Μπιρμπίτα: Έχουν μείνει μόνο βομβαρδισμένα… τσιμέντα

08/05/2023 18:55

Όταν το μακρινό 2008 εγκαινιάστηκε η κατασκήνωση της Μπιρμπίτας, θεωρούνταν κάτι πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα, με τους αρμοδίους τότε να καμαρώνουν που δημιούργησαν τη συγκεκριμένη δομή.

Κι αυτό ασχέτως του αν γνώριζαν ότι στοίχισε πολλά εκατομμύρια, ενώ με το ζόρι κατάφεραν να πάνε τους Ρομά εκεί και, μάλιστα, από την πρώτη στιγμή οι τελευταίοι διαμαρτυρήθηκαν, επειδή σε κάθε ξύλινη κατοικία δεν υπήρχε κουζίνα, ενώ άλλοι επειδή έμειναν εκτός.
Γενικότερα υπήρχε μια αρνητική στάση από την πλευρά των δεύτερων.

Να θυμίσουμε ότι ο χώρος, έκτασης 58 στρεμμάτων, που είναι οριοθετημένος με αποστραγγιστικές τάφρους και από το ρέμα «Λιγδού», αποτελούνταν τότε από 66 ξύλινες κατοικίες και 6 κοινόχρηστα τσιμεντένια κτήρια (μπάνια, χώροι πλύσεως ιματισμού, ιατρείο κ.λπ.), αλλά από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι το εγχείρημα δε θα λειτουργούσε, αφού ξεκίνησαν οι βανδαλισμοί.

Όσο περνούσε ο καιρός, όλο και περισσότερες οικογένειες έφευγαν, ξύλινα σπίτια καταστρέφονταν, κοινόχρηστοι χώροι μετατρέπονταν σε σκουπιδότοπους, οι δρόμοι εντός της κατασκήνωσης γέμιζαν νερά, η νόμιμη παροχή ρεύματος σταμάτησε, ενώ συχνό ήταν το φαινόμενο οι κάτοικοι να βάζουν φωτιές για να κάψουν ό,τι θα μπορούσε να τους αποφέρει χαλκό.

Κάπως έτσι τα χρόνια πέρασαν, με το Δήμο Καλαμάτας να έρχεται σε κόντρα με την Περιφέρεια Πελοποννήσου για το ποιος είναι αρμόδιος για το χώρο (κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα). Ατελείωτες συζητήσεις και αποφάσεις σε Δημοτικό και Περιφερειακό Συμβούλιο, άπειρα έγγραφα «να φεύγουν» σε υπηρεσίες και υπουργεία, ενώ το ζήτημα έχει φτάσει μέχρι και στις δικαστικές αίθουσες.
Η τελευταία εξέλιξη είναι ότι ο χώρος παραχωρείται από την Περιφέρεια στο Δήμο Καλαμάτας, προκειμένου να μεταφερθούν οι Ρομά της Αγίας Τριάδας, κάτι βέβαια που μοιάζει αδύνατο, αφού δε θέλουν σε καμία περίπτωση να πάνε στην Μπιρμπίτα.

Το «Θάρρος» είχε βρεθεί και στο παρελθόν στη λεηλατημένη Μπιρμπίτα, με τους κατοίκους σε αυτή τότε να μας δείχνουν άθλιες συνθήκες, με ποντίκια μέσα στα σπίτια και κοινόχρηστους χώρους κατεστραμμένους, ενώ δήλωναν ότι δεν επιθυμούν να μεταφερθούν Ρομά που διέμεναν στα Παλιάμπελα, όπου υπήρχε καταυλισμός και είχε διαλυθεί από το Δήμο, αφού ήταν χώρος καταπατημένος. Βέβαια, ακόμα και οι κάτοικοι σε αυτόν φώναζαν, όταν τους απομάκρυναν με δυνάμεις των ΜΑΤ, ότι δε θα πάνε στην Μπιρμπίτα αφού υπήρχαν διαφορές μεταξύ των οικογενειών.

Και κάπως έτσι φτάνουμε στην Πέμπτη που αποφασίσαμε να μπούμε ξανά στην Μπιρμπίτα, απόφαση λίγο παράτολμη, αφού όσοι ξέρουν το σημείο έχουν διαπιστώσει ότι είναι «καλυμμένο» από καλάμια και έτσι δεν υπάρχει οπτική επαφή με τον κεντρικό δρόμο. Υπάρχει μόνο μια είσοδος και γενικότερα «ένα άβατο», αφού οι κάτοικοι εκεί δε θέλουν επισκέπτες.

Όπως διαπιστώσαμε, όμως, οι κάτοικοι πλέον δεν είναι άλλοι από μια οικογένεια που διαμένει σε ένα από τα τσιμεντένια κτήρια που ήταν κάποτε μπάνιο, ενώ όλη η υπόλοιπη έκταση δε θυμίζει σε τίποτα ότι στο παρελθόν ζούσαν άνθρωποι εκεί.

Έχουν απομείνει μόνο οι τσιμεντένιες βάσεις εκεί που υπήρχαν ξύλινα σπίτια, έξι κτήρια που ήταν κάποτε κοινόχρηστα (μπάνια, μαγειρεία, ιατρείο κ.λπ.) και στη συνέχεια μετατράπηκαν σε σπίτια, ενώ μόλις ένα ξύλινο σπίτι (σε κακή κατάσταση) σε όλη την κατασκήνωση δείχνει πώς ήταν κάποτε όλα τα υπόλοιπα.

Παντού πλέον σκουπίδια, νερά να τρέχουν και γαϊδουράγκαθα, που ξεπερνούν σε κάποια σημεία και τα δύο μέτρα, να έχουν καλύψει τα πάντα…

Αυτά, λοιπόν, από την κάποτε κατασκήνωση- πρότυπο που κάποιοι αρμόδιοι θεωρούν ότι μπορεί, έπειτα από εργασίες, να λειτουργήσει ξανά, με τους περισσότερους Ρομά βέβαια να δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να δεχθούν να πάνε εκεί, αφού υποστηρίζουν ότι το σημείο είναι ακατάλληλο. Ακατάλληλο δε, το χαρακτηρίζουν και ειδικοί, καθώς θεωρούν ότι θα δημιουργηθεί γκέτο, ενώ προβλέπουν ότι ύστερα από λίγο καιρό η Μπιρμπίτα, ακόμα και αν ανακατασκευαστεί, θα ισοπεδωθεί ξανά.