Μια από τις όμορφες γωνιές της παλιάς Καλαμάτας ήταν, είναι και θα είναι αυτή η πλατειούλα να τη πω, το άνοιγμα εν πάση περιπτώσει, βόρεια του ναού του Αγίου Νικολάου.
Προχωράς στο δρόμο και ξάφνου… σκάζουν μπροστά σου τα σκαλοπάτια. Αυτά τα σκαλοπάτια που έδιναν και δίνουν ιδιαίτερη ομορφιά σε τούτο το σημείο της πόλης.
Είναι, βέβαια, η… περιοχή μου, αλλά ασυνείδητα τα βήματά μου με οδηγούν εκεί, για να απολαύσω το ανεβοκατέβασμα.
Είναι, δε, λίγος ο καιρός που αυτό το σημείο έγινε ακόμα πιο ελκυστικό.
Με τα δεντράκια που φυτεύτηκαν.
Με τις ελιές στις μεγάλες γλάστρες δεξιά και αριστερά του χώρου.
Με τα παγκάκια που τοποθετήθηκαν.
Παρατηρώ, μάλιστα, πως από τότε που ο χώρος έγινε με τις αλλαγές πιο… φιλόξενος, το σούρουπο ειδικά, νέα παιδιά κάθονται στα παγκάκια κουβεντιάζοντας και ενίοτε ακούγοντας μουσική.
Μπράβο στην πρωτοβουλία αυτή που ξεκουράζει το μάτι μας, και ομορφαίνει έναν ήδη όμορφο κοινόχρηστο χώρο.
Α.
