Όσοι είχαμε ασχοληθεί με θέματα του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και ειδικότερα του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών και είχαμε γνωρίσει τον Νίκο Ζαχαριά, ξέραμε ότι ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Χαμογελαστός, απλός, ταπεινός, διαθέσιμος τόσο για εμάς όσο και για τους φοιτητές του, αλλά, κυρίως, ένας διακεκριμένος επιστήμονας, που αφήνει ένα μεγάλο κενό τόσο στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου όσο και στο χώρο της Αρχαιομετρίας παγκοσμίως.
Ο Νίκος Ζαχαριάς ήταν αυτός που πίστεψε στο Εργαστήριο Αρχαιομετρίας, το οποίο μπορεί να είχε ιδρυθεί με ΦΕΚ το 2007, αλλά για χρόνια παρέμεινε στα χαρτιά.
Είχαμε μιλήσει μαζί του πριν από μερικούς μήνες για το συγκεκριμένο εργαστήριο και τις διακρίσεις του σε παγκόσμιο επίπεδο.
Εμείς δημοσιεύουμε ξανά πώς μας είχε περιγράψει την πρώτη του επαφή με την Καλαμάτα, την απόφασή του να αφήσει μια σίγουρη θέση στο «Δημόκριτο» για μια επιγραφή που είδε στην Πανεπιστημιακή Σχολή της Καλαμάτας και τους στόχους που έβαλε όταν ξεκίνησε. Στόχους υψηλούς, που πέτυχε και ο Νίκος Ζαχαριάς ήταν περήφανος για αυτούς…
Ακολουθεί το απόσπασμα από τη συνέντευξη που είχαμε κάνει με αφορμή το Εργαστήριο Αρχαιομετρίας:
«Με ΦΕΚ του 2007 ιδρύθηκε το Εργαστήριο Αρχαιομετρίας που λειτουργεί στην Πανεπιστημιακή Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών της Καλαμάτας.
Στην αρχή “έμεινε στα χαρτιά” μέχρι που στην πόλη βρέθηκε ο καθηγητής Νίκος Ζαχαριάς. Με καταγωγή από το Μεσολόγγι, σπούδασε χημικός μηχανικός, ενώ στη συνέχεια εργάστηκε ως μόνιμος καθηγητής στο “Δημόκριτο”. Κάποια στιγμή θα ερχόταν αυθημερόν στην πόλη για μια δουλειά του “Δημόκριτου” σε μουσείο. Λίγο πριν ξεκινήσει για την Καλαμάτα, διάβασε μια ανακοίνωση του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου για καθηγητές και ειδικότερα Αρχαιομετρίας.
Με την ευκαιρία της επίσκεψής του, αποφάσισε να περάσει από το Πανεπιστήμιο της πόλης, κι όταν μπήκε στο χώρο, “κόλλησε”, όπως μας είπε χαρακτηριστικά. Εκεί είδε ένα κτήριο που είχε την επιγραφή “Εργαστήριο Αρχαιομετρίας” και εντός μόνο πάγκους.
Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, ανακοίνωσε στην οικογένειά του ότι θέλει να δουλέψει στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο και ότι θα έκανε αίτηση για τη θέση του καθηγητή Αρχαιομετρίας.
Αφού εν συνεχεία επιλέχθηκε για τη θέση του καθηγητή, ξεκίνησε να διδάσκει στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών, όπου κατόπιν έγινε πρόεδρος και πλέον είναι κοσμήτορας της Σχολής.
Όταν έφτασε στην Καλαμάτα το 2010, είχε βάλει τρεις στόχους: Πρώτον, να φτιάξει ένα Εργαστήριο Αρχαιομετρίας. Δεύτερον, να γίνει το παγκόσμιο συνέδριο του κλάδου, το ISA (International Symposium on Archaeometry), στην Καλαμάτα και, τρίτον, να λειτουργήσει ένα αγγλόφωνο μεταπτυχιακό στην πόλη.
Μέχρι το 2016 όλοι είχαν γίνει πραγματικότητα, αφού το 2016 διεξήχθη το συμπόσιο, το 2015 ξεκίνησε το Μεταπτυχιακό, ενώ το 2013 είχε φτάσει ο πρώτος εξοπλισμός για το Εργαστήριο Αρχαιομετρίας.
Πρόκειται, λοιπόν, για Εργαστήριο που ξεκίνησε δειλά δειλά, αλλά ο κ. Ζαχαριάς κατάφερε να το απογειώσει και να θεωρείται ένα από τα καλύτερα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος που φοιτητές, αλλά και ερευνητές από όλο τον κόσμο, έρχονται στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα για να εργαστούν».
Καλό ταξίδι, «κύριε καθηγητά»!
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
