Ο κόσμος με τα συνεχόμενα εισπρακτικά μέτρα των τελευταίων ετών έχει «ξεματώσει» οικονομικά. Το εμπόριο ελπίδας των κυβερνώντων συνεχίζεται. Οι φορολογικοί δείκτες διαρκώς σε άνοδο. Τελικά, πού οδηγείται αυτή η κατάσταση;
Η αγορά στέρεψε από χρήμα, η ρευστότητα τείνει να μηδενιστεί, πολλές επιχειρήσεις κλείνουν και πολλές επιχειρήσεις έχουν μεταναστέψει σε γειτονικές βαλκανικές χώρες, όπου υπάρχουν φορολογικοί παράδεισοι με φορολογικούς συντελεστές 2 και 3 φορές μικρότερους από αυτούς που ισχύουν στη χώρα μας. Εδώ φορολογικά τίποτα δεν παραμένει σταθερό, όλα αλλάζουν μία και δύο φορές το χρόνο.
Ποτέ στη χώρα μας δε δημιουργήθηκε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, ένα φορολογικό σύστημα που θα άντεχε στο χρόνο. Δεν υπάρχουν σοβαρά κίνητρα για σοβαρούς επιχειρηματίες να εμπιστευτούν επενδυτικά και αναπτυξιακά τη χώρα μας. Για αυτό όσοι επένδυσαν και επενδύουν στη χώρα μας, οι πιο πολλοί από αυτούς δεν είναι σοβαροί επιχειρηματίες.
Αν και η φράση «επανίδρυση του κράτους» έχει ακουσθεί από πολλές κυβερνήσεις διαχρονικά, διάφορα συμφέροντα δεν την επέτρεψαν τελικά. Εδώ μπορούμε να επιρρίψουμε ευθύνες και στο συνδικαλισμό, διότι όταν χρειαζόταν να πάρει σοβαρή και υπεύθυνη θέση στο θέμα των μεταρρυθμίσεων, το βόλεμα και η καλοπέραση δεν του το επέτρεπαν και ομιλούσε τις πιο πολλές φορές περί «όνου σκιάς». Οι συνδικαλιστές βοηθούσαν τους κυβερνώντες στο να συνθέτουν ισόκυρες αρχές αυξημένης τυπικής ισχύος, με στόχευση τη μετέπειτα είσοδό τους στη διοικητική ιεραρχία και την πολιτική.
Μετά τόσα χρόνια οικονομικής κρίσης το κάθε κόμμα και ο κάθε πολίτης δεν μπορεί να αντιληφθεί την όποια ευθύνη του αναλογεί, αλλά με τα ίδια χθεσινά τερτίπια προσπαθούμε να επιβιώσουμε βγάζοντας ο καθένας μας «λάδι» τον εαυτό του.
Πολλοί δεν έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης και βγάζουν τα εσώψυχά τους στους καφενέδες, κερνώντας τους συνομιλητές τους από το απόσταγμα ειλικρίνειας, τιμιότητας και νομιμότητας που δήθεν διαθέτουν σε όλα τα επίπεδα.
Έχουμε συνηθίσει, τελικά, σε αυτή τη χώρα πάντα να φταίνε όλο οι άλλοι και ποτέ εμείς!
Όλα τα κόμματα διακατέχονται από μια διγλωσσία, την οποία διακρίνει μια επικίνδυνη παθογένεια. Η πρόταση και άποψη κάθε κόμματος κάθε φορά είναι σχετική με τη θέση που κατέχει στη πολιτική σκακιέρα. Άλλα λένε όταν είναι στη θέση της αντιπολίτευσης και άλλα όταν κυβερνούν τον τόπο. Αυτό θεωρώ ότι είναι ένα ζήτημα περιτυλιγμένο και συσκευασμένο από εξόχως επικίνδυνο λαϊκισμό, που αν δεν αλλάξει, τότε ο βηματισμός της κάθε κυβέρνησης θα είναι πάντα το σημειωτόν και η όπισθεν.
Κλείνοντας θα επισημάνω τη φιλοσοφία των αρχαίων προγόνων μας, που έχει διδάξει και οδηγήσει στην πρόοδο δεκάδες λαούς και σε εμάς τους Νεοέλληνες, δυστυχώς, απέμεινε όλο το κατακάθι της κουτοπονηριάς του πανέξυπνου ελληνικού λαού που θριαμβεύει έξω από τα σύνορα της χώρας του.
Υ.Γ.1 Σήμερα φθάσαμε στο σημείο οι μεταγραφές των πολιτικών προσώπων να συναγωνίζονται τις ποδοσφαιρικές μεταγραφές! Όμως, το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό.
Υ.Γ.2 Επίσης, σήμερα στην εποχή του ηλεκτρονικού Τύπου όλα καταγράφονται για αυτό καλό είναι όσοι ασχολούνται ή θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική να προσέχουν τις δηλώσεις τους και το βίο τους!
Υ.Γ.3 Ο εαυτός μας στην πιο άτακτη και χαοτική μορφή του είναι το πολιτικό μας σύστημα.
Υ.Γ.4 Όποιος λέει πολλά ψέματα, πρέπει να έχει πολύ καλή μνήμη!
Του Θόδωρου Σταυριανόπουλου,
Μαθηματικού – Msc Ηθικής Φιλοσοφίας
