Ο συγγραφέας του «Σασμού» μιλά για τη μεγάλη επιτυχία που έχει σημειώσει σε αναγνωστικό και τηλεοπτικό κοινό, καθώς και για το νέο του μυθιστόρημα, την «Κληρονομιά», που θα παρουσιαστεί σήμερα Δευτέρα στην Καλαμάτα.
Βγάζοντας την κόκκινη ζώνη των πολεμικών τεχνών που για χρόνια φορούσε ως πρωταθλητής και μετέπειτα ως προπονητής του τάε κβον ντο, ο Σπύρος Πετρουλάκης δε φανταζόταν ποτέ ότι αυτή θα επέστρεφε ως διάκριση στη ζωή του… Αυτή τη φορά, όμως, για έναν τομέα που εμφανίστηκε εντελώς απροσδόκητα στη ζωή του: τη συγγραφή.
Ξεκινώντας να γράφει πριν από εννέα χρόνια, τυχαία, ένα παιδικό βιβλίο για τα παιδιά του, ανακάλυψε μια νέα δημιουργική διέξοδο στη ζωή του, η οποία στη συνέχεια τον «σύστησε» με την αγάπη του κόσμου για πολλά από τα βιβλία του, αρχής γενομένης από το «Σασμό», που γράφτηκε το –όχι και τόσο μακρινό- 2019.
Τελευταίο του συγγραφικό έργο αποτελεί η «Κληρονομιά», ένα δικαστικό θρίλερ που εκτυλίσσεται με φόντο τη σταφιδική εξέγερση του 1935 στην Πελοπόννησο και τις δικαστικές αίθουσες της Αθήνας του σήμερα.
Λίγο πριν ο Σπύρος Πετρουλάκης βρεθεί στην Καλαμάτα για να παρουσιάσει το νέο του μυθιστόρημα στο κοινό της πόλης, μιλάει μεταξύ άλλων για το πώς επέλεξε να σταθεί στο παραπάνω ιστορικό γεγονός, παρότι έλκει την καταγωγή του από την Κρήτη, αλλά και για το τι σημαίνει η συγγραφή για τον ίδιο.
-Στο τελευταίο σας βιβλίο αποτυπώνεται έντονα το κλίμα που επικράτησε το 1935 στην Πελοπόννησο λόγω της σταφιδικής εξέγερσης. Πώς και γιατί αποφασίσατε να εστιάσετε στο συγκεκριμένο γεγονός;
Η σχέση μου με τη Μεσσηνία είναι πάρα πολύ μεγάλη, διότι η πρώην σύζυγός μου κατάγεται από τους Γαργαλιάνους και τα παιδιά μου μένουν εκεί. Η Μεσσηνία είναι ένας τόπος που αγαπώ πάρα πολύ, αφού είναι πανέμορφος και μου θυμίζει πολύ την πατρίδα μου, που είναι η Κρήτη. Ταυτόχρονα, εκτός από τους «δεσμούς αίματος» που με συνδέουν με την περιοχή λόγω των παιδιών μου, είναι πολλοί οι Πετρουλάκηδες που ζουν στη Μεσσηνία, έχοντας νωρίτερα φύγει από την Κρήτη.
Παράλληλα, την περίοδο πριν ξεκινήσω να γράφω την «Κληρονομιά», η Μεσσηνία έπαιξε καταλυτικό ρόλο, όταν έψαχνα υλικό και πληροφορίες για την εποχή της σταφιδικής εξέγερσης, αφού μέσα από τα αρχεία της εφημερίδας «Θάρρος» είχα τη δυνατότητα να βρω και να συλλέξω αρκετό υλικό εκείνης της εποχής.
-Ξεκινώντας να γράφετε περιμένατε ότι κάποια χρόνια αργότερα τα έργα σας θα γνώριζαν τόσο μεγάλη επιτυχία στο αναγνωστικό κοινό, ώστε πολλά από αυτά να κατατάσσονται στα ευπώλητα;
Όχι, σε καμία περίπτωση, γιατί δεν ήταν στόχος μου να κάνω κάτι τέτοιο. Οπότε δε φανταζόμουν ότι μπορεί να γράψω, και ότι μπορεί οι ιστορίες μου να αγαπηθούν τόσο πολύ από τον κόσμο. Αυτό ήρθε τυχαία στη ζωή μου, και χαίρομαι πάρα πολύ. Μέσα από αυτό το ταξίδι που κάνω τώρα, έχω γνωρίσει πάρα πολύ κόσμο, έχω έρθει σε επαφή με ανθρώπους που έχουν δείξει την αγάπη τους σε μένα, κι αυτό μόνο ευτυχία μπορεί να φέρει σ’ έναν άνθρωπο.
-Άρα, η μεγάλη προτίμηση που δείχνει ο κόσμος –έμμεσα- και προς το πρόσωπό σας είναι μια κινητήριος δύναμη να συνεχίζετε ή η συγγραφή αποτελεί μια προσωπική ανάγκη πια, ανεξάρτητα από το εάν πρόκειται να έχει μεγαλύτερη ή μικρότερη απήχηση το κάθε νέο σας βιβλίο;
Είναι και τα δύο. Είναι κινητήριος δύναμη, αλλά είναι και ανάγκη το να γράψω πια. Όταν βλέπεις ότι το κοινό αγαπάει τα βιβλία σου και σπεύδει στα βιβλιοπωλεία να τα προμηθευτεί, έρχεται στις παρουσιάσεις να σε γνωρίσει από κοντά, είναι πράγματα που μπορούν να δώσουν ώθηση και να προωθήσουν ένα συγγραφέα να «μπει» σε περισσότερα σπίτια, να τον αγαπήσει περισσότερο το κοινό. Αρκεί αυτός –όπως κι εγώ- να μπορεί να δίνει το εκατό τοις εκατό των δυνατοτήτων του.
-Στο παρελθόν είχατε ασχοληθεί με τον αθλητισμό ως προπονητής τάε κβον ντό, με τη μουσική, ενώ αργότερα δοκιμάσατε τη συγγραφή. Ποιος θα λέγατε ότι είναι ο κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω για εσάς;
Θεωρώ ότι η μουσική είναι ο κοινός παρονομαστής τους για εμένα. Κι αυτό, γιατί η μουσική με ακολουθεί και την ακολουθώ από τότε που ήμουν στην κοιλιά της μάνας μου. Αργότερα, ακόμα και ο (πρωτ)αθλητισμός, που ήταν το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου, ήθελε το ρυθμό μέσα του, ήθελε τη μουσική, αφού και το τάε κβον ντο είναι ένα άθλημα που έχει πάρα πολύ ρυθμό, όπως όλα τα αθλήματα. Οπότε η μουσική για μένα είναι το άλφα και το ωμέγα.
-Θεωρείτε ότι το σημερινό κοινό έχει άλλες ανάγκες σε βιβλία από ό,τι άλλοτε;
Το κοινό έχει πάντα την ανάγκη από ένα καλό βιβλίο, ωστόσο όσο αλλάζουν οι εποχές, η σχέση μας με την καθημερινότητα και με όλα αυτά που ζούμε, αλλάζει. Και σίγουρα, οι ανάγκες είναι πολύ μεταβλητές, δηλαδή κάθε φορά εμείς οι άνθρωποι που κάνουμε μια Τέχνη θα πρέπει να έχουμε τις κεραίες μας ανοιχτές και να πιάνουμε το τι γίνεται στην κοινωνία. Να μη μένουμε πίσω, και να προχωράμε, να εξελισσόμαστε μέσα από αυτή την καθημερινότητά μας.
-Έχετε ήδη συλλάβει την ιδέα για το επόμενο βιβλίο σας; Τι έπεται;
Αυτή την περίοδο είμαι στη συλλογή στοιχείων που θα αφορούν στο επόμενο βιβλίο μου, διαβάζω κάποια βιβλία που θα με βοηθήσουν, και πιστεύω ότι σύντομα θα ξεκινήσω να γράφω.
-Ποια είναι η δική σας «κληρονομιά» βιωμάτων και εμπειριών μέχρι σήμερα;
Η δική μου «κληρονομιά» είναι πάρα πολύ μεγάλη. Αν ξεκινήσω από την αρχή της ζωής μου, από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με διάφορα πράγματα, όπως με τη μουσική, τον αθλητισμό, τη φωτογραφία, τις αναρριχήσεις, τις καταδύσεις, και όλα αυτά που έκανα, μου άφησαν μια πολύ δυνατή παρακαταθήκη. Μου έδωσαν δύναμη, τρόπο να σκέφτομαι και να αποφασίζω γρήγορα ή να αποφασίζω έπειτα από πολλή σκέψη. Δηλαδή, όλα αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα μου είναι κληρονομιά όλων αυτών που έχω κάνει, και των ανθρώπων που έχω ζήσει μαζί τους.
-Ως συγγραφέας της πρωτότυπης ιστορίας του «Σασμού», πώς σχολιάζετε την τεράστια απήχηση του κοινού στη μεταφορά του μυθιστορήματος σε σειρά και την προβολή της στους τηλεοπτικούς δέκτες;
Η αγάπη για την Κρήτη από τον κόσμο είναι μεγάλη εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Σίγουρα, ένα βιβλίο σαν τον «Σασμό» ευνόησε η αγάπη αυτή να γίνει μεγαλύτερη, γιατί δε μιλάει για τη βεντέτα, αλλά για το σασμό, που είναι το θετικό στοιχείο της υπόθεσης. Έτσι, λοιπόν, το είδαν κι από την εταιρεία παραγωγής, ο σκηνοθέτης μας και οι ηθοποιοί. Μέσα από αυτή τη δική μου δουλειά «γεννήθηκε» μια νέα δουλειά, μια νέα ιστορία, με πολλές πλευρές, που «ντύθηκε» με τη συγκεκριμένη υπέροχη μουσική της σειράς.
Από εκεί και πέρα, πιστεύω ότι ήταν μονόδρομος να το αγαπήσει ο κόσμος.
-Ο «σασμός», δηλαδή, είναι το αίσιο τέλος της ιστορίας που έχει αρχίσει να ξετυλίγεται. Άρα, κάτι αντίστοιχο θα πρέπει να περιμένουν και οι τηλεθεατές για τη συνέχεια της σειράς;
Έτσι ακριβώς! Ο σασμός είναι το αίσιο τέλος, είναι η ευλογία. Οπότε, μια ευλογημένη στιγμή θα περιμένουμε να ζήσουμε κατά το τέλος της τηλεοπτικής σειράς.
-Είναι γνωστό ότι οι ανάγκες για τη ροή ενός βιβλίου διαφέρουν από αυτές που έχει μια τηλεοπτική σειρά. Θεωρείτε ότι υπάρχει απόκλιση της σειράς από το βιβλίο στη συγκεκριμένη περίπτωση;
Σωστά, στον παγκόσμιο χώρο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης κανένα βιβλίο που μεταφέρθηκε εκεί δεν ήταν ακριβώς το ίδιο, γιατί άλλο είναι αυτό που θέλει ο τηλεθεατής και άλλο είναι αυτό που θέλει ο αναγνώστης.
Ο αναγνώστης θέλει πιο πυκνό περιεχόμενο, πιο στρωτή τη γραφή, ενώ ο τηλεθεατής θέλει κάθε μέρα να έχει ένα «ραντεβού» και πιστός να βλέπει το έργο του και να το ευχαριστιέται. Είναι δύο διαφορετικά κοινά, οπότε είναι και δύο διαφορετικές Τέχνες. Και σε αυτό, οι αλλαγές που γίνονται είναι αναπόφευκτες.
Της Χριστίνας Μανδρώνη
*Η παρουσίαση του νέου βιβλίου του κ. Σπύρου Πετρουλάκη, «Η Κληρονομιά» πρόκειται να γίνει σήμερα, Δευτέρα 15 Μαΐου, στις 7.30 το απόγευμα, στο Χώρο Τέχνης Α49.
Την εκδήλωση, που διοργανώνεται από το βιβλιοπωλείο «Βιβλιόπολις» και τις εκδόσεις «Μίνωας», θα πλαισιώσουν οι Παναγιώτα Φλεβάρη, δικηγόρος & μέλος Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας-συγγραφέας, που θα μιλήσει για το συγγραφέα και το βιβλίο, ο Βασίλης Στεφανόπουλος, μέλος του ΜΕΘ, που θα αφηγηθεί μέρη του βιβλίου, ενώ παρέμβαση θα κάνει ο δημοσιογράφος Ηλίας Μπιτσάνης.
Το συντονισμό της εκδήλωσης θα έχει ο Παναγιώτης Δραγκιώτης, φιλόλογος και ραδιοφωνικός παραγωγός.
