Στη διάρκεια της τελευταίας αυτοδιοικητικής θητείας του κυρίου Νίκα πάρθηκε η απόφαση η ΔΕΥΑΚ να μεταστεγαστεί στο κτήριο της πρώην Σχολής Νοσοκόμων, δίπλα στο σημερινό Δημαρχείο. Το πλάνο ήταν να επισκευαστεί το κτήριο και να διαμορφωθεί με τρόπο που να εξυπηρετεί τις ανάγκες της υπηρεσίας.
Η διαδικασία επισκευής και ανακαίνισης ξεκίνησε το 2019 από τη Δημοτική Αρχή του κυρίου Βασιλόπουλου, στην πρώτη της θητεία. Ο έλεγχος της στατικής επάρκειας του κτηρίου, που ήταν από τις πρώτες εργασίες που πραγματοποιήθηκαν, κατέδειξε πως η υφιστάμενη κατάσταση του κτηρίου απείχε παρασάγγας από την προβλεπόμενη στις μελέτες, οι οποίες κακώς είχαν ήδη εκπονηθεί. Το αποτέλεσμα της παραπάνω άστοχης διαχείρισης ήταν, εκτός των 60.000 ευρώ που χάθηκαν και αφορούσαν στις μελέτες, η αύξηση του προϋπολογισμού του έργου σε 1,5 εκατομμύριο ευρώ, όπως χαρακτηριστικά δήλωνε ο δήμαρχος στα τοπικά ΜΜΕ στις 21/11/2022. Επίσης, ανέφερε πως «ο προϋπολογισμός θα πρέπει να καλυφθεί από τα ταμεία του Δήμου και όχι της ΔΕΥΑΚ, γιατί θα αντιμετωπίζουμε πρόβλημα με το ενεργειακό κόστος».
Η παραπάνω φράση του δημάρχου
δε γίνεται εύκολα αντιληπτή από έναν κοινό νου και σίγουρα πρέπει κάποιος να
διαθέτει τεράστιες ποσότητες φαντασίας, για να μπορέσει να αντεπεξέλθει και να
κατανοήσει το τι ακριβώς εννοούσε.
Ο καιρός παρήλθε, ο χρόνος, αν και άχρονος, όπως αναφέρουν οι εξαιρετικοί
καθηγητές Σ. Θεοδοσίου και Μ. Δανέζης, πέρασε και εξέλιξη δε σημειώθηκε καμία.
Όλες οι ερωτήσεις της αντιπολίτευσης σχετικά με το πολύπαθο έργο δεν έλαβαν
απάντηση ή έλαβαν απάντηση που μόνο ένα έμπειρο μέντιουμ μπορούσε να
ερμηνεύσει. Το αποτέλεσμα ήταν οι εργασίες να μην εξελίσσονται και το έργο
ουσιαστικά να έχει σταματήσει.
Στο συμβούλιο της ΔΕΥΑΚ και συγκεκριμένα στη συνεδρίαση 14/2022 ψηφίστηκε και τυπικά η λύση της εργολαβίας.
Ξαφνικά στην αρχή του
έτους, σε μια συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΥΑΚ, τέθηκε για
ψηφοφορία ένα θέμα που αφορούσε αγορά ακινήτου για κατασκευή κτηρίου της
επιχείρησης με τη διαδικασία της δημοπρασίας. Σύμφωνα με την εισήγηση, η ΔΕΥΑΚ
χρειάζεται ένα κτήριο επιφάνειας 1500 τ.μ. και η αγορά του ακινήτου έχει ως
μέγιστο προϋπολογισμό 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Στους όρους της δημοπρασίας
αναφέρεται πως δύναται να αγοραστεί και οικόπεδο με ημιτελές κτίσμα. Βέβαια,
δεν ήταν αντιληπτό και ξεκάθαρο ποιος έλαβε τη συγκεκριμένη απόφαση και γιατί
δεν έχει ενημερωθεί κανένας.
Η δημοπρασία είχε ορισμένους δύσκαμπτους όρους και μπορεί από κάποιον καχύποπτο
να χαρακτηριστεί και ως απολύτως φωτογραφική. Τελικά, όπως ήταν προφανές,
εμφανίστηκε μόνο ένας ενδιαφερόμενος. Πρόκειται για περίπτωση οικοπέδου εντός
του οποίου βρίσκεται διώροφο κτήριο, αποπερατωμένο μόνο ως προς τον φέροντα
οργανισμό, δηλαδή το σκελετό του.
Συνεπώς, για να μιλήσουμε
με οικονομικά στοιχεία και σοβαρότητα…
Εάν υποθέσουμε ότι ο φέρων οργανισμός αποτελεί το 35% του κόστους ενός κτηρίου
και με σημερινά δεδομένα ένα κτήριο μπορεί να κατασκευαστεί με 1.500 ευρώ ανά
τ.μ., το κόστος αποπεράτωσης ανέρχεται σε 1.500 τ.μ. επί 1500 ευρώ =2.250.000
ευρώ. Εάν αφαιρεθεί το κόστος του φέροντος οργανισμού, το ποσό ανέρχεται σε
1.460.000 ευρώ περίπου. Εάν προστεθεί και το κόστος αγοράς του ακινήτου μιλάμε
για ένα συνολικό ποσό της τάξεως των 3.000.000 ευρώ περίπου.
Η εναλλακτική πρόταση, την οποία έθεσα στο συμβούλιο, αφορά στην κατεδάφιση του παλαιού κτηρίου (πρώην Σχολή Νοσοκόμων) δίπλα στο Δημαρχείο και την ανέγερση στον ίδιο χώρο κτηρίου 1.500 τ.μ. Σε αυτή την περίπτωση θα απαιτηθούν 600.000-700.000 ευρώ λιγότερα, τα οποία δύναται να επενδυθούν σε ανεύρεση και εφαρμογή καλύτερων τεχνικών καθαρισμού και άντλησης του νερού και, ενδεχομένως, σε μείωση του κόστους των λογαριασμών των δημοτών. Επιπροσθέτως, πρέπει να κατανοήσουμε πως η ΔΕΥΑΚ δεν είναι μια ιδιωτική επιχείρηση που αποσκοπεί στο κέρδος και την απόκτηση περιουσιακών στοιχείων, αλλά μια επιχείρηση που τα ταμειακά υπόλοιπα που διαθέτει, κυρίως από τους υπέρογκους λογαριασμούς του νερού, οφείλει να τα διαθέτει και να τα επενδύει προς όφελος των δημοτών.
Η παραπάνω πρόταση απορρίφθηκε από τον πρόεδρο και το διευθυντή της επιχείρησης, με το επιχείρημα πως ο χώρος που βρίσκεται το σημερινό Δημαρχείο δεν ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας, αλλά έχει παραχωρηθεί σε αυτόν η χρήση του, από το υπουργείο Υγείας, για 99 χρόνια. Ωστόσο, ανακύπτουν ερωτηματικά σχετικά με το πόσο ένα τέτοιο επιχείρημα στέκει λογικά, καθώς ήδη ο Δήμος έχει επενδύσει ένα τεράστιο ποσό για την κατασκευή και λειτουργία του σημερινού Δημαρχείου στον ίδιο χώρο, και όπως είναι προφανές, το χρησιδάνειο θα ισχύει για πολλές δεκάδες χρόνια ακόμα.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια απόφαση που θεωρώ λανθασμένη και την οποία ο κ. δήμαρχος οφείλει να επανεξετάσει στην κατεύθυνση της προάσπισης του δημόσιου συμφέροντος.
Του Βασίλη Κανάκη
Δημοτικού συμβούλου, «Καλαμάτα_Μετά», πολιτικού μηχανικού, MSc πτυχιούχου Φυσικής
