Μετά το πέρας των ευρωεκλογών, όπου πολλά ειπώθηκαν από τους πολιτικούς, αλλά και πολλά μηνύματα δόθηκαν από την κοινωνία προς όλες τις κατευθύνσεις, προκύπτουν διάφορα συμπεράσματα.
Αναδεικνύεται πως οι πολίτες, καίτοι επιδιώκεται ο αποπροσανατολισμός τους και η παραπληροφόρησή τους από πολιτικά, μιντιακά και οικονομικά κέντρα, στην πλειοψηφία τους αντιδρούν ορθά.
Έδειξαν την απέχθεια και δυσθυμία τους γενικά στο πολιτικό σύστημα με το ύψος της αποχής του 60%, έδειξαν πως δεν επιθυμούν τις αλαζονικές συμπεριφορές κάποιων μανδαρίνων της εξουσίας οι οποίοι τελευταία ξέφυγαν επικίνδυνα, είπαν ένα ηχηρό όχι στις συνθήκες διακυβέρνησης και προτεραιοτήτων του προηγουμένου διαστήματος και εμφατικά έδωσαν την εντολή για συνένωση των κεντροαριστερών απόψεων, συντηρητικών και προοδευτικών τάσεων.
Οι τάσεις του χθες και του κατακερματισμού δυνάμεων, με στόχο τη διατήρηση έστω και μικρών μεριδίων εξουσίας με φόντο την προεδρία κομμάτων και τη συμμετοχή στην εξουσία, καθώς και το πρωτοφανές «γιουρούσι» σε έδρες κομμάτων από διαφωνούντες, καταδικάστηκαν εμφατικά.
Έτσι, δόθηκαν χαμηλά ποσοστά σε κάποιους, χλεύη σε άλλους και φανερό τρολάρισμα ακόμη και της ίδιας της διαδικασίας των εκλογών, μέσω επιλογών των ψηφοφόρων, σε μιντιακές, life style, apolitik και γενικά σε άσχετες με την Ευρώπη και τις προκλήσεις της εποχής, ανθρώπινες καρικατούρες.
Αυτή ήταν η ετυμηγορία της κάλπης.
Λόγω των μεγάλων υστερήσεων στην ορθή και δίκαιη διακυβέρνηση που έπρεπε να προτάσσει μόνο την ασφάλεια και την εν γένει ευημερία των πολιτών, είδαμε να ενδυναμώνεται, ευκαιριακά πιστεύω, μία τάση λαϊκισμού, συνωμοσιολογίας και θεοκρατικής ιρανοποίησης της κοινωνίας, μέσω εκφοράς ακραίων απολίτικων, δογματικών και αφελών προσεγγίσεων της πολιτικής πραγματικότητας της χώρας μας.
Βέβαια, στην Ευρωπαϊκή Ιστορία, με στόχο την αφύπνιση, υπάρχουν παρόμοιες περιπτώσεις ευτελισμού της πολιτικής ζωής, π.χ. στην Ιταλία το 1985 που εξελέγη βουλευτής με το Ριζοσπαστικό Κόμμα η πορνοστάρ Ιλόνα Στάλερ (Τσιτσιολίνα), η οποία στη διάρκεια της θητείας της προκάλεσε την κοινωνία και θορύβησε το πολιτικό σύστημα της χώρας της.
Η δημοκρατική Ελλάδα, όμως, δεν μπορεί να συνεχίσει στην ίδια ρότα, όπου το μόνο προσόν κάποιων εκλεγμένων ή υποψήφιων βουλευτών και ευρωβουλευτών της είναι πως υποκριτικά διακηρύττουν δημόσια και υπολογιστικά πίστη στη θρησκεία, στην πατρίδα, προβάλλουν εαυτούς σε εκκλησίες κ.λπ., ενώ συγχρόνως μιλούν διχαστικά και ρατσιστικά, εκφέρουν μίσος για τους ξένους, απέχθεια για τη διαφορετικότητα, για τις ανθρώπινες ανάγκες και με όσα υποστηρίζουν προκαλούν τους φιλήσυχους πολίτες.
Οι πολιτικοί επιβάλλεται να μην αγνοήσουν το μήνυμα των πολιτών και η πολιτική στην πατρίδα μας, πρέπει να ξαναβρεί το δρόμο της, να δείξει έμπρακτα πως η περίοδος παρακμής πέρασε και να εμπνεύσει εκ νέου την κοινωνία, με ελπίδα και όραμα για ένα καλύτερο μέλλον.
Της Αντωνίας Μπούζα
