Ο Στέφανος Κασσελάκης ήταν σχεδόν άγνωστος μόλις πριν από έξι μήνες, όταν ήταν ένας υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, χωρίς πιθανότητες εκλογής.
Σήμερα αποτελεί καθημερινή ύλη συζήτησης, μετά τη φαντασμαγορική άνοδό του ως ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, θέτοντας μια σημαίνουσα παράταξη σε περιδίνηση και οδηγώντας την σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», δημιουργώντας ένα τοξικό κλίμα, «αναγκάζοντας» στελέχη υψηλού προφίλ να αποχωρήσουν.
Πάντως η σκανδαλώδης εκχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν απολίτικο, επιβεβαίωσε το θεσμικό έλλειμμα του κόμματος και εξέθεσε ακόμη μία φορά την Αριστερά και το «ηθικό πλεονέκτημα».
Πώς να μην αποχωρήσουν όταν η μέχρι σήμερα δημόσια δράση του νέου προέδρου έχει τεράστιες αποκλίσεις από τις αρχές και τη λογική της Αριστεράς;
Η «αδιαμεσολάβητη» π.χ. σχέση μεταξύ αρχηγού και μελών στην πράξη καταργεί τα ενδιάμεσα όργανα, τη δομή του κόμματος. Σε τέτοιες λογικές στηρίζεται η καθεστωτική πρακτική.
Έχει, άραγε, πολιτικό σχέδιο ο κ. Κασσελάκης; Από τις μέχρι τώρα δηλώσεις του βγάζεις άκρη. Οι αντιφάσεις και οι αυτοδιαψεύσεις διαδέχονται η μία την άλλη, προφανώς γιατί η Αριστερά υπήρξε γι’ αυτόν ένας απολύτως άγνωστος πολιτικός χώρος.
Ο τρόπος που λειτουργεί είναι δηλωτικό της θεσμικής του ανεπάρκειας και της αδυναμίας να κατανοήσει το ειδικό πολιτικό βάρος και τις απαιτήσεις του ρόλου του.
Εισήγαγε με δυναμικό τρόπο την Αριστερά στον αστερισμό του lifestyle και της σημασίας ενδυματολογικών συμπεριφορών και ρητορικών καινοτομιών.
Όσο και αν τονίζει στο λόγο του ότι είναι ένας από τους πολλούς, η εικόνα του και όσα κάνει δεν τον βοηθάνε να το επιβεβαιώσει, η εκφορά των επιχειρημάτων του, η «γλώσσα» του σώματος, προδίδουν ένα κακομαθημένο παιδί της Goldman Sachs.
Ερωτηθείς από τη δημοσιογράφο Μαρία Νικόλτσιου «Τι είναι αυτό το νέο που θέλετε να φέρετε στην Ελλάδα και στον ΣΥΡΙΖΑ», ο Κασσελάκης, αφού έμεινε πολλή ώρα να σκέφτεται, απάντησε: «Μία επιστροφή στην παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα. Στην Ελλάδα όπου ο νοικοκύρης είχε το σπίτι του καθαρό, τηρούσε τους κανόνες, τους νόμους, είχε ενδιαφέρον και ενσυναίσθηση για το γείτονά του»! Κοινότυπες λαϊκές διαθέσεις, που κάθε άλλο παρά έχουν σχέση με την Αριστερά.
Αυτή η πατριωτική Αριστερά, αυτή η στροφή προς την πατριδοκαπηλία είναι ο τελευταίος εξευτελισμός.
Όπως φαίνεται, θα δυσκολευτούν να τον αντέξουν ακόμη και όσοι τον ανέχτηκαν.
Του Μιχάλη Βασ. Σούμπλη
