Το παράδειγμα του Vatsiko στους Γαργαλιάνους
Ήξεραν τον εύκολο τρόπο. Μπορούσαν, χωρίς κόπο, να στείλουν το λάδι τους «χύμα» στην Ιταλία. Όμως, δεν τον επέλεξαν. Αποφάσισαν να εμφιαλώνουν εδώ το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο που παράγουν και να το εξάγουν σχεδόν όλο στο εξωτερικό. Και δικαιώνονται.
Έλληνες ελαιοπαραγωγοί – μεταποιητές εξηγούν, στην “Καθημερινή”, πώς έφτασαν να στέλνουν το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής τους στο εξωτερικό. Διηγούνται τι συνάντησαν «εκεί έξω». Τις μεγάλες δυσκολίες που έφερε η αύξηση της τιμής του ελαιολάδου. Και προβλέπουν ότι σταδιακά η τιμή θα επανέλθει σε περισσότερο λογικά επίπεδα, εφόσον βέβαια «η παραγωγή της Ισπανίας πάει όπως φαίνεται τώρα. Γιατί εκείνοι είναι που ορίζουν τις τιμές, όχι εμείς».
Το λάδι τους δεν κυκλοφορεί συσκευασμένο στην ελληνική αγορά γιατί δεν υπάρχει κοινό. Όπως είναι γνωστό, στη χώρα μας το καλύτερο λάδι το κάνει μόνο ο γνωστός, που το στέλνει σε τενεκέ.
Μόνο με ποιότητα στον ανταγωνισμό- Vatsiko Γαργαλιάνοι
Η ομάδα που παράγει και συσκευάζει το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο Vatsiko από την ποικιλία κορωνέικη, ελαιόλαδο ΠΟΠ, είναι ένας συνεταιρισμός ο οποίος δημιουργήθηκε το 2004.
Η μακροχρόνια αναμονή για την εξόφληση των ποσοτήτων που δίδονται στην αγορά ήταν ένα από τα βασικά κίνητρα των παραγωγών για να στραφούν προς τις εξαγωγές από την αρχή.
Σύμφωνα με τον Νικόλαο Αθανασόπουλο, «τα σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα πληρώνουν ύστερα από έξι μήνες. Δηλαδή, δίνεις το λάδι σήμερα και πληρώνεσαι τον Σεπτέμβρη. Εμείς δεν έχουμε τα κεφάλαια να αντέξουμε τόσο πολύ ούτε μπορούμε να ρισκάρουμε. Στο εξωτερικό, έχουμε πληρωθεί πριν καλά καλά φύγει το προϊόν μας από την αποθήκη. Μάλιστα, η Γερμανία πληρώνει δύο μήνες μπροστά».
Όμως, στο εξωτερικό ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. «Η Ισπανία έχει μικρό κόστος παραγωγής και, άρα, μπορεί να πουλήσει φθηνότερα. Έπρεπε λοιπόν να φτιάξουμε ένα προϊόν το οποίο να είναι ανταγωνιστικό και η μόνη λύση ήταν ένα καλύτερο προϊόν», περιγράφει ο κ. Αθανασόπουλος.
Τα πρώτα χρόνια η ποσότητα τυποποιημένου ελαιολάδου που εξήγαν ήταν μικρή, όμως η επιτυχία του σε διεθνείς διαγωνισμούς τού έδωσε το διαβατήριο που χρειαζόταν. Όλο το λάδι που συσκευάζεται πηγαίνει στο εξωτερικό, αλλά αρκετές ποσότητες πωλούνται ακόμη «χύμα» στην Ιταλία. «Προχωράμε, αλλά χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Μόλις το 2021 καταφέραμε να φτιάξουμε δικές μας εγκαταστάσεις για τυποποίηση και αποθήκευση» σημειώνει ακόμη.
