Στις 14 Ιουνίου 2023, ανοιχτά της θάλασσας στην περιοχή της Πύλου Μεσσηνίας, θυσιάστηκαν σε ναυάγιο 80 και πλέον συνάνθρωποί μας και μεγάλος αριθμός αδελφών μας αγνοείται. Θυσιάστηκαν, γιατί προσπάθησαν να ζήσουν ελεύθερα, να κοινωνήσουν αγαπητικά με τους συνάνθρωπους τους σε μία ειρηνική συν-βιοτή στην Ευρώπη και αλλού. Θυσιάστηκαν γιατί απλά επιθυμούσαν να ζήσουν. Θυσιάστηκαν επειδή αγάπησαν πολύ την ελευθερία, όπως Αυτός που ως ξένος θανατώθηκε υπέρ του ανθρώπου. Αυτός που είναι η «υπαρξιακή ελευθερία» και που ο «Ιωσήφ θεασάμενος προσήλθε τω Πιλάτω και καθικετεύει λέγων»: «Δός μοι τούτον τον ξένον, Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω. Δός μοι τούτον τον ξένον, ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον».
Κάθε άνθρωπος που ταυτίζεται με τον τρόπο ζωής του Χριστού είναι «σύσσωμος» Αυτού, άρα και Άγιος. Οι αδελφοί μας που θυσιάστηκαν στη θάλασσα της Μεσογείου, κυνηγημένοι από την πατρίδα τους, ανήκουν στην Εκκλησία της θυσίας και της αγάπης, στην Εκκλησία που στηρίζεται στο αίμα των Μαρτύρων της, στην Εκκλησία που μεταμορφώνει τις στατικές αρχές του κόσμου σε κοινωνία σχέσεων και εντός αυτής θα μνημονεύονται αιωνίως ως συμμετέχοντες στο μυστήριό της, ως οι Άγιοι: «άγνωστοι συνάνθρωποι μαρτυρήσαντες εν τω ναυαγίω της Πύλου εν μηνί Ιουνίω του έτους δισχιλιοστού εικοστού και τρίτου».
Το μαρτύριο και η μαρτυρία αυτών των ανθρώπων ας είναι η αρχή για το τέλος της βίαιης επιθετικότητας, με λόγους και έργα από ονομαζομένους Έλληνες πολίτες εναντίον των αδελφών μας προσφύγων, οι οποίοι υποφέρουν κυνηγημένοι και πνιγόμενοι στη θάλασσα ή ζουν κλεισμένοι σε χώρους που ντροπιάζουν τον πολιτισμό μας αδυνατώντας να βιώσουν την χαρά της ζωής.
Αυτοί που εκδιώκουν ή λοιδορούν τους πρόσφυγες και ονομάζονται χριστιανοί καπηλεύονται το όνομα του Χριστού, του από βρέφους ξένου του κόσμου. Ευτελίζουν και εξευτελίζουν τον Πρώτο ξένο της Εκκλησίας. Γιατί για την Εκκλησία Του, όλοι οι αληθινά ανήκοντες σε αυτήν είναι πάροικοι και ξένοι του κόσμου τούτου. Αυτός που πιστεύει ότι ο Χριστός υψώθηκε στον Σταυρό εκουσίως, αυτός που είναι συμμέτοχος στο τραπέζι της Θείας Ευχαριστίας και δεν είναι υπήκοος διαφόρων φασιστικών ιδεολογημάτων, δεν δύναται να είναι χριστιανός, ο οποίος εκδιώκει και περιφρονεί έστω κατ’ ελάχιστον τους πονεμένους και κυνηγημένους αδελφούς μας.
Σήμερα όταν πιστεύουμε στον Χριστό, τότε Τον βλέπουμε στο πρόσωπο κάθε θυσιασθέντα στο ναυάγιο της Πύλου ανθρώπου Έτσι προσεγγίζουμε περισσότερο το μυστήριό Του, θεραπευόμαστε από την ασθένεια του μίσους προς τον αλλόθρησκο και ξένο και αποκτούμε πρόγευση της αιωνίου, αλλά και ήδη παρούσας στην Εκκλησία, πραγματικότητος, όπου δεν υπάρχουν οι συμβατικές ανθρώπινες καταστάσεις όπως έθνη, θρησκείες, κράτη.
Άγιος είναι ο Αδελφός, ακόμη και ο θεωρούμενος με τις ανθρώπινες κατηγορίες εχθρός. Για τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη: «ο αδελφός μας είναι η ζωή μας», ο οποιοσδήποτε αδελφός μας ανεξάρτητα από φύλο, φυλή, καταγωγή και θρησκευτική πίστη. «Η χάρη του Θεού δε βρίσκεται στον άνθρωπο που δεν αγαπά τους εχθρούς του».
Αυτός που υπερβαίνει την ξενοφοβία αυτός είναι ο αληθινός χριστιανός, αποδέχεται τον Άλλον και θεωρεί τον Ξένο Πλησίον και τους ναυαγούς της Πύλου αδελφούς του, τους μνημονεύει πάντοτε στο ευχαριστιακό τραπέζι και τηρεί τις διδαχές της Εκκλησίας: «…προτρέπουμε τις πολιτικές αρχές, τους πολίτες και τους Ορθοδόξους Χριστιανούς στις χώρες που καταφεύγουν οι εξουθενωμένοι πρόσφυγες να συνεχίσουν να προσφέρουν από το περίσσευμα και από το υστέρημα των δυνατοτήτων τους» (Μήνυμα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Κρήτη 2016).
Του Ιωάννου Π. Μπουγά
Θεολόγου
