19ου αιώνα, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.
«Ο Πάπας Φραγκίσκος δήλωσε, ότι θέλει να διορθώσει μια αδικία 200 και πλέον ετών, μια θέση που χαιρέτισε η Λίνα Μενδώνη, η Ελληνίδα υπουργός Πολιτισμού» αναφέρει η Ιταλίδα συγγραφέας, τονίζοντας πως όπου η πολιτική δεν έχει -ή δεν θέλει να έχει- τα νόμιμα μέσα (αφού τα έργα τέχνης ενός κράτους είναι αναπαλλοτρίωτα και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να μεταβιβαστούν) υπάρχει η θρησκεία».
Όπως παρατηρεί, η επιστροφή των τριών κεφαλών στην Ελλάδα έγινε στο πλαίσιο δωρεάς από την Καθολική Εκκλησία στην Ορθόδοξη Εκκλησία και όχι επιστροφή από κράτος σε κράτος. Ο Πάπας προσέφερε τα γλυπτά στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Β’, ο οποίος με τη σειρά του αποφάσισε να τα δωρίσει στο Μουσείο της Ακρόπολης, σημειώνει.
Η Μαρκολόγκο υπενθυμίζει ότι στο Λούβρο εκτίθενται ακόμη μια μετόπη και ένα θραύσμα της ζωφόρου του Παρθενώνα, που είχε μεταφέρει στη Γαλλία ο κόμης Σουασέλ- Γκουφιέ πρέσβης στην Οθωμανική Υψηλή Πύλη επί Ναπολεόντειας Αυτοκρατορίας.
Αναφερόμενη στον Λόρδο Έλγιν και στο πώς απέσπασε τα Γλυπτά, σχολιάζει πως μέσα σε μόλις δεκαπέντε χρόνια, ο Παρθενώνας, με ιστορία 2.500 ετών, «μαρτύρησε και διαλύθηκε όσο ποτέ άλλοτε».
Λέγοντας πως «είναι τρομερό το να περιμένεις και ακόμα χειρότερο το να πάψεις να περιμένεις», η Μαρκολόγκο τονίζει ότι οι Έλληνες ελπίζουν στην αποκατάσταση των Γλυπτών που άρπαξαν οι Άγγλοι.
«Αναρωτιέμαι, αν δεν πρόκειται για μια γεωγραφική κατάρα, η μοίρα όλου του Νότου να ταπεινώνεται από έναν Βορρά, όποιος κι αν είναι αυτός. Οι λόγοι για τους οποίους αντιτίθενται στην επιστροφή των Μαρμάρων στην Ελλάδα τους τελευταίους δύο αιώνες, είναι ακριβώς οι ίδιοι με αυτούς που διατυπώνονται σήμερα στη συζήτηση για την αποκατάσταση των αφρικανικών έργων τέχνης. Τους κάναμε μια χάρη, οι Έλληνες πρέπει να μας ευχαριστήσουν, τέτοια ήταν εδώ και καιρό η θέση της Αγγλίας και της Δύσης απέναντι στις μομφές τους, συνοδευόμενη από μια πατερναλιστική κατάπληξη για αυτή την απουσία ευγνωμοσύνης. Ακόμη και σήμερα, η Αγγλία αρνείται να εξετάσει το ενδεχόμενο επιστροφής των αρχαιοτήτων της στην Ελλάδα».
«Τελικά, όλη η Ευρώπη, όλοι μας, κλέψαμε κάτι από την Ελλάδα: είτε ήταν οι ιδέες της, από τις οποίες σφυρηλατήσαμε τις δυτικές μας ρίζες, είτε τα Γλυπτά του Παρθενώνα, δεν έχει σημασία. Κάποτε θα πρέπει να μάθουμε να πληρώνουμε το χρέος μας στην Αθηνά», καταλήγει.
