Η κοινωνία της κωμοπόλεως Πεταλιδίου θρηνεί βαθύτατα την απώλειαν εκλεκτού μέλους της. Ο αιφνίδιος θάνατος του ιατρού Μιχαήλ Γιαννακάκου εστέρησε ταύτην λαμπρού επιστήμονος και λαμπροτέρου ανθρώπου και εβύθισεν εις άφατον πένθος. Επιστήμων σπανίας μορφώσεως, διάνοια εκτάκτως ευρεία, παρείχεν αφιλοκερδώς τας ιατρικάς του βοηθείας, αφοσιωμένος με ψυχήν και σώμα εις την εκπλήρωσιν του ωραίου καθήκοντος.
ΠΡΟIΚΙΣΜΕΝΟΣ με υπέροχα ψυχικά χαρίσματα είχε κατέλθει εις τον ευγενικόν μα και άχαρι στίβον της ζωής τρέχων ακούραστος αθλητής δια τον κότινον της αρετής, με όπλα τη συμπόνια και τη φιλανθρωπία για τους φτωχούς, με την αφιλοκερδεία και τη φειδώ, ακόμη και για τους πλουσίους.
Και εις την παλαίστραν της ζωής, απεδείχθη υπέροχος νικητής και ευγενής θριαμβευτής.
ΠΟΛΥ δύσκολο να πλέξη κανένας το εγκώμιο που πρέπει γιατί όλη η δράσις του υπήρξε ένα θείο σοννέτο αγάπης, μια συνεχής και αδιάπτωτος μέριμνα για τους φτωχούς και σκοπός κάθε του πράξεως η εναρμόνησις ταύτης με την αρετήν. Δεν έλειψε κανείς που να μη συνώδευε τον ωραιόψυχο νεκρό στην ύστατη κατοικία του και πολλοί κατετέθησαν στέφανοι εκ μέρους των οικογενειών δικηγόρων Ν. Σουκαρά και Σ. Μολώνη, των εμπόρων Γ. Ιατροπούλου, Σ. Μαριόλη, Ε. Αγγελοπούλου και Σ. Οικονομάκη, του Λεωνίδα Παλαμάρα και της εργατικής τάξεως Πεταλιδίου.
