Όποια κι αν είναι η ερώτηση, η απάντηση είναι αθλητισμός… Αυτή τη βεβαιότητα μοιράζονται και οι «Δρομείς Ελπίδας», βάζοντας στη ζωή των ατόμων με αναπηρίες, ακόμα και με μηδενική κινητικότητα, το τρέξιμο. Οι εικόνες με τους αθλητές που σπρώχνουν αναπηρικά αμαξίδια σε αγώνες δρόμου ή, και πολύ περισσότερο, σε αγώνες βουνού, είναι κάθε φορά από τις πιο δυνατές, εμπλέκοντας τους πάντες σε ένα θετικό κύκλο έμπνευσης και ενέργειας.
Η Μαρία Ελουίζα Σταβάρα, πρόεδρος του Συλλόγου Δρομέων Ελπίδας, σε συνέντευξή της στο «Θ», μιλά για τις δράσεις του αθηναϊκού συλλόγου, οι οποίες μεγαλώνουν διαρκώς σε αντίκτυπο, ενώ υπάρχουν σχέδια για συμμετοχή σε αγώνες και στην Καλαμάτα. Η ίδια έχει μεγάλη ευαισθησία στα θέματα της συμπερίληψης (μεταξύ άλλων, έχει ασχοληθεί με την αποτροπή των διακρίσεων εναντίον των ΛΟΑΤΚΙ και των παιδιών Ρομά στα Συστήματα Υγείας) και υπηρετεί το ρόλο της με την καρδιά της. Το ίδιο κάνουν, φυσικά, και τα υπόλοιπα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου (Ηρώ Τριπόδη, Αδαμαντία Ακουμιανάκη, Γιώργος Δρακόπουλος, Χαρά Λειβαδίτη, Ευάγγελος Πασσαλής, Μιλτιάδης Μητσιάς, Δέσποινα Παγώνη και Γιώργος Χαλάς), όπως και οι εθελοντές αθλητές που στρατεύονται στους σκοπούς των Δρομέων της Ελπίδας. Και κάπως έτσι φτάσαμε μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια (από το 2019, εξαιρουμένης της διετίας της πανδημίας) σε έναν απολογισμό με «61 αγώνες, και 650 χιλιόμετρα χαράς», με το ταξίδι να συνεχίζεται ελπιδοφόρο…
-Με ποιες σκέψεις δημιουργήθηκε ο “Σύλλογος Δρομέων Ελπίδας” και πώς εξελίχθηκε το εγχείρημα;
Οι “Δρομείς της Ελπίδας” δημιουργήθηκαν με τη σταθερή πεποίθηση ότι όλοι, ανεξάρτητα από τις σωματικές τους δυνατότητες, δικαιούνται να έχουν την ευκαιρία να βιώσουν τη μεγάλη χαρά που προκύπτει από τη συμμετοχή σε αθλητικά δρώμενα του δρομικού κινήματος. Η ιδέα για την ίδρυση του Συλλόγου μας ήρθε από τη Γαλλία, από τους ομώνυμους «Dunesd’ Espoir”, οι οποίοι μοιράστηκαν μαζί μας την πολυετή εμπειρία και τεχνογνωσία τους σε ειδικά δρομικά αμαξίδια για παιδιά και ενήλικες με αναπηρίες. Θέλαμε να σπάσουμε τα εμπόδια, να αμφισβητήσουμε τα στερεότυπα, να πολλαπλασιάσουμε τις ευκαιρίες για ισότιμη πρόσβαση στη μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, που είναι το τρέξιμο.
-Τι έχετε πετύχει έως τώρα;
Το έργο μας ξεκίνησε ως μια μικρή πρωτοβουλία 22 ατόμων, ενώ με την πάροδο του χρόνου οι δρομείς μας πολλαπλασιάστηκαν, όπως και ο αριθμός των οικογενειών που μας τιμούν με την εμπιστοσύνη τους. Διαθέτουμε πλέον έναν “στόλο” από ειδικά αμαξίδια και συμμετέχουμε ενεργά σε αγώνες, ορεινούς αγώνες. Το έργο έχει αναπτυχθεί πέρα από τις αρχικές μας προσδοκίες και έχει γίνει σύμβολο ελπίδας, ενσωμάτωσης και ενότητας για πολύ κόσμο που μας γνωρίζει. Έως τώρα έχουμε συμμετάσχει σε 61 αγώνες, διανύοντας παρέα πάνω από 650 χιλιόμετρα χαράς!
Έχουμε πετύχει αρκετά ορόσημα με τους “Δρομείς της Ελπίδας”, με πιο αξιοσημείωτο τον 1ο Αγώνα Μηδενικών Διακρίσεων που πραγματοποιήθηκε το Μάιο στο εμβληματικό ΟΑΚΑ. Αυτός ο αγώνας δρόμου ήταν μια ισχυρή δήλωση κατά των διακρίσεων και του αποκλεισμού. Είχαμε και τη συμμετοχή δύο σχολείων, φέρνοντας έτσι κοντά ανθρώπους όλων των ηλικιών και δυνατοτήτων, ώστε να γιορτάσουμε όλοι μαζί τη συμπερίληψη και την ενότητα μέσα από τη χαρά του τρεξίματος. Ήταν ένα σημαντικό γεγονός για το σύλλογό μας και την κοινότητα γενικότερα.
-Βλέπετε αλλαγή στις συμπεριφορές στο πέρασμα του χρόνου;
Όταν ξεκινήσαμε, υπήρχε σκεπτικισμός και αμφιβολίες σχετικά με το κατά πόσο θα καταφέρναμε να ελκύσουμε δρομείς που θα επέλεγαν να αφήσουν μία μεγάλη κυριακάτικη προπόνηση ή έναν αγώνα αγωνιστικής βελτίωσης, για να τρέξουν μαζί μας. Ωστόσο, καθώς ο κόσμος έβλεπε τη χαρά που όλοι βιώναμε, η δρομική μας παρέα ολοένα και μεγάλωνε. Αυτό μας βοήθησε στο να καταφέρουμε να κερδίσουμε και το πραγματικά μεγάλο ζητούμενο, που ήταν η εμπιστοσύνη των οικογενειών των ατόμων με αναπηρία. Για εμάς, αυτό είναι το πιο μεγάλο στοίχημα, καθώς υπάρχουν ακόμα εύλογα νοητά εμπόδια και περιορισμοί που δυσκολεύουν μία οικογένεια να πάρει την απόφαση για αυτήν την ξεχωριστή συμπεριληπτική εμπειρία. Επειδή, όμως, είναι η φύση των δρομικών αγώνων τέτοια, με γιορτινές εκκινήσεις, ζωηρό παλμό και ενθουσιαστικούς τερματισμούς, συμπαρασύρονται όλοι, συμμετέχοντες και θεατές, σε αυτό το κοινό εξυψωτικό συναίσθημα που μοιάζει με έκρηξη ζωής, με επιβεβαίωση ζωής.
Έτσι γίναμε μάρτυρες μιας αυξανόμενης αποδοχής της συμμετοχικότητας στην κοινότητα του τρεξίματος και όχι μόνο, καθώς ο κόσμος ολοένα και καλύτερα συνειδητοποιεί τη σημασία της συμπερίληψης και της κατάρριψης των στερεοτύπων. Με μεγάλη μας χαρά βλέπουμε κάθε χρόνο να αυξάνονται οι συμμετοχές ανθρώπων με αναπηρία σε αγώνες δρόμου. Κάθε νέο αμαξίδιο που βλέπουμε, είναι μία νέα νίκη που κερδήθηκε.
-Τι κερδίζουν τα παιδιά που συνοδεύετε στους αγώνες σας;
Τα παιδιά που συνοδεύουμε στους αγώνες μας ενδυναμώνονται ψυχικά και κοινωνικά, αποκτούν αυτοπεποίθηση και την αίσθηση ότι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος μιας αλληλοϋποστηρικτικής κοινότητας. Κατά τη διάρκεια του αγώνα γινόμαστε ένα σώμα που βιώνει ταυτόχρονα την ίδια εμπειρία και μοιράζεται τα ίδια συναισθήματα: την προσμονή για τον αγώνα, την απελευθερωτική δύναμη που έχει η αίσθηση της κίνησης, τη μοναδική συγκίνηση του τερματισμού.
Κερδίζουμε όμως όλοι μας μέσα από αυτήν την εμπειρία. Κάθε αγώνας δρόμου με τους Δρομείς Ελπίδας είναι χώρος ανάπτυξης, όχι μόνο κοινωνικών δεξιοτήτων, αλλά και του εαυτού.
-Πόσο δύσκολο είναι για τους δρομείς να τρέχουν σπρώχνοντας ένα άτομο σε ένα αμαξίδιο;
Τα δρομικά αμαξίδιά μας είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε να μεταφέρουν με άνεση και ασφάλεια το άτομο με αναπηρία, έχοντας ταυτόχρονα σχεδιασμό και προδιαγραφές εργονομικές για τους δρομείς. Παραμένει, ωστόσο, η διαδικασία μία σωματική πρόκληση, ειδικά σε αγώνες βουνού ή μεγάλων αποστάσεων, όπως οι μαραθώνιοι, οπότε και απαιτείται δύναμη, αντοχή και προσεκτικός συντονισμός της ομάδας. Στις πιο μικρές αποστάσεις, όπως είναι τα 5 χιλιόμετρα, οι απαιτήσεις είναι πολύ λιγότερες.
-Είστε κι εσείς δρομέας και, μάλιστα, έχετε αντιμετωπίσει αγωνιστικές προκλήσεις. Τι σας προσφέρει το τρέξιμο;
Επέλεξα ως άσκηση το τρέξιμο, γιατί γνώριζα ότι μέσα από τη συστηματική αερόβια άσκηση θα ξαναποκτήσω την καλή μου φυσική κατάσταση, μετά τις 2 δύσκολες εγκυμοσύνες που είχα. Στην πορεία ανακάλυψα την πολυδιάστατη ωφέλεια και ομορφιά του, γιατί μέσα από αυτό αναγνώρισα δυνατότητες που αγνοούσα ότι είχα, σωματική και ψυχική αντοχή που δεν ήξερα ότι μπορούσα να αποκτήσω. Μέσα από το τρέξιμο εξακολουθώ να με ανακαλύπτω, να επεκτείνω γνωρίσματα που με κάνουν καλύτερο, πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο. Είναι ένας τρόπος να με προκαλώ αλλά και να με φροντίζω, να θέτω στόχους και να παραμένω σε εγρήγορση. Με κρατά πειθαρχημένη, μου προσφέρει μια αίσθηση σκοπού και επίτευξης, ενώ αποδεδειγμένα βοηθά στην ομαλότερη μετάβαση σε μεγαλύτερες ηλικίες. Το τρέξιμο έχει γίνει μέρος της ταυτότητάς μου, γιατί με συνδέει με την καλύτερη εκδοχή του τωρινού και μελλοντικού εαυτού μου.
-Πώς μπορεί να βοηθήσει κάποιος το σύλλογο και πώς μπορεί να βοηθηθεί μέσα από αυτόν;
Μπορεί κάποιος να βοηθήσει με την εγγραφή του στο Σύλλογο, μετέχοντας ως δρομέας, προσφέροντας εθελοντικά το χρόνο του, παρέχοντας οικονομική υποστήριξη ή διαδίδοντας το μήνυμα της συμπερίληψης και ενότητας. Είναι σημαντικό για τη βιωσιμότητα του έργου μας ολοένα και περισσότερες οικογένειες και άτομα με αναπηρία να μαθαίνουν για εμάς, ώστε να τους δίνεται η ευκαιρία να μας πλησιάσουν.
Χαιρετίζουμε πάντα άτομα και οργανισμούς που μοιράζονται τις αξίες μας και είναι πρόθυμοι να συνεισφέρουν στην αποστολή μας. Η υποστήριξή τους είναι αναγκαία για να διατηρήσουμε και να επεκτείνουμε το στόλο των δρομικών αμαξιδίων και να υλοποιήσουμε τις δράσεις μας.
Όποιος έχει στο περιβάλλον του ή γνωρίζει άτομο με αναπηρία που θα ήθελε να συμμετέχει στην ιδιαίτερα χαρούμενη εμπειρία των δρομικών εκδηλώσεων, θα μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί μας μέσα από το site μας:https://www.hoperunners.gr/
Οι Δρομείς Ελπίδας μπορούν να πάνε παντού, και τρέχουμε τόσο σε αγώνες μέσα στην πόλη όσο και στο βουνό!
-Τι είναι το πιο συγκινητικό που έχετε ζήσει προσωπικά μέσα από τους Δρομείς Ελπίδας;
Έχω τρέξει μαραθωνίους σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης με καλές επιδόσεις, όμως η κορυφαία αθλητική στιγμή κάθε χρονιά για μένα είναι ο τερματισμός του Μαραθωνίου της Αθήνας με τους Δρομείς Ελπίδας.
Σε αυτήν την αγαπημένη και οικεία διαδρομή έχουμε καταφέρει αυτό που για κάθε δρομέα υπάρχουν στιγμές που φαντάζει ακατόρθωτο. Για 42,195 μέτρα έχουμε δουλέψει ως αδιάσπαστη ομάδα, έχοντας ως μεγαλύτερους εμψυχωτές τα ίδια τα παιδιά μας, που συνειδητοποιούν και αναγνωρίζουν με υπερηφάνεια τη συμμετοχή τους ως μέρος μιας σπουδαίας αθλητικής ιστορίας. Έχω για πάντα στη μνήμη μου φυλαγμένα τα γελαστά πρόσωπα τους, τις συζητήσεις μαζί τους και τις μουσικές αυτής της διαδρομής. Πιο πολύ, όμως, κρατώ τις στιγμές τερματισμού στο Καλλιμάρμαρο, αυτά τα λίγα τελευταία μέτρα που συμπυκνώνουν όλη τη συγκίνηση μιας υπερπροσπάθειας που ευοδώθηκε, με μάρτυρες αγαπημένα πρόσωπα, οικογένεια και φίλους, που περιμένουν με συγκίνηση και αυτοί.
Η ανάμνηση αυτή είναι μια συνεχής υπενθύμιση της σημασίας του έργου μας και του θετικού αντίκτυπου που έχει στον καθέναν από μας.
-Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σας, σχεδιάζετε κάτι και για την Καλαμάτα;
Η Καλαμάτα είναι ένα ευλογημένο μέρος και έχουμε πολλούς ωραίους αγώνες που θα θέλαμε να συμμετέχουμε, είναι κάτι που το κοιτάμε για του χρόνου! Η οικογένειά μου έχει ιδιαίτερη αγάπη για τον τόπο λόγω της σχέσης μας με το μεγάλο πολιτικό άντρα και πρώην πρωθυπουργό της χώρας, Αντώνη Σαμαρά. Τον συνδέει πολύχρονη αδελφική φιλία με τον πεθερό μου, έχει δε βαφτίσει το σύζυγό μου.
Ημέρα Μανώλη Μητσιά στις ΗΠΑ!
Η Μαρία Ελουίζα Σταβάρα, οδοντίατρος στο επάγγελμα, έχει μια ακόμη αξιοσημείωτη ιδιότητα, είναι νύφη του πολυαγαπημένου Έλληνα τραγουδιστή Μανώλη Μητσιά (έχει παντρευτεί το γιο του, Μιλτιάδη).
-Πώς είναι να είστε στην οικογένεια του μεγάλου μας τραγουδιστή Μανώλη Μητσιά;
Γνωρίζοντας τον Μανώλη Μητσιά από κοντά, βλέπει κανείς όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός πραγματικά σπουδαίου ανθρώπου που δεν παρέκκλινε ποτέ από τις αρχές του, παραμένοντας δωρικός, δοτικός, προσγειωμένος και αφοσιωμένος στην οικογένεια του. Έχω τη μεγάλη τύχη να μπορώ να είμαι κοντά σε μικρές και μεγάλες συναυλίες του, μπροστά και πίσω από τη σκηνή, όπως και τα παιδιά μου. Είχα την ευκαιρία να μάθω και ν’ αγαπήσω ένα μεγάλο, αθησαύριστο κομμάτι του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού και μελοποιημένης ποίησης μέσα από έναν σπάνιο καλλιτέχνη και άνθρωπο. Πάνω απ’ όλα, όμως, για μας ο Μανώλης Μητσιάς είναι ο παππούς του Μανώλη και του Μιχαήλ. Αγαπά τα εγγόνια του με πάθος, τους κάνει όλα τα χατίρια, τους συνοδεύει στα αθλήματα, αγωνιά για τη σχολική τους πρόοδο. Συγκινούμαι όταν τον βλέπω πάνω στη σκηνή να τα αναζητά με τα μάτια του μέσα στο πλήθος, κόντρα στα φώτα.
-Τραγουδάει ακόμη; Έχει πάρει το ταλέντο του κάποιο από τα παιδιά ή τα εγγόνια του;
Όχι μόνο τραγουδάει, αλλά είναι και καλύτερος από ποτέ. Είναι από τους λίγους ερμηνευτές που αποδίδουν ακόμα τόσο καλά στη σκηνή. Πρόσφατα τιμήθηκε από το Κογκρέσο των ΗΠΑ και ορίστηκε η 23η Σεπτεμβρίου ως ημέρα «Μανώλη Μητσιά» για την περιοχή Queens της Νέας Υόρκης.
Για τα εγγόνια του ακόμα είναι νωρίς ακόμα για να ξέρουμε, τους αρέσει όμως πολύ η μουσική.
Ποια είναι η Μαρία Ελουίζα Σταβάρα DDS, MSc
Αποφοίτησε από την Οδοντιατρική Σχολή της Σχολής Επιστημών Υγείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 2002 και ολοκλήρωσε το τριετές μεταπτυχιακό της δίπλωμα (MSc) στην Ενδοδοντολογία το 2007 στο ίδιο Πανεπιστήμιο.
Το 2022 αποφοίτησε από το ΠΜΣ “Παγκόσμια Υγεία – Ιατρική Καταστροφών”, Ιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Από το 2022 είναι επιστημονική συνεργάτις, MSc “Global Health – Disaster Medicine” της Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, ως υπεύθυνη επικοινωνίας για το διετές πρόγραμμα Erasmus+ INSIGHT, το οποίο αντιμετωπίζει τις διακρίσεις ΛΟΑΤΚΙ+ στα Συστήματα Υγείας. Συμμετέχει στο πρόγραμμα (KE:19325): Παρεμβάσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος για παιδιά ρομά: πρόληψη, αγωγή υγείας, πρόσβαση στο ΕΣΥ .
Έχει διατελέσει ταμίας του Συλλόγου Ελλήνων Ενδοδοντολόγων (2020-2023) και μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας (ΣΕΓΑΣ).
Είναι ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου «Δρομείς Ελπίδας» και πρόεδρος του φορέα από το 2020.
Οι Special Olympics Καλαμάτας έτρεξαν στη Μονεμβασιά
Στις 22 Οκτωβρίου αθλητές των Special Olympics Hellas από τα Προγράμματα Καλαμάτας, Σπάρτης, Τρίπολης και Πύργου συμμετείχαν στο 4ο Monemvasia Run Challenge! «Βλέποντας τους αθλητές μας να συμμετέχουν σε αθλητικούς αγώνες και δραστηριότητες, μας υπενθυμίζει τη χαρά που προσφέρει ο αθλητισμός στη ζωή ατόμων με και χωρίς αναπηρία», σημειώνουν οι υπεύθυνοι της οργάνωσης, ευχαριστώντας παράλληλα την Οργανωτική Επιτροπή του αγώνα.
Με τη μεσσηνιακή αποστολή συμμετείχαν οι αθλητές με τυφλότητα του ΔΙΑΦΟΡΟΖΩ, Γιάννης Χαραλαμπόπουλος και Γεωργία Παπαδέα, ενώ ανάμεσα στους συνοδούς ήταν ο Κώστας Σαραβελάκης, πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό, και οι γυμνάστριες-συνοδοί Μαρία Χρονοπούλου, Κερασία Μουράτη και Όλγα Ρεϊτζοπούλου.
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
