Τα σοβαρά προβλήματα, αλλά και τους κινδύνους που υπάρχουν με την καθημερινή μετακίνηση μαθητών από το σχολικό συγκρότημα στη Λακωνικής προς τις περιοχές από τη Βέργα έως τη Μικρά Μαντίνεια, περιγράφει σε επιστολή της μητέρα δύο μαθητών από το Αρχοντικό Αβίας.
Την επιστολή στέλνει τόσο στο Αστικό ΚΤΕΛ όσο και στις Διευθύνσεις του 2ου Γυμνασίου Καλαμάτας, του 3ου Γυμνασίου Καλαμάτας, του 2ου Λυκείου Καλαμάτας, του 5ου Λυκείου Καλαμάτας, όπως και στην Ένωση Συλλόγων Γονέων Καλαμάτας
Το βασικό πρόβλημα, όπως περιγράφει, είναι οι ώρες των δρομολογίων των λεωφορείων, καθώς ένας μαθητής που θέλει να μετακινηθεί σε αυτή τη διαδρομή πρέπει να αλλάξει δύο λεωφορεία, τα δρομολόγια των οποίων έχουν αρκετή χρονική διαφορά μεταξύ τους.
Δεύτερη επιστολή
Όπως εξηγεί στην αρχή της επιστολής της η κα Μαρία Λευτάκη, είναι μητέρα δύο μαθητών και για πρώτη φορά τα προβλήματα στις μετακινήσεις που αντιμετωπίζουν οι μαθητές που πρέπει να μεταφερθούν καθημερινά μέχρι τη Μ. Μαντίνεια, τα είχε θίξει με επιστολή της στις 16/5/23, ενώ τώρα επανέρχεται.
Αναφέρει, λοιπόν, στη συνέχεια της επιστολής της: «Τα σχολεία που φοιτούν τα παιδιά μου βρίσκονται στο σχολικό συγκρότημα της Βασιλέως Γεωργίου, το οποίο στεγάζει επίσης το Ειδικό Δημοτικό, το 18ο Δημοτικό, το 3ο Γυμνάσιο και το 2ο Λύκειο Καλαμάτας. Στα Γυμνάσια και τα Λύκεια αυτού του σχολικού συγκροτήματος στέλνονται όλοι οι μαθητές από το Δημοτικό Παραλίας Βέργας, στο οποίο φοιτούν παιδιά απ’ την ευρύτερη περιοχή από τα Αγριώματα μέχρι και το Ακρογιάλι Αβίας
Με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς σάς εκφράζω ξανά την αγωνία και το φόβο μου σε σχέση με τις μετακινήσεις των μαθητών, κατά τις μεσημεριανές ώρες, που χρησιμοποιούν τη γραμμή 7, η οποία έχει αφετηρία το Φιλοξένια και τέρμα τη Μικρή Μαντίνεια, αφού πρώτα όμως μεταφέρονται εκεί με τα λεωφορεία της γραμμής 2, τα οποία κάνουν στάση έξω από το σχολικό συγκρότημα. Και ενώ η γραμμή 2 έχει δρομολόγια κάθε μισή ώρα, η γραμμή 7 έχει κάθε… 2 ώρες.
Τη σχολική χρονιά που μας πέρασε λάμβανα πολύ συχνά email απ’ τα σχολεία που φοιτούν τα παιδιά μου (φαντάζομαι ότι και στα υπόλοιπα σχολεία αντίστοιχη θα ήταν η κατάσταση) ότι εκτάκτως θα σχολάσουν την 4η, την 5η ή την 6η ώρα. Όταν τα παιδιά ολοκληρώνουν το σχολικό τους πρόγραμμα την 4η ώρα, με πολύ τρέξιμο και ακόμη μεγαλύτερη τύχη προλαβαίνουν το λεωφορείο της γραμμής 2 που περνάει περίπου στις 11.45 από τη στάση που βρίσκεται έξω από το σχολικό τους συγκρότημα και φθάνουν εγκαίρως στο Φιλοξένια, όπου μετεπιβιβάζονται στο λεωφορείο της γραμμής 7, που αναχωρεί από εκεί στις 11.50 και έτσι φθάνουν εγκαίρως στον προορισμό τους.
Όταν όμως για κάποιον λόγο οι μαθητές δεν προλαβαίνουν το λεωφορείο στις 11.45 ή έχουν 5ωρο, το οποίο και ολοκληρώνεται στις 12.35, θα πρέπει να αναμένουν το δρομολόγιο της ανταπόκρισης της γραμμής 7 που αναχωρεί στις 14.00, είτε στη στάση που βρίσκεται πάνω στον πολυσύχναστο δρόμο της Λακωνικής είτε στο Φιλοξένια. Όλη αυτή την ώρα ανήλικα παιδιά, από 12 ετών και πάνω, βρίσκονται εκτεθειμένα και μόνα στο δρόμο, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Το ότι είναι εκτεθειμένα, ειδικά το χειμώνα, στα καιρικά φαινόμενα (βροχή, κρύο, χαλάζι) είναι το λιγότερο, όπως και το ότι γίνονται θαμώνες στις γειτονικές καφετέριες.
Κίνδυνοι
Εκείνο που δυστυχώς αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το γεγονός ότι, όταν τα παιδιά μας βρίσκονται μόνα και ανεξέλεγκτα στο δρόμο τόση ώρα, κινδυνεύουν, καθώς γίνονται στόχος απειλών και εκφοβισμών, και αποδέκτες κακοποιητικών και ανάρμοστων συμπεριφορών. Αλλά και τα ίδια τα παιδιά μπορούν να προβούν σε αρνητικές και ακραίες συμπεριφορές, ακόμη και για λόγους αυτοάμυνας. Ένα από τα συνηθισμένα τους “παιχνίδια” μάλιστα, ενώ περιμένουν το λεωφορείο, είναι να σπρώχνονται στο δρόμο, γιατί απλούστατα όλη αυτή η μεγάλη αναμονή τα κάνει να βαριούνται. Χαρακτηριστικά σάς αναφέρω επίσης ότι τόσο στη στάση της Λακωνικής όσο και στο Φιλοξένια, τα προσεγγίζουν ενήλικες ή μεγαλύτεροι μαθητές 17-18 ετών και τους “νοικιάζουν” τα μηχανάκια τους για να κάνουν βόλτα με αυτά, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που οι μαθητές αναχωρούν με τα πόδια από το Φιλοξένια για να φθάσουν στα σπίτια τους στη Βέργα και τον Αλμυρό, σε δρόμο που δεν υπάρχει πεζοδρόμιο, με τα οχήματα να κινούνται με μεγάλες ταχύτητες δίπλα τους.
Όλα όσα σας αναφέρω είναι αληθινά γεγονότα, που είτε έχουν αντιμετωπίσει τα παιδιά μου, είτε έχουν προκύψει από την προσωπική μου παρατήρηση, είτε βασίζονται σε μαρτυρίες γονέων και παιδιών. Απευθύνομαι σ’ εσάς τώρα, έχοντας μια συνολική εικόνα, βασισμένη στο προηγούμενο σχολικό έτος, του τι ακριβώς συμβαίνει σε συνδυασμό με τη συχνότητα που αλλάζει το ημερήσιο πρόγραμμα των μαθητών και εκτάκτως ολοκληρώνεται νωρίτερα.
Πρόταση
Προσωπικά και επειδή τα παιδιά μου έχουν κινδυνεύσει από όλη αυτή την κατάσταση, αναγκάζομαι να τους καλώ ταξί, προκειμένου να μεταφερθούν στο σπίτι μας με ασφάλεια και να πληρώνω 12 ευρώ για τη μετακίνησή τους αυτή, σε καιρούς που τα χρήματα δεν περισσεύουν σε κανέναν και ενώ δικαιούνται, με βάση το νόμο, δωρεάν μετακίνησης.
Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να σας πω ότι δεν εκπροσωπώ κάποιον φορέα, ούτε μιλώ εξ ονόματος κάποιων. Είμαι απλά ένας γονέας που διαμαρτύρεται και ζητά από τους αρμοδίους για την επόμενη σχολική χρονιά να βρεθεί μια λύση, ώστε να επιστρέφουν τα παιδιά μας στα σπίτια τους με ασφάλεια. Και η λύση είναι πολύ απλή, γιατί θα μπορούσε το λεωφορείο απ’ τη κάθε φορά που τελειώνουν νωρίτερα, αντί να είναι εκτεθειμένα στο δρόμο, στη στάση της Λακωνικής αντί να περνάει στις 11.45 να περνάει στις 11.50, έτσι που να το προλαβαίνουν οι μαθητές σίγουρα όταν έχουν 4ωρο και να προστεθεί ένα δρομολόγιο επιπλέον στην ανταπόκριση της γραμμής 7 στις 13.00, έτσι που να εξυπηρετείται και το 6ωρο.
Τι κόστος μπορεί να έχει αυτή η μικρή προσθήκη, όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές; Είναι σημαντικό να πράξουμε το αυτονόητο πριν να υπάρξει κάποιο σοβαρό ατύχημα ή χαθεί μια ανθρώπινη ζωή. Γιατί πιστεύω ότι, αν μείνουμε άπρακτοι, μπροστά σε ένα κακοποιημένο, τραυματισμένο ή νεκρό παιδί, θα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι και συνένοχοι».
