Η παρουσία των αγίων στον κόσμο, σύμφωνα με τον αείμνηστο καθηγητή Ιω. Φουντούλη1, είναι «απόδειξις του έργου της Εκκλησίας, της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο». Έτσι, όπως αναφέρεται από την Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας, «και η παρουσία αγίων σε μία τοπική εκκλησιαστική επαρχία είναι η επιβεβαίωση του παραπάνω λόγου, σε τοπικό επίπεδο, που όμως μέσα από την ευχαριστιακή κοινωνία των πιστών, την Εκκλησία, ξεπερνά τα περιορισμένα όρια και αναγνωρίζεται το έργο τους σε όλο το σώμα της Εκκλησίας.
Η Εκκλησία, με αυτήν την τιμή και την ανάδειξη των αγίων μιας Τοπικής Εκκλησίας, προκαλεί και προσκαλεί τον καθένα μας, προβάλλοντάς μας τους αγίους κάθε εποχής, ακόμη και της εποχής που διανύουμε, να βιώσουμε κατά το πρότυπο του βίου τους, ώστε να καταστούμε γνήσιοι μιμητές τους, καθώς και αυτοί Χριστού.
Μέσα από τη βίωση να επιβεβαιώνεται ότι η αγιότητα δεν είναι είδος προς εξαφάνιση, ούτε ένα απολιθωμένο σύμβολο του παρελθόντος, αλλά ζώσα και ενεργή και ο καθένας μας δύναται να μετέχει σε αυτήν».
Με γνώμονα τα παραπάνω η τοπική Εκκλησία της Μεσσηνίας τίμησε την επέτειο της συμπλήρωσης ενός έτους από την ημέρα που, όπως αναφέρει το Πατριαρχικό Ανακοινωθέν, “κατόπιν σχετικών εκθέσεων της Κανονικής Επιτροπής, κατέταξεν εις το Αγιολόγιον της κατ᾿ Ανατολάς Ορθοδόξου Εκκλησίας τον μακαριστόν Ιερομόναχον Βησσαρίωνα (Κορκολιάκον), εκ της Ιεράς Μονής Αγάθωνος της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος», ο οποίος, ως γνωστόν, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Πεταλίδι Μεσσηνίας.
Έτσι, λοιπόν, το εσπέρας της Τρίτης 13ης Ιουνίου τελέσθηκε Ιερά Αγρυπνία, στην Ιερά Μονή Δημιόβης της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, στην οποίαν εκάρη Μοναχός, την 15ην Δεκεμβρίου 1929, ο τότε νεαρός Ανδρέας Κορκολιάκος και έλαβε το όνομα Βησσαρίων.
Της Αγρυπνίας προέστη ο πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, αρχιμανδρίτης Φίλιππος Χαμαργιάς, συμπαραστατούμενος από τον πρωτοπρεσβύτερο Αθανάσιο Σιψά.
Προ του πέρατος της Ιεράς Αγρυπνίας ο π. Φίλιππος αναφέρθηκε στο γεγονός της επετείου αυτής και στην τιμή που αποδίδει η Εκκλησία μας στους αγίους μας, μέσα από τη λειτουργική ζωή Της αλλά και στη δική μας συμμετοχή σε αυτά τα γεγονότα.
Με το πέρας της Αγρυπνίας η φιλόξενη και αγαπώσα καρδία της Γερόντισσας Ανθίμης και της συνοδείας της προσέφερε κέρασμα στο πολυπληθές εκκλησίασμα.
1 Ιω. Φουντούλη, Λογική Λατρεία, Πατριαρχικόν Ίδρυμα Μελετών, Θεσσαλονίκη, 1971, σελ. 132
