Μια έκθεση ζωγραφικής του Σύλβιου Σύρρου και του Αρίωνα Γυφτάκη με αφορμή μια τζαζ συναυλία. Μια τζαζ συναυλία με αφορμή μια έκθεση ζωγραφικής, που ταξιδεύουν σε Καρδαμύλη και Κορώνη
Υπάρχει σημείο τομής μεταξύ της μουσικής και της ζωγραφικής; Κι αν υπάρχει, ποιο είναι αυτό που μπορεί να συνδέει δύο τέχνες, όπως η τζαζ μουσική και η αφηρημένη ζωγραφική; Σύμφωνα με τον Σύλβιο Σύρρο, εμπνευστή της “Jazzart Coherence”, που κάνει το γύρο της Μεσσηνίας, όλες οι τέχνες έχουν μια κοινή αφετηρία σε όλους τους ανθρώπους, και έτσι είναι δυνατόν να εκφράζονται ποικιλοτρόπως μέσω της μουσικής, της ζωγραφικής ή άλλων καλλιτεχνικών μέσων.
Ο ίδιος, όντας απόφοιτος της τζαζ σχολής CIM του Παρισιού, και έχοντας σημειώσει αξιοσημείωτη παρουσία στην παρισινή μουσική σκηνή, πλέον δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, καθώς εκτελεί καθήκοντα καλλιτεχνικού διευθυντή στην JazzArt Academy της Αθήνας, στην οποία διδάσκει σαξόφωνο, αυτοσχεδιασμό και αρμονία.
Ο Σύλβιος Σύρρος επιστρέφει στη Μεσσηνία, στην οποία συστήθηκε πριν από μερικά χρόνια, μεταξύ άλλων, μέσω της Jazz Mani Academy, και αυτή τη φορά η εκδήλωση που θα συμπαρουσιάσει στο πλευρό του παλαιού μαθητή του, Αρίωνα Γυφτάκη, εκτός από μουσική τζαζ, θα εμπεριέχει μια έκθεση ζωγραφικής, την οποία έχουν επιμεληθεί οι δυο τους.
Η ιδέα της Jazzart Coherence
Κάνοντας λόγο για την πρωτοβουλία μιας τόσο πρωτότυπης όσο και άκρως δημιουργικής διπλής εκδήλωσης, ο κ. Σύρρος εξηγεί ότι πρόκειται για μια ιδέα η οποία «γεννήθηκε» στην Αθήνα και συγκεκριμένα στη Σχολή JazzArt, στην οποία είναι καλλιτεχνικός διευθυντής.
«Ξεκίνησε από εκεί, και η ονομασία της ως JazzArt Coherence, που σημαίνει συνοχή της τέχνης της τζαζ, αποφασίστηκε για το λόγο ότι υπάρχει η πεποίθηση πως όλες οι τέχνες, όπως έχει πει και ο μέγας φιλόσοφος Μπέργκσον, έχουν μια κοινή αφετηρία σε όλους τους ανθρώπους. Υπάρχει, δηλαδή, μια καλλιτεχνική ιδιότητα σε όλους τους ανθρώπους που είναι μία, και εκφράζεται ποικιλοτρόπως. Σε άλλους στη μουσική, σε άλλους στη ζωγραφική, σε άλλους στη λογοτεχνία, την ποίηση κ.ο.κ. Αυτό αποδεικνύεται, δε, περίτρανα από το ότι πάρα πολλοί σοβαροί καλλιτέχνες ασκούν διάφορες τέχνες. Υπάρχουν μουσικοί που ζωγραφίζουν όπως ο Άρνολντ Σένμπεργκ και πολλοί άλλοι».
Μιλώντας για τη φιλοσοφία της εκδήλωσης, εξηγεί ότι συνδυάζει δύο τέχνες, την τζαζ μουσική και τη ζωγραφική: «Σε αυτό το πλαίσιο θα εκτεθούν έργα δικά μου, καθώς και του Αρίωνα Γυφτάκη, ο οποίος κατάγεται από την Καλαμάτα, ενώ ήταν και παλιός μου μαθητής. Τώρα είναι κι αυτός καθηγητής της JazzArt, έχοντας το χαρακτηριστικό να ζωγραφίζει και ο ίδιος».
Η εκδήλωση φέρνει στο προσκήνιο τις τέχνες του 20ού αιώνα, όπως εξηγεί ο εμπνευστής του Jazzart Coherence, για να προσθέσει: «Η ζωγραφική είναι αφηρημένη, η τζαζ είναι ούτως ή άλλως μια μοντέρνα τέχνη του 20ού αιώνα, κι αυτό έχει να κάνει με μια δική μου πεποίθηση ότι η καλλιτεχνική εξέλιξη πρέπει να είναι προς τη μοντέρνα και αφηρημένη τέχνη. Αυτό είναι το “νέο” που ο 19ος αιώνας κόμισε στο δυτικό πολιτισμό.
Προσπαθώ, λοιπόν, τόσο τους μαθητές όσο και τους γύρω μου, να τους “σπρώξω” προς τη μοντέρνα τέχνη, γιατί αυτή είναι και η εξέλιξή μας».
Σύλβιος Σύρρος & Αρίωνας Γυφτάκης: Δύο μουσικοί… ζωγράφοι;
Αναφερόμενος στο γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια τόσο ο ίδιος όσο και ο κ. Αρίωνας Γυφτάκης έχουν καθιερωθεί στη μουσική σκηνή, και εντούτοις τώρα παρουσιάζουν εικαστικά έργα τους, ο κ. Σύρρος εξηγεί: «Καταρχάς εγώ σπούδαζα μουσική στο Παρίσι, οπότε από μικρός είχα την αίσθηση ότι η μουσική και η ζωγραφική έχουν μια τεράστια σύνδεση. Και στο Παρίσι, κάθε Κυριακή σχεδόν πήγαινα στα μουσεία. Ήμουν πάντοτε ένας εραστής της ζωγραφικής, που αυτό σημαίνει ότι στα μαθήματά μου πάντα το ανέφερα και το αναφέρω. Δηλαδή, οποιονδήποτε μουσικό αρχίζει να προχωρά στη μουσική, με κάποιον τρόπο τον σπρώχνω να ασχοληθεί με τη ζωγραφική, χωρίς απαραίτητα να ζωγραφίζει ο ίδιος, αλλά να δει ζωγραφική και να καταλάβει τη σύνδεσή της με τη μουσική. Αυτό συνέβη μέσα μου και είναι βέβαιο πως όταν ανέλαβα τον Αρίωνα Γυφτάκη, στα 14 του χρόνια, κι έδειξε το ταλέντο του και το πόσο μελετηρός ήταν, σίγουρα του το ανέφερα, σπρώχνοντάς τον κι αυτόν προς τη ζωγραφική. Υποθέτω ότι αργότερα του γεννήθηκε η ανάγκη να ζωγραφίσει κιόλας. Οπότε σε αυτό υπάρχει μια φυσική ροή, ας πούμε. Η σχολή στην Αθήνα είναι γεμάτη με έργα της αδερφής μου που είναι ζωγράφος, και επίσης με έργα δικά μου και του Αρίωνα. Η αίσθηση της ζωγραφικής είναι κάτι που θέλω να υπάρχει, δηλαδή, και μέσα στον κόσμο της σχολής».
Η επιλογή της αφηρημένης ζωγραφικής ως μέσου καλλιτεχνικής έκφρασης
Ερωτηθείς για το πώς οδηγήθηκε μέσα από τη διαδρομή του στην επιλογή του συγκεκριμένου είδους ζωγραφικής, ώστε να επικοινωνήσει όσα σκέφτεται και νιώθει πέραν της μουσικής, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Αυτή είναι μια πολύ ωραία ερώτηση που κάνετε, γιατί όλες οι τέχνες, και η ζωγραφική και η μουσική, αλλά ας πούμε για τη ζωγραφική που είναι πιο χειροπιαστό, έχουν διάφορα στάδια. Θα μπορούσα πολύ χοντρικά να πω ότι κάποιος μπορεί να ζωγραφίσει ένα τοπίο ή ένα πρόσωπο. Αυτή η ζωγραφική λέγεται παραστατική ζωγραφική, αφού ο καλλιτέχνης βλέπει κάτι στη φύση και το αναπαριστά στον πίνακά του, και καθώς κάνει την αναπαράσταση, αυτή φορτίζεται με κινήσεις εσωτερικές του ζωγράφου.
Στην αφηρημένη ζωγραφική δε συμβαίνει αυτό, και δεν υπάρχει λόγος να συμβαίνει. Παραδείγματος χάριν, ο Καντίσκι έλεγε ότι δεν έχω ανάγκη καθόλου να δω τίποτα στη φύση, δεν έχω παρά να βουτήξω μέσα στον εσωτερικό μου κόσμο. Έτσι, λοιπόν, η αφηρημένη τέχνη του 20ού αιώνα, που είναι ένα εξαιρετικό επίτευγμα του ανθρώπινου πνεύματος, έχει να κάνει πολύ με εσωτερικές δυνάμεις, με φιλοσοφικές αναζητήσεις, με μια δηλαδή εσωτερικότητα και πνευματικότητα του ανθρώπου, ο οποίος εξωτερικεύει ακριβώς αυτό τον εσωτερικό του κόσμο πάνω στον καμβά και δεν έχει ανάγκη να αναπαραστήσει τίποτα».
Το δίπολο μουσικής και ζωγραφικής
Λίγο πριν ολοκληρωθεί η συζήτησή μας, στο ερώτημα αν εκφράζεται καλύτερα μέσα από τη μουσική ή τη ζωγραφική, ως λάτρης της μουσικής ο Σύλβιος Σύρρος σημειώνει: «Είναι και τα δύο το ίδιο πράγμα, απλώς δυστυχώς ή ευτυχώς στη μουσική είμαι περισσότερο ειδικός. Και λέω, δυστυχώς ή ευτυχώς γιατί κάποιες φορές το να είσαι ειδικός σε μια τέχνη δεν είναι πάντα και ό,τι καλύτερο. Δεν μπορώ να το κρίνω εγώ πια, γιατί αγαπώ τη μουσική πάρα πολύ και ασχολούμαι σε όλη μου τη ζωή με αυτή. Οπότε θα πω ότι και τα δύο είναι εξίσου δυνατά εκφραστικά μέσα για μένα».
Η Καλαμάτα πρώτος σταθμός της Jazzart Coherence
Πρώτος σταθμός του εγχειρήματος δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τη μεσσηνιακή πρωτεύουσα τις προηγούμενες μέρες, στην οποία σημείωσε εξαιρετική απήχηση στο κοινό. Πρώτος σταθμός όπου στήθηκαν οι πίνακες, και ακολούθησε τζαζ συναυλία, ήταν το Bar Art Restaurant Bassaviola στις 31 Μαΐου, ενώ υπήρξε επανάληψη στις 2 Ιουνίου στο κατάστημα «Ελ-οίνων» στο Ιστορικό Κέντρο Καλαμάτας.
Η σκυτάλη στην Καρδαμύλη
Για τον Σύλβιο Σύρρο και τον Αρίωνα Γυφτάκη, στις 15 Ιουνίου, έπεται μια εξίσου ενδιαφέρουσα εκδήλωση στην Καρδαμύλη, καθώς σε όλο το χώρο του Δημοτικού Σχολείου της περιοχής θα εκτεθούν οι πίνακές τους, για να πλαισιωθεί κατάλληλα η συναυλία τζαζ που θα ακολουθήσει. Όπως εξηγεί ο Σύλβιος Σύρρος, «ο δήμαρχος της Δυτικής Μάνης αγκάλιασε πολύ όμορφα την εκδήλωση, κι έτσι οι πίνακες θα παραμείνουν στο χώρο για διάστημα δύο εβδομάδων, ώστε να την επισκεφθούν οι ενδιαφερόμενοι».
Ολοκλήρωση του κύκλου δράσεων στην Κορώνη
Η αυλαία θα πέσει στο Δήμο Πύλου-Νέστορος, καθώς στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ Κορώνης η διπλή δράση θα φιλοξενηθεί στην αίθουσα Μπόγρης 1, στην Κορώνη, απευθύνοντας κάλεσμα στο φιλότεχνο κοινό να την παρακολουθήσει από κοντά.
Στις συναυλίες τζαζ που θα ακολουθήσουν στις 15 Ιουνίου (Καρδαμύλη) και 16 Ιουνίου (Κορώνη) θα συμμετάσχουν οι μουσικοί:
Μυρτώ Μποζίκη, φωνή
Ιρένε Ταμπούρ, άρπα
Τρύφωνας Τύπου, πιάνο
Αρίωνας Γυφτάκης, κόντρα μπάσο.
Της Χριστίνας Μανδρώνη
