Στο διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό ο Στέφανος Κασσελάκης στις 10 Νοεμβρίου 2023 ανέφερε: «Η αξιωματική αντιπολίτευση είναι άρρωστη. Δε θα κάνω πίσω».
Ένα διάγγελμα του τέταρτου τη τάξει πολιτειακού παράγοντα έχει βαρύνουσα σημασία και συνήθως συσπειρώνει τουλάχιστον τους παρεπιδημούντες. Αντ’ αυτού ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. κατέληξε στο 12% (έως τώρα), ενώ παλεύει για τη δεύτερη θέση.
Ο Κασσελάκης ήρθε σαν διάττοντας αστέρας. Η Ιστορία θα δείξει – αν και φαντάζομαι ότι δε θα αργήσει- εάν είναι σωστοί οι ισχυρισμοί κορυφαίων και ιστορικών στελεχών της Αριστεράς σχετικά με την υποψηφιότητά του για την προεδρία.
Ο Στέφανος Τζουμάκας και ο Δημήτρης Παπαδημούλης έχουν ταυτόσημες απόψεις. «Μαριονέτα, απατεώνας με αριστερό περιτύλιγμα» είχε δηλώσει ο Τζουμάκας. «Είχε σχέδιο να εξωθήσει προς τη διάσπαση και τις αποχωρήσεις για να ελέγξει καλύτερα το κόμμα» είχε πει ο Παπαδημούλης.
Ο Στέφανος Κασσελάκης ήρθε μόνος του με μια απίστευτη ορμή και αμετροέπεια ή τον προώθησε ένα άριστα οργανωμένο επιτελείο εισχώρησης στην ελληνική Αριστερά;
Όποια άποψη, πάντως, και εάν διαμορφώνει κάποιος, οι ενέργειές του όχι μόνο οδήγησαν την αξιωματική αντιπολίτευση σε ταχύτατη πτωτική πορεία, αλλά δημιούργησαν κάτι πιο σημαντικό: την έσπρωξαν στην ανυποληψία και διάβρωσαν τις αξίες της μέσα σε σχεδόν μηδενικό χρόνο.
Στο έρεβος των εκλογικών αποτελεσμάτων που βρέθηκε η Αριστερά έγινε κάτι το πρωτόγνωρο: η πλειοψηφία ψήφισε για αρχηγό κάποιον που παντελώς αγνοούσε. Το έρεβος των εκλογικών αποτελεσμάτων σε χρόνο-ρεκόρ το διαδέχτηκε το έρεβος των νεότερων εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Η απειρία σε κεφαλαιώδη θέματα πολιτικής και επίγνωσης της ελληνικής πραγματικότητας για αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όσο και εάν είναι πολύ σημαντικά, αποδείχτηκαν δευτερεύουσας σημασίας. Η μανιώδης και επίμονη προσπάθεια του Στέφανου Κασσελάκη να αλλοιώσει και να αλλάξει όλους τους βασικούς πυλώνες του κόμματος μέσα σε ελάχιστο χρόνο, ερήμην ουσιαστικά των συλλογικών οργάνων, είναι πρωτόγνωρη για οποιοδήποτε κόμμα του δημοκρατικού τόξου.
Ο «αδιαμεσολάβητος» ηγέτης, που παρακάμπτει τα στελέχη του κόμματος (έχει την υποψία ότι τον εξαπατούν;) και πηγαίνει συχνά μόνος του ανά την επικράτεια, μπορεί μεν να μη λέει αυτά που έγραφε παλαιότερα στον «Εθνικό Κήρυκα», ότι είναι δηλαδή υπέρ των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων, της μείωσης του κατώτατου μισθού και υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Δηλώνει, όμως, ευθαρσώς στον ΣΕΒ ότι είναι υπέρ της διανομής μετοχών στους εργαζομένους σε μια επιχείρηση, προκειμένου να αυξηθεί η παραγωγικότητά τους, ξεπερνώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη που είχε τοποθετηθεί με περισσότερη μετριοπάθεια για το ζήτημα πριν από λίγα χρόνια.
Στην παρουσία του στον ΣΕΒ είπε, επίσης, ότι δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε τη λέξη κεφάλαιο. Υπονόησε, δηλαδή, ότι το κεφάλαιο δε βρίσκεται σε αντίθεση με την εργασία, κάτι για το οποίο όχι μόνο η Αριστερά διαφωνεί κάθετα διαφωνεί, αλλά και το ΠΑΣΟΚ και η σοσιαλδημοκρατία γενικότερα.
Ο Στέφανος Κασσελάκης δε δίστασε να πάει ακόμα παραπέρα. Σε εκδήλωση του «κύκλου νέων επιχειρηματιών» είπε: Δε θα χωρίσουμε τους Έλληνες ταξικά. Με τη φράση αυτή ανατρέπει όλη την πολιτική φιλοσοφία της ευρύτερης Αριστεράς κάθε απόχρωσης, που στηρίζεται στην ύπαρξη και την πάλη των τάξεων για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο.
Επιχειρώντας να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. να πιάσει στασίδι δεξιόθεν του ΠΑΣΟΚ, εκτελεί και άλλες αναγκαίες γι’ αυτό ενέργειες. Σε αντίθεση με τον Αλέξη Τσίπρα, αλλάζει πλήρως το πρότυπο του αρχηγού. Με πρακτικές λάιφ στάιλ επιστρατεύει κάθε τρέχουσα ύβρη: εσωτερικός εχθρός, μικροί άνθρωποι, καμαρίλα, κομματίλα, Αριστερά του πουμαρό, πέμπτη φάλαγγα. Προσπαθεί να μηδενίσει πλείστα επιτεύγματα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ σε χαλεπούς καιρούς, αλλά κυρίως να διαγράψει τη μνήμη της: η Ιστορία αρχίζει σήμερα, έχει πει.
Η αλληλεγγύη, η ανεκτικότητα των απόψεων και η συντροφικότητα έδωσαν τη θέση τους στη μισαλλοδοξία, στην εχθρότητα και στις διαγραφές ή στις εξωθήσεις για αποχώρηση.
Συνεπώς ένας αρχηγός με αυτό το προφίλ, «αδιαμεσολάβητος», επειδή «έχει πάρει το χρίσμα» από το λαό, μπορεί εύκολα να πάρει θέσεις χωρίς να ελέγχεται από το κόμμα που τείνει να αποκτήσει συμβουλευτικό ρόλο. Έτσι καταλήξαμε στο ξέπλυμα της Ν.Δ. για τα Τέμπη («ήταν ξεκάθαρα ανθρώπινο λάθος», κάτι που ούτε η ίδια η Ν.Δ. είχε πλήρως υιοθετήσει) και στην αρχική αντίδραση του κόμματος για τη Γάζα.
Η πιο πρόσφατη ενέργεια είναι η υπερψήφιση των αμυντικών δαπανών του προϋπολογισμού στη Βουλή για πρώτη φορά στην ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Στέφανος Κασσελάκης ακολουθεί, δηλαδή, τις πρακτικές που έχουν άλλες περσόνες που αναφύονται τα τελευταία χρόνια στο δυτικό κόσμο: του Πέπε Γκρίλο, του Ζελένσκι, του Τραμπ, του Μιλέι. Λειτουργεί μόνος του ή είναι κατευθυνόμενος έξωθεν, όπως έχει υπονοηθεί;
Ό,τι και να συμβαίνει, η ουσία είναι αυτό που φαίνεται πως επιχειρεί: να αλώσει την ψυχή της Αριστεράς. Να αφήσει την Αριστερά ένα άδειο πουκάμισο.
Του Δημήτρη Σωφρονά
Ιατρού δερματολόγου-αφροδισιολόγου
