Η αγροτική παραγωγή είναι ένα από τα δυνατά χαρτιά της Μεσσηνίας, αλλά αν η ανάπτυξη είναι το ζητούμενο μάλλον δεν θα βρει το δρόμο για να έρθει… Τα προβλήματα είναι πολλά και κάποια τόσο πρόδηλα που τα βρίσκουν μπροστά τους καθημερινά όσοι πασχίζουν να είναι δημιουργικοί και παραγωγικοί, προκαλώντας εκτός από πρακτικά προσκόμματα, κλίμα απογοήτευσης και σκέψεις φυγομαχίας (αλλαγής προσανατολισμού).
Ο παραποτάμιος αγροτικός δρόμος που ξεκινά δυτικά του Παμίσου και συνδέει τη Μεσσήνη με το φράγμα του Άριος αποτυπώνει με χαρακτηριστικό τρόπο αυτή την κατάσταση. Πρόκειται για έναν κεντρικό και όχι απομακρυσμένο πρωτεύοντα οδικό άξονα με χάραξη 10 μ. (!), όμως στο μεγαλύτερο μέρος του δε φτάνει τα 5 και στα πιο στενά σημεία περιορίζεται στα 3,5-4 μέτρα. Κι ενώ θα έπρεπε να διευκολύνει την πρόσβαση των αγροτών, εργατών, επιχειρηματιών και επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, η διέλευση γίνεται ένας μικρός Γολγοθάς, ιδιαίτερα κατά την περίοδο των βροχών, με υψηλό βαθμό επικινδυνότητας και ατυχήματα. Έκπληξη αποτελεί ότι σε μερικά μεμονωμένα κομμάτια ο δρόμος είναι καλά ή και πλήρως καθαρισμένος, δίνοντας μια εντυπωσιακή εικόνα. Η εξήγηση είναι ότι μερικοί επαγγελματίες έχουν τον τρόπο τους να πείθουν και να παίρνουν αυτό που θέλουν και δικαιούνται, ενώ κάποιοι άλλοι φροντίζουν με δικά τους έξοδα να βελτιώσουν την κατάσταση, στηρίζοντας με σημαντικά επιπλέον κόστη εκατοντάδων ευρώ, το ήδη δύσκολο επιχειρηματικό τους εγχείρημα.
Κατά καιρούς τα καλάμια και η βλάστηση αποψιλώνονται, αλλά αυτή την περίοδο (ακόμη) δεν έχει γίνει ούτε αυτό. Το πρόβλημα είναι, όμως, βαθύτερο και ξεκινά από το γεγονός ότι εκατέρωθεν του δρόμου έχουν συσσωρευθεί εδώ και δεκαετίες τα «μπάζα», χώμα, χαλίκια και βλάστηση, που προέρχονται από τον καθαρισμό του καναλιού άρδευσης, παρ’ ότι η απομάκρυνση των υλικών καθαρισμού ανήκει συνήθως στις υποχρεώσεις των εργολάβων. Ο αντίκτυπος από αυτή την αμέλεια-αδιαφορία είναι πολλαπλός, καθώς αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες που έχει στενέψει ο δρόμος, δυσκολεύοντας σε πολλά σημεία τη διέλευση δύο οχημάτων από αντίθετη κατεύθυνση και μειώνοντας την ορατότητα με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο κομμάτι της ασφάλειας, δεδομένου κι ότι βασικό μέλημα των οδηγών (κυρίως των πιο ευάλωτων δικυκλιστών) είναι να αποφεύγουν τις λακκούβες. Το χειμώνα η κατάσταση χειροτερεύει δραματικά, καθώς δημιουργείται κάτι σαν κλειστή …λίμνη, αφού τα νερά δεν έχουν διέξοδο απορροής, ο δρόμος δε στραγγίζει ποτέ κι εκτός από το «λασποπόλεμο» που υφίστανται οι διερχόμενοι, η φθορά στο οδόστρωμα είναι εκτεταμένη, δημιουργώντας …κρατήρες.
Έτσι όμως οι ανάγκες και το κόστος συντήρησης πολλαπλασιάζονται και αυτό είναι ένα μετρήσιμο κέρδος, το οποίο θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν οι αρμόδιοι. Προκρίνοντας τον ριζικό καθαρισμό και μάλιστα και των δύο πλευρών του αρδευτικού καναλιού, δεν θα χρειαστεί καθαρισμός για πολλά χρόνια. Η εικόνα που θα δημιουργηθεί θα είναι δελεαστική, εφάμιλλη προηγμένων αγροτικών περιοχών του εξωτερικού, αλλάζοντας και τη διάθεση των καλλιεργητών, οι οποίοι θα εισπράξουν το μήνυμα ότι έχουν δίπλα τους μια κρατική μηχανή που νοιάζεται και συνδράμει, αντί για την επικρατούσα άποψη και πρακτική, ότι βρίσκεται απέναντι αδιαφορώντας και προσθέτοντας εμπόδια.
Ο καθαρισμός και η συντήρηση του αγροτικού οδικού δικτύου της περιοχής είναι ευθύνη του Γενικού Οργανισμού Έγγειων Βελτιώσεων Παμίσου, όμως, ως γνωστόν, ο ΓΟΕΒ είναι ένας φορέας που αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και μόνο με τη στήριξη της Περιφέρειας και του Δήμου Μεσσήνης θα μπορούσε να αντεπεξέλθει σε ένα τέτοιο έργο. Περιφέρεια και Δήμος έχουν άλλωστε δικά τους χωματουργικά μηχανήματα και εργάτες που μπορούν να διαθέσουν γι’ αυτό το σκοπό. Και υπάρχει επιπλέον λόγος για να το κάνουν, καθώς ειδικά ο συγκεκριμένος δρόμος, είναι το πιο σύντομο πέρασμα για τους κατοίκους του Άρι και των γειτονικών χωριών προς τη Μεσσήνη και κάλλιστα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και πέραν των αγροτικών αναγκών ως μέσο ανάπτυξης της περιοχής.
-Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν την Πέμπτη και όταν είχε γραφτεί το ρεπορτάζ πληροφορηθήκαμε ότι (κατόπιν της ενημέρωσης καλλιεργητή προς τον προϊστάμενο του ΓΟΕΒ ότι πρόκειται να αναδείξει το πρόβλημα μέσα από την εφημερίδα μας) χθες το πρωί και για περίπου 5 ώρες ένα γκρέιτερ έστρωσε κάποιες λακκούβες και πλάτυνε κατά… μισό μέτρο κάποια σημεία σπρώχνοντας στην άκρη τα «μπάζα». Και πάλι όμως στα στενά σημεία δύο αμάξια δεν περνάνε ταυτόχρονα, πόσω μάλλον ογκώδη αγροτικά μηχανήματα, ενώ με τις πρώτες βροχές η λάσπη θα είναι αδιαπέραστη και το οδόστρωμα …σουρωτήρι.
Η μόνη λύση είναι ο ριζικός καθαρισμός και η απομάκρυνση των «βουνών» από χώμα κι αυτό απαιτεί δουλειά πολλών ημερών όχι λίγων ωρών.
Χ.Ε.
