Αρνητική η Περιφερειακή Αρχή στη χρηματοδότηση δράσεων ή στην ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών κατά το ΚΙΔΕΣΙΠ
Συνάντηση με τον περιφερειάρχη Πελοποννήσου, Δημήτρη Πτωχό, στην Τρίπολη είχε χθες δεκαμελές κλιμάκιο από το Κίνημα Διάσωσης και Επαναλειτουργίας Σιδηροδρόμου Πελοποννήσου.
Από πλευράς του ΚΙΔΕΣΙΠ κατατέθηκε και σχετικό υπόμνημα σχετικά με την ανάγκη λήψης επειγόντων μέτρων, με τη συνδρομή και της Περιφερειακής Αρχής, για τη διάσωση της καταστρεφόμενης γραμμής και άλλων εγκαταστάσεων.
Κατά τη μακρά συζήτηση, όπως σημειώνεται εκ μέρους του ΚΙΔΕΣΙΠ, «υπήρξε αντιπαράθεση απόψεων από την οποία προέκυψε διαφωνία σχετικά με την υπόθεση χειρισμού του ζητήματος. Από την πλευρά της, η Περιφερειακή Αρχή ήταν αρνητική στη χρηματοδότηση δράσεων ή στην ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών προκειμένου να υπάρξει συντονισμός των αρμόδιων κέντρων στη λήψη κρίσιμων προληπτικών μέτρων για τη διάσωση του πελοποννησιακού σιδηροδρόμου».
Πάντως το ΚΙΔΕΣΙΠ, όπως δηλώνει, θα συνεχίσει τον αγώνα του.
Υπόμνημα
Όπως αναγράφεται στο υπόμνημα που κατατέθηκε: «Κύριε περιφερειάρχη, η κατάσταση του ανενεργού σιδηροδρόμου Πελοποννήσου γίνεται πλέον απελπιστική. Εκτός από λεηλασίες και βανδαλισμούς εγκαταστάσεων, κτηρίων κ.τ.λ., όπως και του εγκαταλειφθέντος στην τύχη πανάκριβου εξοπλισμού ισόπεδων διασταυρώσεων, τα φυσικά φαινόμενα συμπληρώνουν τις καταστροφές. Εκείνο, όμως, που δημιουργεί συνθήκες οριστικής εξαφάνισης της ίδιας της γραμμής είναι η επιθετική βλάστηση. Μεγάλα τμήματά της έχουν ήδη καλυφθεί από αδιάβατες συστάδες δέντρων, σπαρτών, βάτων κ.τ.λ. Ακόμα και μέσα σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, πλατάνια, δρυς κ.τ.λ. έχουν φτάσει ήδη σε ύψος αρκετών μέτρων ανάμεσα στις ράγες ή περισφίγγουν τα περίτεχνα διατηρητέα κτήρια, τα οποία κινδυνεύουν μάλιστα με οριστική καταστροφή σε περίπτωση πυρκαγιάς.
Αυτό το φαινόμενο δεν περιποιεί τιμή για κανέναν και πρωτίστως βαραίνει την αρμόδια ελληνική Πολιτεία.
Η θλιβερή πραγματικότητα που προαναφέραμε είναι προκλητικά ορατή στον οποιονδήποτε δια γυμνού οφθαλμού. Δε χρειάζεται καμιά επιστημονική μελέτη για το αυταπόδεικτο. Κι αν μέχρι τώρα, 14 χρόνια μετά την εγκατάλειψη της ανακατασκευασμένης με σημαντική δαπάνη γραμμής (επενδύθηκαν γύρω στα 80 εκατ. ευρώ συν 20 εκατ. για τροχαίο υλικό), υπήρχε κατάσταση αναμονής εν όψει εξαγγελλόμενων κατά καιρούς μέτρων για σταδιακή ανάταξη κι επαναλειτουργία της, τίποτα πλέον δε δικαιολογεί την περαιτέρω αδράνεια.
Η ανάληψη άμεσης δράσης για την αποτροπή της πολύπλευρης καταστροφής και κυρίως για την αποτροπή της οριστικής εξαφάνισης της γραμμής από τη δασοποίηση, αποτελεί αναγκαιότητα εκ των ων ουκ άνευ. Δεν υπάρχει χρόνος για αναμονή. Ή επεμβαίνουμε το γρηγορότερο για τη διάσωση της γραμμής ή αποδεχόμαστε σιωπηρά την εξαφάνισή της. Σήμερα είναι βέβαιο ότι με χαμηλής κλίμακας δαπάνες μπορεί να αντιμετωπιστεί σημαντικά το πρόβλημα, πριν γίνει δραματικά απαγορευτική και δυσανάλογη η απαιτούμενη δαπάνη, η οποία θα αποτελεί μελλοντικά το άλλοθι για οριστική ματαίωση της ανακατασκευής της γραμμής.
Θεωρούμε ασφαλώς ότι τα προαναφερθέντα έχουν νόημα εάν συμφωνείτε στην αναγκαιότητα διάσωσης και σεβασμού ενός μνημειώδους έργου πολιτισμού τεράστιας αρχιτεκτονικής αξίας, που αποτελεί βαριά πολιτιστική και βιομηχανική κληρονομιά της Πελοποννήσου. Ενός έργου που αποτελεί μια κατασκευαστική εποποιία επί Τρικούπη με αυτοτελή αξία. Ενός έργου, όμως, επαναξιοποιήσιμου και με σύγχρονους επωφελείς οικονομικά και περιβαλλοντικούς όρους, τόσο από τουριστικής πλευράς όσο κι ως ήπια συμπληρωματική συγκοινωνιακή ή μεταφορική υποδομή της περιοχής πέραν του κυρίαρχου αυτοκινητόδρομου.
Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα διεθνώς. Τελευταία με κοινή πρωτοβουλία της ελβετικής πρεσβείας και της ΕΛΛΕΤ, ενημερωθήκατε για την άριστη λειτουργία ορεινών μετρικών γραμμών στην Ελβετία, ακόμα και για εμπορευματικές μεταφορές. Υπό την προϋπόθεση ουσιαστικής πολιτικής βούλησης, η Πελοπόννησος μπορεί να αναδείξει τις πολύπλευρες δυνατότητές της και μέσω στήριξης της ιστορικής σιδηροδρομικής της γραμμής. Άλλωστε, είναι σημαντικά βελτιωμένες οι δυνατότητες της ριζικά ανακατασκευασμένης γραμμής. Εκτός από τοπικό και επιχειρηματικό ενδιαφέρον σε διάφορες περιοχές διέλευσης της γραμμής, είναι διάχυτο το ενδιαφέρον που έχει αναδειχτεί έντονα και σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας που εκφράζει την αγανάκτησή της για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο σιδηρόδρομος της Πελοποννήσου με πρόδηλες κι αυταπόδεικτες κυβερνητικές ευθύνες.
Η “κουλτούρα” του τρένου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με πολλές γενιές Πελοποννησίων.
Ποιος, όμως, έχει τη βαριά υποχρέωση για να κινήσει τη διαδικασία, για να αρχίσει επιτέλους η αντίστροφη πορεία για τη διάσωση σε πρώτη φάση και την επαναλειτουργία στη συνέχεια του σιδηροδρόμου στην Πελοπόννησο, αν όχι η Περιφερειακή Αρχή; Η βαρύτιμη κληρονομιά του ιστορικού σιδηροδρόμου της περιοχής μας δεν μπορεί να αφεθεί ως ευθύνη μόνο σε περαστικούς υπουργούς ή προσωρινές ή μονιμότερες διοικήσεις των αρμόδιων Οργανισμών.
Κι επειδή τελευταία μετά τις σχετικές ανακοινώσεις του αρμόδιου υπουργού αγνοήθηκε εντελώς το ζήτημα του ραγδαία καταστρεφόμενου σιδηροδρόμου Πελοποννήσου και ειδικά του ανακατασκευασθέντος κλάδου Κορίνθου- Τρίπολης- Καλαμάτας, σας ζητάμε:
1. Επείγουσα δρομολόγηση ενεργειών (σε συνεργασία με ΟΣΕ κ.λπ.) προληπτικής συντήρησης κυρίως. για αποτροπή της δασοποίησης. Αυτό μπορεί να γίνει με χαμηλή δαπάνη από την ίδια την Περιφέρεια Πελοποννήσου με λελογισμένη κι ορθολογική ανακατανομή πόρων που συχνά περισσεύουν για ασήμαντους σκοπούς ή για οδικές υποδομές αμφίβολης προτεραιότητας. Αναμένουμε, δε, τις παραπάνω ενέργειες ως την ελάχιστη έμπρακτη ανταπόκρισή σας στα αιτήματά μας, πέρα από οποιονδήποτε άλλο εξαγγελλόμενο βραχυπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο σχεδιασμό
2. Αναζήτηση χρηματοδότησης για την οριστική ανάταξη και σταδιακή επαναλειτουργία της γραμμής
3. Μέριμνα για προστασία της ακεραιότητας του μετρικού διαδρόμου στην περιοχή της Μεσσήνης από την εμπλοκή κατασκευής του αυτοκινητόδρομου προς Πύλο κ.τ.λ., όπως και διασφάλιση του σιδηροδρομικού χαρακτήρα κι άλλων ανενεργών τμημάτων (Κορινθία- Ναύπλιο)
4. Ενέργειες για μη αποκοπή του παλιού μετρικού διαδρόμου από την Αττική για διατήρηση της στρατηγικής σύνδεσής του με το λιμάνι και ΒΙΠΕ Ελευσίνας-Ασπροπύργου για ενδεχόμενες μελλοντικά εμπορευματικές μεταφορές
5. Υποστήριξη φακέλου για ανακήρυξη της γραμμής ως μνημείου της Παγκόσμιας Πολιτιστικής κληρονομιάς εν λειτουργία, υπό την προστασία της UNESCO.
Δηλώνουμε, τέλος, ότι αντικειμενικά η συνέχιση της απραξίας συνεργεί με σύμμαχο τον αδυσώπητο χρόνο σε ένα σιωπηρά εξελισσόμενο έγκλημα, για το οποίο όλοι είμαστε υπόλογοι στην ιστορία».
