Ήταν αρχές του Νοέμβρη, η μέρα που στολίζεται χριστουγεννιάτικα η περίφημη Oxford Street του Λονδίνου…
Παρά τις συστάσεις προς τους Λονδρέζους να μη συγκεντρωθούν προκειμένου να απολαύσουν το θέαμα, λόγω της αναμενόμενης καταιγίδας, αυτοί αψήφησαν τις προειδοποιήσεις και συγκεντρώθηκαν…
Η χαρά νίκησε τον κίνδυνο…
Συνηθίζεται πλέον κάθε ακραίο καιρικό φαινόμενο, απανταχού του κόσμου, να έχει και το ονοματάκι του, λες και γνωρίζοντας τον… «εχθρό» με το μικρό του όνομα, αυτός γίνεται λιγότερο επικίνδυνος ή απειλητικός…
Ήταν πάλι αρχές του Νοέμβρη, όταν οι Ισραηλινοί έπληξαν ασθενοφόρα στη Γάζα, γιατί, λέει, τα χρησιμοποιούσε η Χαμάς, αφήνοντας δεκάδες αθώους νεκρούς.
Βέβαια, αντίστοιχες ενέργειες υπήρξαν και από τη Χαμάς…
Λες και οι «παράπλευρες απώλειες» χιλιάδων αθώων που έπεσαν νεκροί, είναι ένα τίποτα μπροστά στη «μεγάλη εικόνα» της νίκης…
Ήταν και πάλι αρχές του Νοέμβρη, όταν η ελληνική κυβέρνηση επέβαλε σε πολυεθνικές εταιρείες τσουχτερά πρόστιμα, ύψους 1.000.000 ευρώ στην κάθε μία, για αισχροκέρδεια…
Κι αυτές πλήρωσαν, συνεχίζοντας το ίδιο τροπάριο…
Λες και με αυτό ισοφάρισαν τον πονοκέφαλο και την αγωνία χιλιάδων πολιτών που μέσα στα super markets έκαναν νοητές προσθέσεις, προκειμένου να μπορέσουν με ό,τι ευρώ διέθεταν να αγοράσουν τα αγαθά για την οικογένεια…
Καθισμένη στην αγαπημένη μου κουνιστή πολυθρόνα, ανάμεσα στις δύο βιβλιοθήκες, με το παράθυρο στην πλάτη μου να λούζει το δωμάτιο με αυτό το απίθανο ελληνικό φως, κρατώντας στα χέρια μου το βιβλίο με τη βιογραφία του Leonardo Da Vinci, ξετυλίγεται μπροστά μου η εποχή της Αναγέννησης στην Ιταλία… Μια εποχή αφάνταστης άνθισης τεχνών και επιστημών στην Ευρώπη…
Εκείνη την εποχή που στην Ελλάδα επικρατούσε το σκοτάδι λόγω του τουρκικού ζυγού…
Τι τεράστια οπισθοχώρηση του ελληνικού πνεύματος εκείνα τα 400 χρόνια…
Ξαφνικά, το μυαλό μου με ένα σάλτο βρέθηκε στις μέρες χαράς, ελπίδας και αγάπης που κοντοζυγώνουν…
Στις μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς…
Κι αρχίζει να ξετυλίγεται ένα κουβάρι με απίστευτα… «θα ήθελα»…
Θα ήθελα… έναν κόσμο με εμφανή κέντρα εξουσίας, με ηγέτες που θα διέθεταν και κλασική παιδεία, και όχι να είναι σκέτοι τεχνοκράτες.
Θα ήθελα… η κλασική παιδεία να πάρει τη θέση που της αρμόζει, ώστε οι πολίτες να διαθέτουν τη Γνώση και την Κρίση, που όλο και περισσότερο εξελίσσονται σε «ντολμά γιαλαντζί»…
Θα ήθελα… οι άνθρωποι να φροντίζουμε την εσωτερική και πνευματική μας καλλιέργεια με το ίδιο πάθος που φροντίζουμε την εξωτερική μας εμφάνιση, για να πάψουμε να αποτελούμε χειραγωγήσιμα πιόνια…
Θα ήθελα… να σεβόμαστε τη φύση, ώστε αυτή με τη σειρά της να μας μεταλαμπαδεύει όλη της τη σοφία…
Θα ήθελα… από καρδιάς να ευχηθώ στον κάθε έναν και την κάθε μία από σας οι μέρες που θα έρθουν να γεμίσουν τη ζωή σας με αγάπη και ευτυχία…
Άντα Αποστoλάκη
Ήταν το editorial από το χριστουγεννιάτικο ένθετο του «Θάρρους»
Δείτε εδώ το ένθετο
