Η οικογένεια Ρεσβάνη είναι χρόνια στη θάλασσα. Πέραν των ιχθυοπωλείων που λειτουργεί στην Καλαμάτα, κατέχει το αλιευτικό σκάφος «ΜΙΧΑΗΛ», το οποίο οι περισσότεροι έχουμε δει, αφού δένει στο λιμάνι της μεσσηνιακής πρωτεύουσας.
Στο συγκεκριμένο σκάφος, μήκους 22,30 μέτρων, εργάζονται πέντε άτομα, με μόνο τον καπετάνιο να είναι Έλληνας και τους υπόλοιπους να είναι Αιγύπτιοι, αφού, όπως μας εξηγεί ο κ. Παναγιώτης Ρεσβάνης, δεν υπάρχουν Έλληνες που να θέλουν να εργαστούν στον τομέα της αλιείας. Χαρακτηριστικά, δε, ανέφερε πως αν βρεθεί ένας Έλληνας που να θέλει να εργαστεί στο «ΜΙΧΑΗΛ», τον προσλαμβάνει αύριο το πρωί!
Η ασχολία της οικογένειας με τη θάλασσα και την αλιεία
Συναντήσαμε τον κ. Παναγιώτη Ρεσβάνη, ο οποίος από το 1972 μαζί με τον αδερφό του Θανάση βρέθηκαν στη θάλασσα, συνεχίζοντας τη δουλειά του πατέρα τους. Πλέον οι ίδιοι έχουν αποσυρθεί και συνεχιστές είναι τα παιδιά τους.
Τα δύο αδέλφια, πριν βγουν στη σύνταξη, είχαν δουλέψει ως καπετάνιοι στο «ΜΙΧΑΗΛ».
Για τις δυσκολίες που συνάντησαν αυτά τα χρόνια, ο κ. Παναγιώτης μάς λέει ότι πάντα υπάρχουν, όπως ο καιρός. Για παράδειγμα, μία κακοκαιρία να έρθει νωρίτερα από την ώρα που αναμενόταν, κάτι που μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα.
Ο μεγαλύτερος φόβος του καπετάνιου, πάντως, είναι να μην πάθει ζημιά η μηχανή, «όσο δουλεύει η μηχανή όλα πάνε καλά» σχολιάζει.
Η έλλειψη Ελλήνων ψαράδων
Το σκάφος «ΜΙΧΑΗΛ» είναι μια μηχανότρατα μήκους 22,30 μέτρων, που αντικατέστησε το ξύλινο σκάφος ΚΩΣΤΑΣ. Σε αυτό εργάζονται πέντε άτομα, με τα τέσσερα να είναι από τον Αίγυπτο και τον καπετάνιο να είναι Έλληνας.
Όπως λέει σχετικά ο κ. Πότης, «δεν υπάρχουν Έλληνες που να θέλουν να γίνουν ψαράδες. Πρόκειται για μια δύσκολη δουλειά. Αν έρθει κάποιος να την κάνει και δεν έχει όρεξη, τη δεύτερη μέρα θα σταματήσει και δε θα θέλει να ξαναδεί τη θάλασσα»!
Οι δυσκολίες έγκεινται στο ότι κάποιος πρέπει να εργάζεται πολλές ώρες και, μάλιστα, εκτός κοινωνίας. Το σκάφος συνήθως φεύγει στις πέντε το πρωί και επιστρέφει αργά το βράδυ, αν ψαρεύει στο Μεσσηνιακό. Όμως, τούτη την περίοδο είναι στην Κυλλήνη, όπου και θα συνεχίσει να ψαρεύει, ενώ μπορεί να μείνει στη συγκεκριμένη περιοχή ακόμα και για ένα μήνα.
«Δεν υπάρχει πρόγραμμα για το πότε θα επιστρέψει στην Καλαμάτα. Έχει σημασία τι ψάρια υπάρχουν στην κάθε περιοχή, ο καιρός, ενώ με τις απαγορεύσεις που έχουν επιβληθεί, έχει αλλάξει και ο τρόπος που γίνεται το ψάρεμα. Στο Μεσσηνιακό ισχύουν αρκετές από αυτές, κι έτσι αναγκαστικά το “ΜΙΧΑΗΛ” βγαίνει πιο έξω», σημειώνει ο κ. Παναγιώτης.
Σε ερώτηση για το αν εργάζονταν Έλληνες στο παρελθόν, μας απαντά θετικά, με τον ίδιο να υποστηρίζει ότι τα αδέλφια Ρεσβάνη ήταν οι τελευταίοι που έβαλαν Αιγύπτιους ψαράδες στο σκάφος τους. Κι αυτό έγινε αναγκαστικά, αφού δε έβρισκαν Έλληνες για να εργαστούν.
Μάλιστα, δύο από τους ψαράδες τούς έχουν στο σκάφος εδώ και 27 χρόνια, επισημαίνοντας πως «είναι παρά πολύ καλοί, σοβαροί, έχουν κάνει παρέες εδώ, ενώ το σημαντικό είναι πως είναι ήσυχοι και δεν προκαλούν προβλήματα στην κοινωνία».
Αν φύγουν
«Αν αποφασίσουν για κάποιον λόγο οι Αιγύπτιοι ψαράδες να φύγουν από τη χώρα μας, η μέση αλιεία στην Ελλάδα τελείωσε, αφού σε όλα τα σκάφη τέτοιου είδους οι ψαράδες, πλην των καπετάνιων, είναι Αιγύπτιοι», επισημαίνει ο κ. Ρεσβάνης, για να προσθέσει ότι «υπάρχουν και σκάφη με Αιγύπτιους καπετάνιους. Απλά δεν μπορούν όλοι να γίνουν, αφού υπάρχει πρόβλημα με τα χαρτιά τους».
Συμφωνία με Αίγυπτο
Εδώ και χρόνια, άλλωστε, υπάρχει συμφωνία με την Αίγυπτο, κι έτσι κάθε χρόνο γίνεται πρόσκληση σε δύο συγκεκριμένους Αιγύπτιους ψαράδες που εργάζονται στο «ΜΙΧΑΗΛ», ενώ υπάρχουν και αυτοί που έχουν εκδώσει κάρτα (επίσης δύο στην περίπτωσή τους), οπότε δε χρειάζονται πρόσκληση, με όλους όμως να είναι στη χώρα μας νόμιμα και να εργάζονται όπως προβλέπει η νομοθεσία, συμπληρώνει ο κ. Ρεσβάνης.
Τα χαρακτηριστικά κάποιου που ενδιαφέρεται να γίνει ψαράς
Σε ερώτηση για το τι πρέπει να διαθέτει κάποιος που θέλει να γίνει ψαράς, σύμφωνα με τον κ. Παναγιώτη πρέπει να έχει εμπειρία, «αλλά και να μην έχει, αν έχει όρεξη για δουλειά, θα τα καταφέρει».
Δεν είναι, ωστόσο, θέμα κούρασης και ωρών, παρατηρεί, όσο κυρίως αν θα αντέξει αυτή την απομόνωση από την κοινωνία, αφού μπορεί για 10 μέρες συνεχόμενες να είναι μέσα στο σκάφος.
Τα φέρνουν βόλτα παρά τις απαγορεύσεις
Το ψάρεμα σε τέτοια επίπεδα πάει καλά παρά τις απαγορεύσεις, ενώ σε ερώτηση για το αν ο ίδιος τις θεωρεί υπερβολικές, μας απαντά ότι χρειάζονται κι αυτές, «αλλά στο Μεσσηνιακό τα νερά είναι βαθιά, αν κάποιος στις Κιτριές βγει 1,5 με 2 μίλια ανοιχτά από τη στεριά, μπορεί να φτάσει και τις 500 οργιές, όπου δεν μπορεί να δουλέψει».
Ο Μεσσηνιακός και τα ψάρια του «ΜΙΧΑΗΛ»
Όσον αφορά στο Μεσσηνιακό κόλπο και τα ψάρια που έχει, ο κ. Πότης αναφέρει: «Ο Μεσσηνιακός φέτος δεν είχε πολλά ψάρια, αλλά αυτό δε σημαίνει κάτι. Μπορεί μια χρονιά να μην υπάρχουν, αλλά την άλλη να υπάρχουν. Είναι σαν τη φύση στη στεριά, τη γεωργία. Έτσι λειτουργεί και η θάλασσα».
Όσο για τα ψάρια που μπορεί να φέρει το «ΜΙΧΑΗΛ», είναι τα πάντα, κι αυτά καταλήγουν στα ιχθυοπωλεία της οικογένειας, ενώ στέλνονται και σε άλλες περιοχές, όπως στον Πειραιά.
Ο κόσμος τρώει ψάρια;
Στην ερώτηση, τέλος, αν ο κόσμος τρώει ψάρια, γελώντας ο κ. Ρεσβάνης λέει: «Η Καλαμάτα είναι από τις πόλεις που τρώει από τα λιγότερα ψάρια. Μάλλον επειδή έχουμε τη γουρνοπούλα»!
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
