Η οικογένεια Πετρόπουλου από την Εύα έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια πολύ ισχυρή παράδοση στην τυροκομία, η οποία μετρά, τουλάχιστον, τρεις γενιές ενασχόλησης με το συγκεκριμένο τομέα και συνεχίζεται με επιτυχία στη δική μας εποχή.
Στις μέρες μας, οι διάδοχοι έχουν ακολουθήσει τον εκσυγχρονισμό και τις τάσεις της εποχής, κι αυτό επιβεβαιώνεται με τη σταθερή προτίμηση των καταναλωτών, λιανικής και χονδρικής, με πολλά ποιοτικά, υψηλής γαστρονομικής αξίας βραβευμένα προϊόντα, με αλλεπάλληλες διακρίσεις, ακόμα και σε διεθνές επίπεδο.
Ο Θανάσης Πετρόπουλος, τον οποίο συναντήσαμε πριν από λίγο καιρό στην Κεντρική Αγορά της Καλαμάτας (κτήριο Γ11, πάνω από το χώρο των βιολογικών προϊόντων), εκτός από την αγάπη και τη φροντίδα για τη δουλειά του, έχει ένα ακόμη μεράκι. Μαζί με τη συνέχιση της πατροπαράδοτης τέχνης κατάφερε να διατηρήσει κάτι περισσότερο από την «παλιά Ελλάδα».
Ο κ. Θανάσης αισθάνεται μια έλξη και ένα ιδιαίτερο δέσιμο για τα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας, όταν η τεχνολογία περιοριζόταν στη μηχανική ενέργεια. Πράγματα καθημερινής χρήσης που μπορεί να ξεπεράστηκαν και να μη χρησιμοποιούνται πια, αλλά διακρίνονται από μια απλότητα, φέρουν συχνά το καλαίσθητο αποτύπωμα του δημιουργού τους και, πάνω απ’ όλα, κουβαλούν αναμνήσεις και συγκινήσεις από ανθρώπους, τόπους, γεγονότα και εποχές.
Παλιά σίδερα για το σιδέρωμα των ρούχων που γεμίζονταν με κάρβουνο, διάφορες παλάντζες και ζυγαριές, κάδοι και καζάνια για το γιαούρτι, το βούτυρο και τα τυρομύτζηθρα, μεταλλικά κουδούνια και μεγάλες τροκάνες αιγοπροβάτων «απέθαντες».
Μια αρμαθιά από αυτές κρεμασμένες στο κατάστημα της Αγοράς ο κ. Πετρόπουλος υπολογίζει ότι είναι τουλάχιστον 300 ετών παλιές! Κι ακόμη, ασπρόμαυρες φωτογραφίες, οικογενειακές, του χωριού, της παλιάς εποχής…
Το ξεχωριστό «καμάρι» του κυρ-Θανάση έχει δεσπόζουσα θέση στην είσοδο του καταστήματος και σίγουρα όσοι περνούν από εκεί δεν μπορούν παρά να θαυμάσουν και οι παλιότεροι να αναπολήσουν.
Πρόκειται για μια συλλογή 12 συνολικά ποδηλάτων, τα οποία κυκλοφόρησαν την περίοδο από 1947 έως 1960 και χρησίμευαν τότε ως βασικό μεταφορικό μέσο. Υπάρχουν διάφορες μάρκες, όπως Bismark, Skandia, Goricke, Triumph, Raleigh, όλα αναπαλαιωμένα ώστε να είναι λειτουργικά. «Τα λεφτά μας όλα αντίκες» σχολιάζει μεταξύ αστείου και σοβαρού η σύζυγος του κ. Πετρόπουλου, καθώς το κόστος των επισκευών είναι πραγματικά πολύ υψηλό. Ωστόσο, τα ποδήλατα δεν είναι μόνο εκθεσιακά, αλλά αξιοποιούνται και σε βόλτες, κι αυτό σίγουρα δίνει μεγαλύτερη αξία στο εγχείρημα, καθώς ακόμη περισσότερος κόσμος έχει την ευκαιρία να τα θαυμάσει εν κινήσει, ενώ ο ιδιοκτήτης τους ζει την πλήρη εμπειρία του «χόμπι» του. Το πρώτο ποδήλατο που αναπαλαιώθηκε και έδωσε το έναυσμα για την ιδιαίτερη αυτή συλλογή ήταν του πατέρα του κυρίου Θανάση, κι όπως είναι κατανοητό, έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για αυτόν.
Ο ίδιος εκμυστηρεύεται ότι τα παλιά ποδήλατα είναι το όχημα που τον φέρνει σε επαφή με την παιδική ηλικία και η αλήθεια είναι ότι δύσκολα θα βρίσκαμε καλύτερο σύμβολο της ανεμελιάς «εκείνων» των χρόνων. Και τραγουδιστά ακόμη: «Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ’ αδύνατο […]. Είχα τ’ όνειρό μου, το ποδήλατό μου/κι όλα έμοιαζαν σωστά…».
Χ.Ε.
