Παρακολουθώντας τις εκδηλώσεις για την απελευθέρωση της Καλαμάτας, πριν από λίγες ημέρες, ένιωσα κάπως περίεργα και λίγο άβολα. Κανονικά θα έπρεπε να νιώσω υπερήφανος, να καμαρώνω, να ανατριχιάζω από τη συγκίνηση.
Αντί γι’ αυτό, ένα πικρό χαμόγελο έγραψε στα χείλη μου, ένα χαμόγελο που όσο περνούσε η ώρα γινόταν γέλιο. Κοιτώντας τα πέντε αγάλματα στην αναπλασμένη πλατεία μας, τέσσερα λευκά και ένα μαύρο, μάλιστα το μαύρο ήταν πιο κοντό, να κοιτούν από εδώ και από εκεί, λες και είχαν τσακωθεί μεταξύ τους, μου ήρθαν στο μυαλό διάφορα πράγματα, έτσι σαν τις ειδήσεις που περνούν από τα μάτια μας και χάνονται, φεύγουν, ξεχνιούνται.
Τελευταία είδηση, λίγο πριν από τις εκδηλώσεις, μας λέει πως ένοπλοι άνδρες εισέβαλαν στο Crocus City Hall κοντά στη Μόσχα, σκοτώνοντας τουλάχιστον 134 ανθρώπους και τραυματίζοντας πολλούς δεκάδες.
Ε και;
Άλλη είδηση, ο επικεφαλής του ΟΗΕ είπε: «Απηχώ τη γνώμη της μεγάλης πλειονότητας του κόσμου που έχει δει αρκετά. Που δεν αντέχει άλλο. Στη Γάζα, οι Παλαιστίνιοι είναι παγιδευμένοι σε έναν ατέλειωτο εφιάλτη», και συμπλήρωσε εκφράζοντας τη λύπη του για «τα κατεστραμμένα σπίτια, τις οικογένειες και ολόκληρες τις γενιές που έχουν χαθεί, όπως και για την πείνα και το λιμό που πλανώνται πάνω από τον πληθυσμό».
Ε και;
Δική μας είδηση: μετά ένα χρόνο οι αλληλοκατηγορίες των πολιτικών για τα Τέμπη συνεχίζονται, χωρίς να υπάρχει σχεδόν από καμία πλευρά διάθεση για συνεργασία, προκειμένου να αναδειχθούν οι πραγματικές αιτίες, να διορθωθούν τα προβλήματα και να μην ξανασυμβούν παρόμοια δυστυχήματα. Πενήντα επτά άνθρωποι έφυγαν επίσημα.
Ε και;
Ακρίβεια, το «καλάθι» της 25η Μαρτίου: Ιδιαίτερα «αλμυρός» ο επετειακός μπακαλιάρος, στα ιχθυοπωλεία ο μπακαλιάρος με κόκκαλο πωλείται στα 11,60 ευρώ, το φρέσκο φιλέτο 19 ευρώ, φιλέτο ξαρμυρισμένο 14,60 και τα μπακαλιαράκια 9,70.
Ε και;
Όλα αυτά κι άλλα πολλά μου ήρθαν στο μυαλό κοιτώντας τα πέντε θυμωμένα αγάλματα της νέας μας πλατείας, χαλάρωσα όμως όταν άκουσα έναν πιτσιρικά δίπλα μου ντυμένο τσολιαδάκι να λέει στη μαμά του:
-Πάμε με τους άλλους τσολιάδες, μαμά.
Ο πιτσιρικάς πήγε στους τσολιάδες, εγώ στο σπίτι μου κι άλλη μια «απελευθέρωση» τελείωσε. Αυτό που δεν τελείωσε, όμως, είναι ότι χάνουμε, σιγά σιγά, το νόημα των λέξεων, υπερηφάνεια, ελευθερία, φιλότιμο, σεβασμός, λεβεντιά, λέξεις των οποίων το νόημα έμεινε μόνο στα αγάλματα της πλατείας, που γι’ αυτό πάλεψαν, κι ας είναι θυμωμένα.
Χρόνια πολλά, και του χρόνου καλά να είμαστε, και εύχομαι τα πέντε θυμωμένα αγάλματα να είναι στη θέση τους, μη στενοχωρηθεί ο δήμαρχος (ποτέ δεν κατάλαβα το πάθος των δημάρχων αυτής της πόλης με τις πλατείες).
Καλημέρα, πατριώτες, μιλάμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
