Ψάχνουν φιλοξενία για τη Λούση και απάντηση για το ποιος την πήγε στη Δυτική Παραλία

Ψάχνουν φιλοξενία για τη Λούση και απάντηση  για το ποιος την πήγε στη Δυτική Παραλία

Μετά την παρέμβαση του Φιλοζωικού και των ανθρώπων που τη φροντίζουν η Λούση επέστρεψε στα λημέρια της στην πόλη της Καλαμάτας.

Ακόμη δεν έχει δοθεί απάντηση ποιος αποφάσισε και τη μετέφερε στην αφιλόξενη Δυτική Παραλία, όπου έχουν βρει τραγικό θάνατο πολλά αδέσποτα. Γι’ αυτό και επαναλαμβάνεται η έκκληση αν κάποιος είδε την περασμένη εβδομάδα τη μεταφορά του ζώου.

Επίσης (κι αυτό είναι το κυριότερο), επειδή η Λούση είναι πια αρκετά μεγάλη σε ηλικία, αναζητείται περιφραγμένο κτήμα ή αυλή ώστε να φιλοξενηθεί μόνιμα και με ασφάλεια. Μάλιστα, οι άνθρωποι που τη φροντίζουν είναι διατεθειμένοι να νοικιάσουν έναν τέτοιο χώρο. Όποιος μπορεί να παραχωρήσει (ανοικτό) μέρος φιλοξενίας για τη Λούση ή έχει πληροφορίες για την αυθαίρετη απομάκρυνση του ζώου, παρακαλείται να απευθυνθεί στο Φιλοζωικό.

Είναι πολιτισμός το «φόλιασμα» των γατιών στην Παραλία Καλαμάτας;
Κάποιοι δεν μπορούν να συνειδητοποιούσουν ότι μια πολιτισμένη πόλη δε φαίνεται από την εξαφάνιση με κάθε τρόπο των αδέσποτων, αλλά αντίθετα από τον τρόπο που φέρεται σε αυτά τα ζώα. Δυστυχώς, για πολλοστή φορά κάποιοι επέλεξαν τη μαζική εξόντωση γατιών στην Καλαμάτα και μάλιστα στη «βιτρίνα» της, την παραλία. Κοντά στο λούνα παρκ υπήρχε μια γατοαποικία, την οποία είχαν αναλάβει να φροντίζουν με πολλή αγάπη κάποιοι περίοικοι.

Την περασμένη εβδομάδα τουλάχιστον έξι γατιά βρέθηκαν νεκρά και πολλά άλλα αγνοούνται, ενώ μια μαμά με τα μικρά της γλίτωσε επειδή ήταν σε κτηνιατρική νοσηλεία.

Είναι εξωφρενικό το ότι κάποιος συνέλαβε, εκτέλεσε και επιχαίρει γι’ αυτό το ανίερο «έργο», που σκόρπισε αδιακρίτως μαρτυρικό θάνατο σε αθώες ψυχές, οι οποίες ουσιαστικά δεν ενοχλούν κανέναν (ίσα ίσα χαρά δίνουν σε μικρούς και μεγάλους). Και μαζί «κερνά» μαρτύριο και αχρείαστο πόνο καρδιάς στους συνανθρώπους του (μας), που συχνά μπορεί να αντιμετωπίζουν οικονομική στενότητα ή πίεση χρόνου, αλλά έχουν σίγουρα περίσσευμα ευγένειας και καλοσύνης και αίσθημα ηθικής ευθύνης, αναλαμβάνοντας την καθημερινή αδέσποτων ζώων της πόλης μας.

Να υποθέσω ότι πάλι δεν είδε κανείς τίποτα για το συμβάν; Ίσως αν αρχίσουμε να βλέπουμε, να αλλάξει κάτι σε αυτή τη χώρα…
Χ.Ε.