Ένα από τα μεγαλύτερα έργα υποδομής που έγιναν τον περασμένο αιώνα, το υδραγωγείο του Συνδέσμου Ύδρευσης, θεωρείται μνημειακό εμβληματικό έργο, το οποίο θεμελιώθηκε με τους πλέον άρτια επιστημονικούς σχεδιασμούς της εποχής εκείνης. Σήμερα καλούμαστε να αποφασίσουμε αν θα το αναβαθμίσουμε και με ποιον τρόπο.
Το πρώτο μετέωρο βήμα της Δημοτικής Αρχής αποτελεί η αντικατάσταση του κεντρικού αγωγού, που εξελίσσεται σε γεφύρι της Άρτας, με επώδυνες επιπτώσεις. Περιβαλλοντικές και οικονομικές.
Ένα έργο που μέχρι τώρα έχει καταναλώσει περισσότερο χρόνο υλοποίησης από το υδραγωγείο της εποχής εκείνης, την περίοδο του Μεσοπολέμου. Αναμένεται δε υπερκοστολογημένο και χωρίς χρηματοδότηση στο σύνολό του.
Το μεγάλο ζήτημα της προμήθειας σωληνώσεων, αλλά και κατασκευής του κρίσιμου αγωγού μεταφοράς νερού από το Πήδημα, ή τον Άγιο Φλώρο, στην Καλαμάτα, θα απασχολήσει το Δήμο μας τα επόμενα τουλάχιστον 10 χρόνια.
Στη μελέτη και κατασκευή του έργου έχουν προκύψει μια σειρά από αστοχίες, οι οποίες επιβεβαιώνονται με τη δήθεν πιστοποίηση ενός κινεζικού δικτύου σωληνώσεων, προφανώς αμφιβόλου ποιότητας.
Γιατί η πιστοποίηση, αν δεν υπάρχει, δεν μπορεί να γίνει από τη ΔΕΥΑΚ με απόφαση του δημάρχου και της υπηρεσίας.
Δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη ο αγοραστής για τον προμηθευτή.
Πρόκειται για σωλήνες ύδρευσης που πρέπει να έχουν αντοχή και καταλληλότητα υλικών για δεκάδες χρόνια. Υπάρχουν τέτοια πιστοποιητικά; Έχει η ΔΕΥΑΚ ικανότητα πιστοποίησης ή εργαστήρια δοκιμών αντοχής υλικών καταλληλότητας για ύδρευση;
Είναι αλήθεια ότι είναι φθηνότερες, όπως πολλά κινέζικα προϊόντα, σε σχέση με αντίστοιχες ευρωπαϊκές.
Πού αλλού έχουν χρησιμοποιηθεί για αντίστοιχο έργο;
Υπάρχει απόφαση Δ.Σ. για αγορά τους και ευθύνη της πιστοποίησης από την υπηρεσία της ΔΕΥΑΚ;
Είναι γνωστό ότι πολλές επιχειρήσεις αποφεύγουν κινέζικα, μη πιστοποιημένα προϊόντα.
Δεν μπορούν να τοποθετηθούν στο έργο άμεσα στο σύνολό του, που έχει σοβαρά προβλήματα μελετητικά, με αποτέλεσμα την υπερβολική καθυστέρηση και τμηματική ίσως υλοποίησή του. Επιβεβαιώνεται αυτό από τη μεγάλη καθυστέρηση και την παραγγελία των σωληνώσεων στο 50%. Δηλαδή, αν πάμε έτσι, πότε θα έρθουν οι υπόλοιπες;
Το έργο ύδρευσης της Καλαμάτας θα πρέπει να μελετηθεί στο σύνολό του, με τα νέα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας. Δηλαδή, τη μελέτη για τη νέα θέση και τις υδραυλικές παραμέτρους της εξισωτικής δεξαμενής που καταστράφηκε στο Πήδημα λόγω πλημμελούς συντήρησης. Τη νέα δεξαμενή αποθήκευσης της υψηλής ζώνης στον Αϊ- Γιάννη τον Καρβούνη.
Τα δίκτυα τροφοδοσίας από το Πήδημα στη νέα εξισωτική δεξαμενή και από τον αγωγό μεταφοράς Φ800 στη δεύτερη στον Καρβούνη και μετά στις Τούρλες ή το Κάστρο. Τις συνδέσεις μεταξύ τους, που συνολικά εκτιμώνται σε 5.000 μέτρα το λιγότερο, και δεν αναφέρονται σε καμιά μελέτη σχεδιασμού. Τη μεταφορά νερού από τον Άγιο Φλώρο με αντλιοστάσιο στον Φ800. Την αντικατάσταση του δικτύου από Μ. Μαντίνεια μέχρι Κιτριές, που είναι από αμίαντο σε πολλά τμήματα. Τις νέες δεξαμενές σε αντικατάσταση των παλαιών στους παραπάνω οικισμούς, με πρόβλεψη πεντηκονταετίας τουλάχιστον. Την άδεια χρήσης νερού για όλα αυτά που δεν υπάρχει. Και το κυριότερο, τη χρηματοδότηση που δεν υπάρχει και υπερβαίνει τα 35 με 40 εκατομμύρια ευρώ.
Συμπερασματικά, το νέο υδραγωγείο για να λειτουργήσει θέλει νέα υδραυλική μελέτη και περιβαλλοντική αδειοδότηση. Που προφανώς δεν υπάρχουν. Ακόμα και η μελέτη του αγωγού Φ800 δεν έχει τις νέες συνδέσεις σε αντλιοστάσια και δεξαμενές, όπως όλοι γνωρίζουμε.
Άρα, είναι έωλο και άτοπο να ισχυρίζεται κανείς και να επιχειρηματολογεί ότι ένα τέτοιο έργο μπορεί να αδειοδοτηθεί και να λειτουργήσει, αν δεν περάσουν το λιγότερο 4 χρόνια ή μπορεί να λειτουργήσει αποσπασματικά, αφού συνέχεια μέχρι και σήμερα γίνονται αλλαγές και προκύπτουν νέα δεδομένα. Που σημαίνει εκκωφαντική και επιλήψιμη απουσία σχεδιασμού στο σύνολο του υδραγωγείου, κάτι που δεν έγινε 100 χρόνια πριν, όταν άρχισε και η μελέτη του υφιστάμενου εμβληματικού έργου.
Άρα, τέσσερα χρόνια που χάθηκαν λόγω ελλιπούς σχεδιασμού και ολιγωρίας και τέσσερα για να ολοκληρωθούν οι νέες μελέτες και αδειοδοτήσεις με τις νέες αναθέσεις ή μία συμπληρωματική εργολαβία κ.λπ. Σύνολο 8 χαμένα χρόνια.
Με λίγα λόγια, η προμήθεια σωληνώσεων με φωτογραφίες και υποσχέσεις και δήθεν πιστοποιήσεις από αναρμοδίους, δημιουργεί μεγαλύτερη ανησυχία στους Καλαματιανούς και στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας.
Βλέπουν εικόνες στις ειδήσεις, αλλά όχι σχεδιασμό και έργα.
Βλέπουν τη δεξαμενή και το υδραυλικό σύστημα τροφοδότησης 80.000 κατοίκων να καταρρέει.
Βλέπουν συνεχόμενες βλάβες στο δίκτυο, που δεν αντικαθίστανται μέχρι σήμερα.
Βλέπουν το νερό δυο και τρεις φορές παραπάνω από ισοδύναμους οργανισμούς κοινής ωφέλειας.
Βλέπουν ότι όλα θα φτιαχτούν με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου.
Βλέπουν τη ΔΕΥΑΚ με ένα σωρό προβλήματα και χωρίς προσωπικό.
Όλα αυτά είναι γνωστά και έχουν γίνει αντικείμενο συζήτησης στο Δημοτικό Συμβούλιο, χωρίς μέχρι σήμερα να υλοποιηθούν.
Βέβαια, όλοι γνωρίζουμε ότι τα περισσότερα που γίνονται ή λέγονται προεκλογικά δεν έχουν βαρύτητα και αξία στην πραγματικότητα που βιώνουν οι συμπολίτες μας.
Ισχύει το γνωστό: αυτά που λέγονται, δε γίνονται και αυτά που γίνονται, δε λέγονται.
Του Μ. Αντωνόπουλου,
Γεωλόγου – γεωτεχνικού Περιβάλλοντος Μ.Sc, δημοτικού συμβούλου Καλαμάτας
