Φωτιές, φωτιές, φωτιές, παντού φωτιές κατατρώγουν τις τελευταίες ημέρες το πανέμορφο ελληνικό τοπίο και το μετατρέπουν σε στάχτες κι αποκαΐδια.
Οι καμένες εκτάσεις δε μετριούνται πλέον σε χιλιάδες στρέμματα, αλλά σε εκατομμύρια κι αυτά κάθε χρόνο αυξάνουν.
Ο πύρινος εφιάλτης καταβροχθίζει ό,τι βρει στο πέρασμά του και οι εικόνες, που δείχνουν τα τηλεοπτικά μέσα, είναι αποκρουστικές.
Προκαλούν θλίψη σε κάθε λογικό άνθρωπο, γιατί οι καταστροφές, τόσο στη χλωρίδα και την πανίδα του τόπου μας όσο και σε υποδομές, είναι ανυπολόγιστες.
Από την άλλη μεριά, η οδύνη για τα απανθρακωμένα κορμιά των 18 μεταναστών, που κάηκαν ζωντανοί στον τόπο μας, δεν περιγράφεται.
Χειρότερη τραγωδία απ’ αυτήν δε νομίζω να υπάρχει, αν λάβει κανείς υπόψη του πως αυτοί οι άνθρωποι ξεκίνησαν από τις πατρίδες τους για να βρουν ένα καλύτερο μέλλον.
Δεν είναι, όμως, η πύρινη λαίλαπα που απειλεί τον τελευταίο καιρό τη χώρα μας και προκαλεί ανασφάλεια σε μεγάλη μερίδα των Ελλήνων πολιτών.
Δεν αναφέρομαι μόνο στις ορδές των μεταναστών, που δεν έχουν τελειωμό, αλλά και στην εγκληματικότητα, που όσο πάει και γιγαντώνεται στον τόπο μας.
Το φιάσκο με τους Κροάτες χούλιγκαν, που διέσχισαν όλη την Ελλάδα κι έφτασαν μέχρι την Αθήνα ανενόχλητοι, τα λέει όλα!
Εκτός, όμως, απ’ αυτό το συμβάν, που έκανε τη χώρα μας ρεζίλι διεθνώς, τα ΜΜΕ μιλούν καθημερινά για ανθρωποκτονίες, για ληστείες και για απάτες.
Η παρούσα κυβέρνηση στην ουσία είναι συνέχεια της προηγούμενης κι αυτή βρίσκεται στην εξουσία για τέσσερα και πλέον χρόνια.
Όλο αυτό το διάστημα οι τραγωδίες διαδέχονται η μία την άλλη και πάνω που λέμε «δόξα σοι ο θεός», να κλείσει η μια πληγή, ακολουθεί στη συνέχεια μια άλλη, σαν κι αυτές του Φαραώ.
Εύλογα, λοιπόν, τίθεται το ερώτημα: Πού είναι το πολυδιαφημισμένο επιτελικό κράτος, που ευαγγελίζεται ότι έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια ο κύριος πρωθυπουργός;
Γιατί ο κρατικός μηχανισμός δεν μπόρεσε να αποτρέψει ένα μέρος, τουλάχιστον, απ’ αυτή τη βιβλική καταστροφή που έζησε η πατρίδα μας τις τελευταίες ημέρες;
Οι καμένες εκτάσεις, απ’ ό,τι ακούσαμε, ξεπερνούν κάθε προηγούμενο και κάνουν τη χώρα πρωταθλήτρια σε πανευρωπαϊκό και, ως εκ τούτου, γεννάται το εξής απλό ερώτημα:
Θα παραμείνει, άραγε, κανένα στρέμμα άκαυστου δάσους, όσο διαρκεί η θητεία της παρούσας κυβέρνησης ή μήπως η επόμενη, όποια κι αν είναι αυτή, θα παραλάβει, στην κυριολεξία, καμένη γη;
Του Δημήτρη Ν. Μπουσούνη
bussunis@gmail.com
