Στον 5ο χρόνο της περιοδείας της ανά την Ελλάδα η ανεξάρτητης παραγωγής «Lemon» θα κάνει απόψε στάση στην Καρδαμύλη.
H παράσταση θα δοθεί στην Παλιά Καρδαμύλη, στην πλατεία του Αγίου Σπυρίδωνα, υπό το φως της πανσελήνου (ώρα έναρξης 9.15 μ.μ.) και υποστηρίζεται από τον τοπικό Σύλλογο Επαγγελματιών.
Πρόκειται για μια ξεχωριστή δουλειά που ενώνει με μοναδικό τρόπο δημιουργούς και κοινό, με όχημα την παράξενη ιστορία ενός μουσικού που γεννήθηκε εν πλω, βρέθηκε μέσα σε ένα κουτί με λεμόνια πάνω σε ένα πιάνο και δεν εγκατέλειψε ποτέ το πλοίο, που ήταν όλος του ο κόσμος…
Ο δημιουργός της sold-out παράστασης «Lemon», Μελαχρινός Βελέντζας, ο οποίος
ενσαρκώνει επί σκηνής και τον πιανίστα 1900 (σ.σ. το βρέφος πήρε αυτό το παρατσούκλι και το “Ντι Λέμον” από τη χρονιά και το μέρος που βρέθηκε), μιλά στην εφημερίδα «Θάρρος» για το έργο που ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα από το 2018 και έχουν παρακολουθήσει περισσότεροι από 15.500 θεατές, σε πρωτότυπες παραστάσεις ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα.
-Έχουν γραφτεί πάρα πολλά για την παράστασή σας και το πρωτότυπο ταξίδι του Lemon. Πώς μπορείτε κάθε φορά να παρουσιάζετε την παράσταση σε διαφορετικό θεατρικό χώρο;
Ξεκινώντας από τη φράση «Θέατρο υπάρχει όπου υπάρχουν θεατές», ως καλλιτέχνης, αναζητώ τρόπους οργανικής σύνδεσης του θεάτρου με την κοινωνία. Είναι φορές που οι παραδοσιακοί χώροι λειτουργούν κάπως αποστειρωμένα. Αντίθετα, ένα αχαρτογράφητο (θεατρικά) σημείο μού δίνει την ελευθερία να σκιαγραφήσω μία συνολική αφήγηση που ξεπερνά τα όρια της παράστασης και φτάνει έως του σημείου «ο τόπος να αφηγείται την ιστορία».
Τέτοιο παράδειγμα είναι η Παλιά Καρδαμύλη, ένας πανέμορφος ιστορικός χώρος που την Πέμπτη 31/8 θα μετατραπεί στο ατμόπλοιο Βιρτζίνιαν, προκειμένου να ταξιδέψουμε -ηθοποιοί και θεατές- με την ιστορία του πιανίστα 1900. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερη παράσταση, καθώς ερχόμαστε μετά από πρόσκληση μιας μόνιμης κατοίκου που το οραματίστηκε και μας βοήθησε να το υλοποιήσουμε μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Πρόκειται για τη Βούλα Σπυρέα που μαζί με το Σύλλογο Επαγγελματιών Καρδαμύλης συνέβαλαν καθοριστικά στην πραγματοποίηση της παράστασης και τους ευχαριστούμε από καρδιάς.
-Η ιστορία του πιανίστα 1900 είναι γνωστή από την ταινία «Ο θρύλος του 1900» σε σκηνοθεσία Τζιουζέπε Τορνατόρε. Τι διαφορετικό να περιμένει το κοινό της Καρδαμύλης στο “Lemon” σε σχέση με την ταινία;
H διασκευή της Γεωργίας Τσαγκαράκη στο μονόλογο Novecento του Alessandro Baricco ανέδειξε την ποιητικότητα του κειμένου. Παρακολουθούμε την ιστορία μέσα από την αφήγηση του ίδιου του 1900 και του μοναδικού του φίλου – τρομπετίστα Τιμ Τούνυ, τον οποίο υποδύεται ο Γιώργος Δρίβας. Η σκέψη μας ήταν να δημιουργηθεί μία χειροποίητη παράσταση σωματικού θεάτρου για δύο ηθοποιούς, όπου η πρόζα, η μουσική, ο χορός, το τραγούδι θα εξυπηρετούσαν την πρόθεση να αφηγηθούμε αυτή την ιστορία με άμεσο τρόπο, συναντώντας τη φράση του Bariccο: “Κανείς δεν είναι ξεγραμμένος άμα έχει έτοιμη μια καλή ιστορία και κάποιον για να του τη διηγηθεί”.
-Τι κεντρίζει το ενδιαφέρον σας σε αυτή την ιστορία;
Ο φόβος του 1900 να τολμήσει να κατέβει από το καράβι στο οποίο γεννήθηκε. Βέβαια, στην εξέλιξη του έργου αυτή η αδυναμία γίνεται δύναμη και συνειδητή επιλογή. Ο 1900 επιλέγει να μην κατέβει από το Βιρτζίνιαν, γιατί εκεί πάνω νιώθει ευτυχισμένος. Αν κατέβαινε στη στεριά, τότε, όπως λέει ο ίδιος, σ’ εκείνη την απέραντη πολιτεία που δε γνώριζε, «δεν υπάρχει μουσική που μπορείς να παίξεις. Κάθεσαι σε λάθος σκαμνάκι».
Επιλέγει, λοιπόν, να μείνει για πάντα εκεί όπου νιώθει ζεστά και οικεία. Σ’ εκείνο το «εκεί» που δεν έγινε ποτέ «εδώ», ματαιώνοντας τα σχέδια για μία άλλη ζωή. Μα επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα πως ο τρόπος που θα επιλέξει να ζήσει ο κάθε άνθρωπος είναι κάτι που δεν υπακούει σε νόρμες. Είναι και πρέπει να είναι μια προσωπική επιλογή. Αυτό τελικά μας κάνει ελεύθερους και ανεξάρτητους.
-Το πιάνο παίζει σημαντικό ρόλο στην παράσταση. Ταυτόχρονα είστε και ο ίδιος πιανίστας. Μιλήστε μας για αυτή τη σύνδεση.
Το πιάνο είναι ο ζωτικός χώρος όπου γεννιέται, ζει και παραμένει για πάντα ο 1900. Επίσης, είμαι και ο ίδιος πιανίστας, οπότε υπάρχει μια άμεση σύνδεση με τον 1900.
Αυτή τη σχέση, εκτός από το υποκριτικό κομμάτι, αποδώσαμε στην παράσταση επιλέγοντας να παίζω ζωντανά πιάνο επί σκηνής.
-Ποιους σταθμούς του ταξιδιού σας έχετε ξεχωρίσει ως τώρα;
Η επιλογή για το πού θα παρουσιάζεται αυτό το έργο σχετίζεται με αυτό που βιώνει ο 1900 -ζει στη θάλασσα, δοκιμάζει να κατέβει στη στεριά, μένει μετέωρος ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα. Έχουμε παίξει εν πλω, σε αγκυροβολημένα καράβια, σε καρνάγια, σε κτήμα λεμονιών, σε λιμνοθάλασσα, πέρα από τα παραδοσιακά θέατρα και τα κεντρικά φεστιβάλ.
Και οι περισσότερες επιλογές χαρακτηρίζονται από την πρόθεση για μία πρόταση
πολιτιστικής αποκέντρωσης. Μετά το τέλος της κάθε παράστασης, η παραλία θα είναι πάλι παραλία, το ferry-boat πάλι θα μεταφέρει αυτοκίνητα και επιβάτες. Αλλά ο τόπος και οι άνθρωποί του θα φέρουν πλέον την ανάμνηση της παράστασης.
-Ποιοι είναι οι επόμενοι σταθμοί του Lemon;
Μετά την Καρδαμύλη ταξιδεύουμε κατά σειρά στη Λιβαδειά, τη Λάρισα και την Κοζάνη. Το Φεβρουάριο (5/2) του ’24 θα γιορτάσουμε τα 5 χρόνια ταξιδιών μας στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Κεντρική Σκηνή) σε μία ξεχωριστή βραδιά με καλεσμένο τον διεθνούς φήμης πιανίστα και συνθέτη Σταύρο Λάντσια.
Προσκαλούμε τους θεατές του κάθε τόπου να γνωρίσουν από κοντά αυτό το ταξίδι και τον πολύπλευρο χαρακτήρα του. Μέλημά μου είναι αφενός η πολιτιστική αποκέντρωση, δηλαδή να κάνω θέατρο σε μέρη όπου η κυρίαρχη πολιτιστική παραγωγή δεν επιλέγει να πάει. Αφετέρου, το “Lemon” είναι μία ανεξάρτητη παραγωγή που θέλω να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Ακριβώς για να αρθρώσω ότι τα πράγματα μπορούν να συμβούν όταν υπάρχει όραμα, πίστη, μεράκι και οργάνωση. Είναι και μία πράξη αντίστασης απέναντι στην απαξίωση που βιώνει το επάγγελμα του καλλιτέχνη στην Ελλάδα.
-Κλείνοντας τη συνέντευξή μας, ποια είναι τα επόμενα προσωπικά σας σχέδια;
Τον προσεχή Οκτώβριο θα συμμετέχω στην παράσταση «Αντίο, Ροβινσώνα», που θα παρουσιαστεί στο θέατρο Φούρνος, σε σκηνοθεσία Αννίτας Καπουσίζη και παραγωγή της ομάδας ARTimeleia. Πρόκειται για μία ιδιαίτερη παράσταση, καθώς η Αννίτα έχει αναπτύξει μια μέθοδο προετοιμασίας ενός έργου από κοινού για ηθοποιούς με και χωρίς αναπηρία.
Το πλήρωμα του Lemon
Συγγραφέας: Alessandro Baricco
Μετάφραση: Σταύρος Παπασταύρου
Διασκευή | Σκηνοθεσία | Κίνηση: Γεωργία Τσαγκαράκη
Σκηνογραφία: Νατάσα Τσιντικίδη
Κατασκευή πιάνο: Θωμάς Μαριάς
Κοστούμια: Κέλλυ Σταματοπούλου
Technical manager: Λευτέρης Δούρος
Social Media campaign: Αφροδίτη Πρέβεζα
Graphic design: Alati design – Shanti Θωμαΐδη
Φωτογραφίες: Δημήτρης Μανής, Γιώργος Καπλανίδης, Χάρης Γερμανίδης, Elma Ney
Βίντεο | Υπερτιτλισμός: Γρηγόρης Σταθόπουλος
Ερμηνεύουν
Μελαχρινός Βελέντζας | 1900
Γιώργος Δρίβας | Τιμ Τούνυ
Οργάνωση Παραγωγής: Ιάσονας Τσουκαλάς
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Μελαχρινός Βελέντζας
Παραγωγή: MV Productions
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
