Η κλιματική αλλαγή είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του πλανήτη και της ανθρωπότητας και είναι ύπουλος γιατί κινείται κάτω από τα “ραντάρ”, την ώρα που στον πλανήτη μας, η Αμερική, η Ρωσία, η Κίνα και η Ευρώπη, ασχολούνται με το να κάνουν εμπορικούς πολέμους.
Υπάρχει ανάγκη ανάληψης πολιτικών ευθυνών και να πάψει η “μυωπική συμπεριφορά” των ηγεσιών. Σήμερα καλούνται να αξιοποιήσουν το «οπλοστάσιό» τους για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Εδώ μπορώ να αναφέρω ότι στην κλιματική κρίση ο Νότος θα έχει μεγαλύτερο κόστος από το Βορρά.
Αποτελεί μεγάλη ανάγκη, να σχεδιάσουμε σήμερα, τις βιώσιμες στρατηγικές του αύριο, για να αξιοποιήσουμε έτσι, κατάλληλα τους ευρωπαϊκούς πόρους για τον έλεγχο, τη συντήρηση και την ενίσχυση των υποδομών μας, προχωρώντας υπεύθυνα, σε μία δίκαιη ενεργειακή και ψηφιακή μετάβαση, για να μην υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας, και των επόμενων γενεών».
Προβάλλοντας την ουσιαστική διάσταση του κλιματικού κινδύνου και δημιουργώντας έπειτα από συνεχή διάλογο το πλαίσιο βιωσιμότητας στοχεύεις στην κλιματική ανθεκτικότητα της χώρας, και στη σταδιακή μετάβαση, στην κλιματική ουδετερότητα,
Οι νέες προκλήσεις είναι μπροστά μας, η κλιματική κρίση λειτουργεί ως μαζικός καταλύτης κινδύνου, που απειλεί την κοινωνική αρμονία, την ανάπτυξη, και το μέλλον των υποδομών και των έργων. Όλα θα πρέπει να συγχρονίζονται στον κοινό τόπο αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης. Η τεχνολογία και καινοτομία μπορούν να διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο. Ο στόχος δεν είναι εύκολος, αλλά δεν είναι ανέφικτος. Χρειάζεται πριν και πάνω από όλα να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Να προχωρήσουμε σε αυτό, που η επιστήμη ονομάζει, αλλαγή υποδείγματος.
Αν κοιτάξουμε γύρω μας, ο κόσμος έχει αλλάξει. Δεν είναι ο κόσμος, που ελπίζαμε να ζήσουμε, να μεγαλώσουμε και να δημιουργήσουμε. Η εξέλιξη της Ιστορίας, δεν είναι γραμμική. Σε αυτή την πραγματικότητα, καλούμαστε όλοι, ο κάθε πολίτης, οι Επιχειρηματίες, ο Τεχνικός Κόσμος, η Ακαδημαϊκή Κοινότητα και η Πολιτεία, να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και να θέσουμε, στο επίκεντρο του δημοσίου διαλόγου, όχι το πρόβλημα, αλλά τις λύσεις.
Δημιουργία βιώσιμων πόλεων, ανθεκτικών στις φυσικές καταστροφές, και μιας πράσινης μετάβασης που οφείλει να είναι δίκαιη. Η ισορροπία και η ορθή ιεράρχηση είναι ο ασφαλής δρόμος που πρέπει να διανύσουμε. Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, με μια οικονομία, που προσπαθεί να βγει από μια κρίση και να μπει στο δρόμο μιας βιώσιμης ανάπτυξης, το κόστος είναι τεράστιο.
Σύμφωνα με τις μελέτες της Τράπεζας της Ελλάδος για το κόστος των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης στην ελληνική οικονομία, εάν δεν πάρουμε έγκαιρα μέτρα, τα στοιχεία είναι άκρως ανησυχητικά. Το ετήσιο κόστος για την ελληνική οικονομία από τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, εκτιμάται στα 2,2 δισ. ευρώ ή το 1% του ΑΕΠ. Δηλαδή, πάνω από 200 δισ. ευρώ έως το 2100.
Οι νέες προκλήσεις είναι μπροστά μας, η κλιματική κρίση λειτουργεί, ως μαζικός καταλύτης κινδύνου, που απειλεί την κοινωνική αρμονία, την ανάπτυξη, και το μέλλον των υποδομών και των έργων. Επηρεάζει την εξέλιξη των μεγάλων εθνικών και ευρωπαϊκών επενδύσεων. Η επένδυση στον τεχνολογικό μετασχηματισμό, αποτελεί προϋπόθεση για να παραμείνουν, οι επιχειρήσεις βιώσιμες, βραχυπρόθεσμα και κυρίως μακροπρόθεσμα.
Τελειώνοντας θα έλεγα ότι η κλιματική ανθεκτικότητα της χώρας, και η σταδιακή μετάβαση, στην κλιματική ουδετερότητα, έως το 2050 πρέπει να αποβεί αδήριτη ανάγκη και βάση εθνικών δεσμεύσεων μας.
Οι στρατηγικές του αύριο πρέπει να αναδεικνύουν συμπεριληπτικές προτάσεις, πράσινες και ανθεκτικές για τον άνθρωπο και το περιβάλλον πρέπει να αποτελέσουν προτάσεις που θα δίνουν ουσιαστικό αποτέλεσμα σε πραγματικό χρόνο. Όλοι μας υποχρεούμαστε στην εφαρμογή μιας νέας στάσης και συμπεριφοράς απέναντι στο περιβάλλον!
Του Θεόδωρου Σταυριανόπουλου
Μαθηματικού-MSc Ηθ.Φιλοσοφίας
