Στο κατάμεστο αμφιθέατρο της Δημοτικής Φιλαρμονικής Καλαμάτας ο Τομέας Λόγου και Γραμμάτων της κοινωφελούς επιχείρησης «Φάρις» παρουσίασε προχθές τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο.
Πέραν της ανάγνωσης ποιημάτων του, ο ποιητής ανέπτυξε τις ιδέες του για την ποίηση και τη ζωή, τονίζοντας, μάλιστα, ότι μέσα από την ποίηση κατάφερε να αντέξει την εξορία και τις δοκιμασίες, δίνοντάς στην καθημερινότητα μιαν άλλη διάρκεια.
Μαζί του συνομίλησαν ο Ευριπίδης Γαραντούδης, καθηγητής Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο ΕΚΠΑ, ο οποίος αναφέρθηκε στην ποιητική τέχνη του Τίτου Πατρίκιου από το 1943 μέχρι και σήμερα, και ο Δημήτρης Κοσμόπουλος, ποιητής και δοκιμιογράφος, που επίσης μίλησε για την ειρωνεία και το πικρό πολλές φορές χιούμορ, καθώς ο ποιητής αποκαλύπτει με την ποίησή του τις κρυφές διαστάσεις των πραγμάτων.
Κατά την εκδήλωση, ο αναπληρωτής δημάρχου, αντιδήμαρχος Καλαμάτας Σαράντος Μαρινάκης απέδωσε στον Τίτο Πατρίκιο το αναμνηστικό μετάλλιο «Πνοή Ελευθερίας».
Όπως αναφέρθηκε, η αποφθεγματική γραφή χαρακτηρίζει πλήθος ποιήματα σε όλες τις συλλογές του ποιητή, όπου εκφράζει μια γενική αλήθεια ή έναν τρόπο συμπεριφοράς ή μια σοφή διαπίστωση με κατασταλαγμένη γνώση, σχολιάζοντας θέματα και καταστάσεις της ζωής, όπως είναι η νοσταλγία του παρελθόντος, η ερωτική μνήμη και η απουσία, η πίστη στο μέλλον.
Οι αφορισμοί του Τίτου Πατρίκιου φέρουν έντονη τη σφραγίδα του διαλεκτικού τρόπου σκέψης. Δεν πρόκειται για ρήσεις γνωμολογικού περιεχομένου που αποσκοπούν στον ορθό προσανατολισμό της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αντιθέτως, ο συγγραφέας προσεγγίζει τα θέματά του με αντικομφορμιστική ματιά, αντιπαραθέτοντας στη νωθρότητα του κοινού νου την αέναη κίνηση της σκέψης, που θέτει διαρκώς σε κριτικό έλεγχο τις κοινώς παραδεδεγμένες αλήθειες και τις υπονομεύει με όργανο τη διαλεκτική, αναποδογυρίζοντας το νόημά τους.
Οι αποφθεγματικές σκέψεις του απέχουν πολύ από την κοινοτοπία και τον κανονιστικό, ηθικό και δεοντολογικό χαρακτήρα. Αντίθετα, το κύριο γνώρισμά τους είναι η ανατρεπτικότητά τους, που αιφνιδιάζει τον αναγνώστη, γιατί έρχονται σε αντίθεση με τις στερεοτυπικές αντιλήψεις και ενίοτε με την κοινή λογική, όπως λ.χ. “Η δική μας αλήθεια για να επιβεβαιωθεί δε φτάνει να αντιπαρατεθεί στο ψεύδος του άλλου. Πρέπει και να διασταυρωθεί με τη δική του αλήθεια”.
