Αν υπάρχει μιαν ελπίδα για αυτή τη χώρα και για αυτόν τον κόσμο, για τον οποίο όλοι έχουμε την αίσθηση ότι έχει χάσει τον προσανατολισμό του, αυτήν ενσαρκώνουν οι ενεργοί πολίτες. Οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι περνούν από τη μοιρολατρική γκρίνια, αφήνοντας την (όποια) ασφάλεια του ιδιωτικού τους χώρου, για να βελτιώσουν τις συνθήκες γύρω τους, προσφέροντας στη δημόσια σφαίρα, μέσα από την καλλιέργεια σχέσεων κοινότητας.
Μια τέτοια φωτεινή περίπτωση αποτελεί η ομάδα εθελοντών Αριοχωρίου, η οποία έχει συσταθεί το τελευταίο 4μηνο στη βάση μιας σειράς από στόχους για την αναβάθμιση του συγκεκριμένου χωριού, αλλά και των γειτονικών. Πρόκειται για «ένα όραμα να ζωντανέψει το χωριό και η ευρύτερη περιοχή και να προσφέρει ποιότητα ζωής και δημιουργικές διεξόδους, κυρίως για τα παιδιά και τους νέους. Από την άλλη, τα προβλήματα είναι πολλά και αφορούν σε όλα τα όμορα χωριά, δεν περιορίζονται στο Αριοχώρι. Θέλαμε να δούμε πώς η κοινωνία μπορεί να βοηθήσει το κράτος στην επίλυση διαφόρων προβλημάτων. Με αλληλεγγύη, ανθρωπιά και σεβασμό, συζητάμε ζητήματα που μας απασχολούν. Προσπαθούμε ως κοινωνία να συμμετέχουμε ενεργά. Δε μας απασχολεί η πολιτική, αλλά η ανθρωπιστική υπόστασή μας. Προσπαθούμε να αναβαθμίσουμε την ποιότητα της καθημερινότητάς μας. Γιατί εμείς και ο τόπος μας το δικαιούμαστε!», δίνει το στίγμα της προσπάθειας η Τίνα Πετρουλάκη, η οποία είναι και ο κινητήριος μοχλός της πρωτοβουλίας.
Η πρώτη ανοικτή συνάντηση πραγματοποιήθηκε πριν από λίγο καιρό στο Αριοχώρι και η δεύτερη έχει προγραμματιστεί να γίνει αυτή την Κυριακή 19 Μαΐου, στις 11.00 το πρωί, στο Πλατύ (στο «Μάντζειο» δημοτικό κτήριο), σε συνεργασία με τον τοπικό Πολιτιστικό Σύλλογο και την Τοπική Κοινότητα. Τα βασικά θέματα που βρίσκονται σε προτεραιότητα είναι: παραβατικότητα και οδική ασφάλεια, αδέσποτα και δεσποζόμενα ζώα, υπηρεσίες παιδείας στις Κοινότητες, περιβάλλον και καθαριότητα. Σαφώς πρόκειται για δυσεπίλυτα ζητήματα, όμως οι Εθελοντές Αριοχωρίου έχουν ήδη να επιδείξουν τους πρώτους γλυκείς καρπούς, που αποδεικνύουν ότι… γίνεται! Ο γεωγραφικός προσδιορισμός δεν είναι πλέον αντιπροσωπευτικός, καθώς ήδη η προσπάθεια έχει επεκταθεί, με την ομάδα να μεγαλώνει διαρκώς και τις δράσεις να πολλαπλασιάζονται. Άρις, Αριοχώρι, Άγιος Κωνσταντίνος, Άνθεια, Πλατύ, Άμμος, Ανεμόμυλος, Ασπροπουλιά, Βαλύρα, μέχρι και Άγιος Φλώρος, χωριά που ανήκουν στο Δήμο Καλαμάτας ή εκείνης της Μεσσήνης, είναι μια ενδεικτική εμβέλεια του εγχειρήματος.
Με την ιδιότητά της ως καθηγήτρια Ορθοφωνίας (είναι επίσης γλωσσολόγος) και με εμπειρία στο θέατρο, η Τίνα Πετρουλάκη έχει ήδη οργανώσει και διδάσκει σε δύο θεατρικά εργαστήρια, στο Πλατύ και στη Βαλύρα, ενώ υπάρχει αισιοδοξία ότι τουλάχιστον ένα ακόμη τμήμα θα ξεκινήσει από το επόμενο φθινόπωρο στο Αριοχώρι. «Μέσα από αυτά τα τμήματα ήθελα να εστιάσω στα παιδιά και στους νέους, προσφέροντας δημιουργική απασχόληση για να μείνουν, να έχουν ενδιαφέροντα στο χωριό τους, χωρίς να χρειάζεται να μετακινούνται συνέχεια, καθώς είναι και οι εποχές δύσκολες οικονομικά για όλους. Πιστεύω ότι μέσα από τις τέχνες και μέσα από το θέατρο έχουν μια πολύ ωραία ψυχοσωματική εξέλιξη. Αποδείχθηκε ότι αρέσει πάρα πολύ και στα παιδιά και στους εφήβους, αλλά και στους μεγαλύτερους ανθρώπους. Αυτή η συνύπαρξη διαφόρων ηλικιών σε ένα μάθημα ή διάφορες δράσεις είναι πάρα πολύ σημαντικό και ευχάριστο» σημειώνει η ίδια, βλέποντας με ικανοποίηση διψήφιο αριθμό συμμετοχών στις δύο θεατρικές παρέες που θα συνεχιστούν μέχρι το τέλος Ιουνίου (στο Πλατύ οι συναντήσεις γίνονται κάθε Σάββατο στις 6.30 μ.μ. και στη Βαλύρα κάθε Δευτέρα απόγευμα, στο πρώην Δημαρχείο, σε συνεργασία με το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Νηπιαγωγείου-Δημοτικού).
Αυτά, όμως, είναι μόνο η αρχή… «Θέλουμε να προσεγγίσουμε κόσμο να έρθει στην ομάδα μας, να μπορεί να μας βοηθήσει και να την ενισχύσει και σε άλλους τομείς. Εκτός από το θέατρο, θα ήθελα πάρα πολύ να βρεθεί μια ομάδα καθηγητών και να μπορέσουμε να προσφέρουμε εθελοντική ενισχυτική διδασκαλία στα παιδιά ή ένα σχολείο Κυριακής. Να κάνουμε για τα παιδιά διάφορες δράσεις και στα χωριά, όπως γίνεται στην Καλαμάτα, όπου υπάρχει μια πλούσια πολιτιστική και εθελοντική προσφορά προς τους κατοίκους» είναι μερικά απ’ όσα έχει στο μυαλό της η κα Πετρουλάκη στο κομμάτι της εκπαίδευσης και του πολιτισμού.
«Δυστυχώς, το Αριοχώρι τα τελευταία χρόνια γίνεται γνωστό μόνο από την παραβατικότητα και για το “Λεωνίδα”, για τις ταβέρνες… Θέλουμε να δώσουμε και μιαν άλλη διάσταση, να ακουστεί ότι κάτι καλό και δημιουργικό κάνουμε, ότι υπάρχει ενδιαφέρον. Ότι είμαστε εδώ, αγωνιούμε, ότι θέλουμε να μείνουν στο χωριό οι κάτοικοι και τα παιδιά τους και να έρθουν κι άλλοι άνθρωποι. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι στην Καλαμάτα υπάρχει τρομερό στεγαστικό πρόβλημα, εδώ υπάρχουν σπίτια που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν…» προτείνει η κα Πετρουλάκη.
Ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο για όσα οραματίζονται οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην εθελοντική ομάδα Αριοχωρίου και των γύρω περιοχών είναι η παραβατικότητα. Η κα Πετρουλάκη τονίζει σχετικά: «Η παραβατικότητα είναι πάρα πολύ δύσκολο θέμα και ο σκοπός είναι να μην αρχίσει να παίρνει ο κόσμος το νόμο στα χέρια του. Γιατί αυτό θα είναι τραγικό. Οπότε θέλει παιδεία, ενημέρωση και συζήτηση για το πώς μαζί με τις Αρχές και το κράτος θα μπορέσουμε να συμβάλουμε. Φυσικά, δεν μπορείς να αγγίξεις την παραβατικότητα χωρίς το κράτος και τις Αρχές, κι εκείνοι κάνουν προσπάθειες, αλλά κι εμείς πρέπει να μάθουμε πώς πρέπει να την αντιμετωπίσουμε, κάποιος πρέπει να μας καθοδηγήσει για το πώς πρέπει να λειτουργούμε σωστά, ώστε να προστατευτούμε.
Πάνω απ’ όλα χρειάζεται παιδεία. Ο ρατσισμός γεννιέται όταν δε συμμετέχεις κοινωνικά, όταν το μόνο που κάνεις είναι να κρίνεις ή όταν βλέπεις την αντιπαράθεση και ο περισσότερος κόσμος δε μιλάει, δεν τολμούν να κάνουν καταγγελίες ή να καλέσουν την Αστυνομία, φοβούνται τη στοχοποίηση. Επίσης, δεν πρέπει στην Τοπική Κοινότητα να υπάρχει πολιτική χροιά, να είναι καθαρά ανθρωπιστική η προσέγγιση τέτοιων θεμάτων. Ειδικά στο θέμα της παραβατικότητας χρειάζεται πολύ μεγάλη αγάπη προς το συνάνθρωπο».
Μιλώντας για την προσωπική της εμπειρία και την πρόθεση για γέφυρες συνεργασίας, η κα Πετρουλάκη αναφέρει: «Όταν πρωτοήρθα στο χωριό ήθελα να προσεγγίσω και τα παιδιά των Ρομά, δίνοντας βιβλία, μιλώντας τους, τα προέτρεπα να πάνε σχολείο, μόνο με αυτό τον τρόπο μπορείς να βοηθήσεις την επόμενη γενιά. Ίσως είμαι αιθεροβάμων…
Στους περισσότερους πολιτιστικούς συλλόγους δεν πάνε σε εκδηλώσεις οι Ρομά, δε γίνεται ποτέ ενημέρωση για αυτούς. Θα πρέπει να αρχίσουμε ίσως κάνοντας ξεχωριστά πράγματα γι’ αυτούς. Η εθελοντική μας ομάδα κάνει συναντήσεις με όμορες κοινότητες, όπου αναλύουμε το πρόγραμμά μας και διαμορφώνουμε κοινές προτάσεις για αλληλοβοήθεια. Νομίζω ότι στη συνέχεια θα πρέπει να υπάρξει επικοινωνία και με τις κοινότητες των Ρομά για το τι μπορούμε να κάνουμε μαζί και να συνυπάρξουμε πιο αρμονικά».
Η κουλτούρα του εθελοντισμού ξεκινά από την αρχή της εκπαίδευσης…
Είναι αξιοσημείωτο ότι η Τίνα Πετρουλάκη δεν είναι καν Μεσσήνια. Γνώρισε και αγάπησε το Αριοχώρι, μέσα από το σύζυγό της, Ηλία Κοΐνη, ο οποίος είναι ντόπιος, με την οικογένεια να αποφασίζει μόνιμη εγκατάσταση εκεί πριν από 12 χρόνια. Η ίδια, με καταγωγή από την Κρήτη και την Ολλανδία, γνώρισε στην πατρίδα της μητέρας της τη δύναμη του εθελοντισμού.
Όπως μεταφέρει, εκεί είναι πάρα πολύ ψηλά το αίσθημα εθελοντισμού και όλη η παιδεία ξεκινάει από αυτό, Είναι αναπόφευκτο να γίνεις εθελοντής, εξηγεί, φέρνοντας ως παράδειγμα την πόλη της, το Γκρόνινγκεν, μια πόλη όπως η Καλαμάτα, όπου υπάρχουν 3.000 ενεργοί εθελοντές, ενώ είναι σύνηθες στον καθημερινό τους περίπατο οι άνθρωποι να μαζεύουν γόπες ή σκουπίδια από τους δημόσιους χώρους. «Εγώ πιστεύω ότι όταν κάποιος αντιμετωπίζει ως τρόπο ζωής τον εθελοντισμό, τα έχει όλα αυτά ως αξίες μέσα του και τα καλλιεργεί. Εγώ είμαι σχεδόν 40 χρόνια στον εθελοντισμό και μαζί με τον Παντελή Καράμπελα, το σύζυγό μου και μια ομάδα ανθρώπων μάς ενδιέφερε να κάνουμε κάτι για το χωριό μας και όχι μόνο. Το ξεκινήσαμε εντελώς αυθόρμητα, χωρίς να έχουμε σύνορα. Ο κορωνοϊός τα προηγούμενα χρόνια μας περιόρισε, αλλά φέτος φαίνεται ότι ήρθε το τάιμινγκ για να το κάνουμε. Η πανδημία υπενθύμισε πόσο ανάγκη έχουμε ο ένας τον άλλον και πόσο σημαντική είναι η επαφή, η συνεργασία, η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά.
Το ότι έγινε η αρχή είναι πάρα πολύ σημαντικό. Ο εθελοντισμός είναι ένα δύσκολο κομμάτι για να το κατανοήσει κάποιος στην όλη του διάσταση και να αφεθεί σε αυτόν. Να περάσει από τη θεωρία στην πράξη, από το να πεις ότι θα κάνω αυτό, μέχρι να πας να αρχίσεις να μαζεύεις σκουπίδια ή να αφιερώνεις χρόνο και να διδάσκεις εθελοντικά ή να κάνεις άλλα πράγματα, είναι απόσταση. Γενικά, αυτό που θέλουμε είναι να δημιουργήσουμε μιαν άλλη ατμόσφαιρα και νοοτροπία. Αντί να κατακρίνουμε το κράτος, πρέπει να αρχίσουμε κι εμείς να κάνουμε πράγματα. Το να κρίνεις κάποιον συνέχεια αυτό δε βοηθάει σε κάτι και υποβαθμίζεις την οντότητά σου. Όταν, όμως, έχεις τη διάθεση να βοηθήσεις, να κάνεις κάτι καλύτερο, τότε αναβαθμίζεις όλη την ποιότητα του χώρου σου, του χωριού σου και του περιβάλλοντός σου», καταλήγει η Τίνα Πετρουλάκη, δίνοντας καλούς λόγους στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής να αγκαλιάσουν μαζικά τη συγκέντρωση της Κυριακής και την όλη εθελοντική πρωτοβουλία…
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
