Η Τριφυλία παράδειγμα καλών πρακτικών – Τι συμβαίνει σε Ισπανία και Ελλάδα
Ολοκληρώθηκε με επιτυχία το σεμινάριο με θέμα “Efficient Water Use in Olive Orchards in a Context of Climate Change” για την κατάρτιση 50 γεωπόνων από χώρες-μέλη του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιοκομίας (IOC) σε θέματα αποτελεσματικής άρδευσης της ελιάς.
Το σεμινάριο έγινε στις εγκαταστάσεις του Μεσογειακού Αγρονομικού Ινστιτούτου της Σαραγόσας της Ισπανίας και το οργάνωσε το IOC και το CIHEAM από 18 έως 23 Σεπτεμβρίου.
Ο κ. Κωνσταντίνος Χαρτζουλάκης, γεωπόνος-ερευνητής και τέως διευθυντής Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών, που συμμετείχε στην εκδήλωση, αναφέρει στον ΑγροΤύπο ότι «στην Ισπανία περίμεναν φέτος μια καλή παραγωγή, όμως ο καύσωνας του Μαΐου δημιούργησε το πρόβλημα. Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για μια φετινή ισπανική παραγωγή ελαιολάδου της τάξης των 600.000 τόνων.
Πάντως στην Ισπανία, που θεωρείται σοβαρό κράτος, έχουν ξεκινήσει να μελετούν το φαινόμενο και να προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες για μια πιο ορθολογική άρδευση.
Παραμένουν, όμως, “δέσμιοι” στην προώθηση της υπέρπυκνης φύτευσης, που έχει υψηλές ανάγκες νερού. Για παράδειγμα, αν σε έναν παραδοσιακό ελαιώνα χρειάζονται 1.500 κυβικά νερού για άρδευση ανά εκτάριο, σε μια υπέρπυκνη φύτευση η ποσότητα διπλασιάζεται και φτάνει στα 3.000 κυβικά.
Επίσης τα τελευταία χρόνια γίνονται χωρίς κάποιον σχεδιασμό νέες φυτεύσεις ελαιόδεντρων, με ισπανικές ποικιλίες, σε τρίτες χώρες, στις οποίες υπάρχει πρόβλημα επάρκειας νερού.
Η τάση, πάντως, που υπάρχει σήμερα στην Ισπανία είναι να γίνεται συνένωση των συνεταιριστικών οργανώσεων της χώρας, με στόχο τη μείωση του κόστους καλλιέργειας.
Αντίθετα, στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμιά πολιτική για τον ελαιοκομικό τομέα. Δεν ασχολείται το ΥπΑΑΤ με την ελαιοκαλλιέργεια. Στη χώρα μας δεν μπορεί να δίνει προστιθέμενη αξία στο ελαιόλαδο μια ισπανική ποικιλία. Δεν υπάρχει, όμως, καμιά στήριξη στις ντόπιες ποικιλίες. Πουλάμε σε καλύτερη τιμή τα ελληνικά ελαιόλαδα λόγω των καλύτερων ποιοτικών χαρακτηριστικών. Αλλά προχωράμε σε υπέρπυκνες φυτεύσεις στην Ελλάδα, που έχουν διπλάσιες ανάγκες σε άρδευση. Επίσης, το έδαφος δεν είναι ίδιο με αυτό της Ισπανίας για να υποστηρίξουμε αυτό το είδος φυτεύσεων.
Πέρυσι στην Κρήτη είχαμε μια πολύ καλή ελαιοπαραγωγή, αλλά μεγάλο μέρος χάθηκε επειδή δεν υπήρχαν εργάτες στη συγκομιδή. Σε πολλές περιπτώσεις καθυστερεί η συγκομιδή. Το κράτος δε φαίνεται να θέλει να λύσει το πρόβλημα. Φέτος στην Κρήτη δεν αναμένουμε μεγάλη παραγωγή. Αντίθετα, σε άλλες περιοχές, όπως στην Τριφυλία, που οι παραγωγοί έχουν κάνει τις απαραίτητες καλλιεργητικές φροντίδες, αναμένεται να έχουν καλή παραγωγή.
Η λύση για τη μείωση του κόστους παραγωγής είναι η οργάνωση με Ομάδες Παραγωγών. Έτσι μπορούν οι παραγωγοί να μειώνουν τα έξοδα, αλλά και να κάνουν ένα προϊόν με καλή ποιότητα.
Επίσης με τη νέα τεχνολογία μπορούμε να κάνουμε μια πιο ορθολογική άρδευση στα ελαιόδεντρα και να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που ζουν σήμερα οι Ισπανοί. Σε τοπικό επίπεδο συνεργαστήκαμε με το Δήμο Κισσάμου και μπορούμε να δίνουμε με αποστολή email συμβουλές άρδευσης στους ελαιοπαραγωγούς της περιοχής. Πάντως, εκτιμώ ότι, όπως έγινε και με το ηλιέλαιο, η αγορά στο ελαιόλαδο θα ισορροπήσει σε τιμές παραγωγού γύρω στα 4-5 ευρώ το κιλό».
