Ο ταλαντούχος ηθοποιός, σκηνοθέτης και τραγουδοποιός μιλά για την προσωπική του διαδρομή στην υποκριτική, τα μελλοντικά του σχέδια και την αποψινή μεγάλη συναυλία των “Polkar” στην Καλαμάτα
Άνθρωπος της άνοιξης, γεννημένος έναν Απρίλιο στη Θεσσαλονίκη, στην οποία έζησε μέχρι τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσής του, ο Γιώργος Παπαγεωργίου θεωρεί ότι οι διάφορες μορφές της Τέχνης λειτουργούν συμπληρωματικά στη ζωή του. Παρότι μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον με έντονες επιρροές από τις τέχνες και τα γράμματα, με μητέρα ηθοποιό και πατέρα εκδότη, ο ίδιος στράφηκε στις Οικονομικές Επιστήμες, μέχρι που λίγα χρόνια αργότερα… βρέθηκε να φοιτά στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Έως σήμερα μετρά μια σειρά από επιτυχημένες εμφανίσεις στην τηλεόραση και το θέατρο, στις οποίες κοινός παρονομαστής είναι η ανάγκη του για συνεχή εξέλιξη. Όντας ανήσυχος και δημιουργικός νους, το πέρασμά του στην «απέναντι όχθη» της σκηνοθεσίας, πριν από λίγα χρόνια, ήταν μια προσπάθεια που γνώρισε αμέσως την αποδοχή του κόσμου. Η υποκριτική και η σκηνοθεσία, όμως, δεν είναι οι μοναδικές τέχνες που ορίζουν τον Γιώργο Παπαγεωργίου, καθώς υιοθετώντας το χαρακτηρισμό του «αρτίστα» έναντι του ηθοποιού ή του σκηνοθέτη, έχει δημιουργήσει τη δική του μπάντα, τους“Polkar”, με την οποία στις ζωντανές εμφανίσεις τους περνούν αβίαστα από τη folk μουσική στη rock, την indie, την country, την pop και την gospel.
Στις καλοκαιρινές επετειακές εμφανίσεις των “Polkar” για τη συμπλήρωση δέκα χρόνων παρουσίας τους στο χώρο της μουσικής, συγκαταλέγεται και η μεσσηνιακή πρωτεύουσα, στην οποία τα μέλη της θα βρεθούν απόψε (στην προκυμαία) για να στήσουν το δικό τους… γλέντι.
Υποκριτική και τραγούδι
Είναι Σάββατο πρωί και στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, αρκετά χιλιόμετρα μακριά, βρίσκεται ο Γιώργος Παπαγεωργίου. «Είναι κατάλληλη η ώρα;», ρωτάω, μιας και η πρόσφατη ιδιότητά του ως πατέρας, και δη καλλιτέχνης, αλλάζει μοιραία πολλές από τις προγραμματισμένες προτεραιότητες.
Ο ίδιος, με έμφυτη ευγένεια, ξεκινά να μιλά για τη φετινή τηλεοπτική σεζόν, η οποία τον βρήκε να συμμετάσχει στη σειρά «Μάγισσα». Αυτή την περίοδο, δε, βρίσκεται εν μέσω γυρισμάτων για τη νέα σεζόν.
Αναφερόμενος στην παράλληλη ενασχόλησή του με την υποκριτική και το τραγούδι, παραδέχεται ότι «λειτουργούν συμπληρωματικά. Δεν μπορώ, πια, να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς να υπάρχει αυτή η αλληλουχία της υποκριτικής με τη σκηνοθεσία και της μουσικής σε αυτό που κάνω».
Το πρότυπο της υποκριτικής
Λειτούργησε, άραγε, επιδραστικά το γεγονός ότι ήδη στο οικογενειακό περιβάλλον υπήρχε κι άλλος ηθοποιός; «Δε θα έλεγα ότι λειτούργησε ακριβώς επιδραστικά, αλλά νομίζω ότι ήταν οι εικόνες και τα ερεθίσματα που είχα πάρει από παιδί, ήταν αυτά τα οποία μεγαλώνοντας καλλιέργησαν μέσα μου την ανάγκη για τέχνη και για δημιουργία».
Για τον Γιώργο Παπαγεωργίου η σύγκριση ανάμεσα στον ίδιο και τη μητέρα του ήταν κάτι το οποίο ήθελε να αποφύγει από το ξεκίνημά του, προκειμένου να μη θεωρηθεί «ευνοημένος» από οποιαδήποτε άποψη στην παράλληλη πια επαγγελματική τους διαδρομή: «Πάντοτε ήθελα να κάνω προσωπικές δουλειές και το βιογραφικό μου, ας πούμε, αποδεικνύει ότι όσα έχω κάνει είναι πιο προσωπικές και πιο ανεξάρτητες δουλειές, επειδή ακριβώς δεν έχω την ανάγκη να αποδείξω κάτι από μια σύγκριση μεταξύ μας».
Η Τέχνη και τα κακώς κείμενα
«Μπορεί ένας καλλιτέχνης σήμερα να περάσει μηνύματα μέσα από τη δουλειά του αφήνοντας το δικό του ιδιαίτερο στίγμα;» η ερώτηση που του κάνουμε, για να απαντήσει: «Η αλήθεια είναι ότι όταν ένας ηθοποιός ερμηνεύει ένα ρόλο, ουσιαστικά, αυτό που καλείται να κάνει είναι να μπει στα παπούτσια ενός άλλου χαρακτήρα. Οπότε η μόνη σου δουλειά έχει να κάνει με το σε πόσο βάθος θα δουλέψεις αυτό το ρόλο, ώστε να γίνει πια ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά. Οπότε εκεί δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχει το περιθώριο κάποιος να προβάλλει τα κακώς κείμενα της εποχής.
Από την άλλη, όμως, όταν σκηνοθετείς μια παράσταση, έχεις σαφέστατα τη δυνατότητα να συνομιλήσεις με αυτό που συμβαίνει τώρα, μέσα από τη σκηνοθετική σου ματιά, μέσα από τη δραματουργική επεξεργασία που θα κάνεις σε ένα κείμενο. Αλίμονο, εάν οι καλλιτέχνες αυτού του τόπου, που εξ ορισμού είναι ελεύθερα πνεύματα και είναι και χρέος τους να λειτουργούν πάντα με ουμανιστικό, ας πούμε, τρόπο, δεν προσπαθούν να αφυπνίσουν, να προβληματίσουν και να κριτικάρουν όσα συμβαίνουν. Η τέχνη, άλλωστε, πάντοτε ήταν μια συνομιλία σε σχέση με την εποχή και τα κακώς κείμενά της.
Από εκεί και πέρα, όσον αφορά στη μουσική, εκεί τα πράγματα είναι πολύ πιο συνδεδεμένα –εάν θέλετε- με το τώρα. Δηλαδή, εάν κάποιος θέλει να αρθρώσει έναν πολιτικό λόγο ή την αγωνία της γενιάς του σε σχέση με αυτό που συμβαίνει τώρα, η μουσική είναι μια τέχνη που σου αφήνει ανεμπόδιστο το δρόμο προς τα εκεί».
Η πρώτη δεκαετία των Polkar
Φθάνοντας στο λόγο για τον οποίο ξεκίνησε η συζήτησή μας εξαρχής, την αποψινή συναυλία των Polkar στο λιμάνι της Καλαμάτας δηλαδή, δε θα μπορούσε να μη γίνει αναφορά στην αφορμή για τη δημιουργία της τόσο ιδιαίτερης μπάντας: «Η αφορμή ήταν ουσιαστικά ένα ταξίδι που είχα κάνει το 2014 στη Θεσσαλονίκη. Εκείνη την περίοδο δουλεύοντας σε μια παιδική παράσταση, στο ρόλο έπαιζα γιουκαλίλι. Έμαθα σταδιακά να παίζω γιουκαλίλι, ώσπου μπήκα στη διαδικασία να γράψω κάποια τραγούδια. Ε, αυτό ήταν, αφού τα έδειξα στον παιδικό μου φίλο και μετέπειτα κιθαρίστα των Polkar. Στη συνέχεια κάναμε κάποιες συναντήσεις κι έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε μια συναυλία, η οποία συνεχίστηκε με αρκετές ακόμα».
Όσον αφορά στην προέλευση του ονόματος της μπάντας, ο Γιώργος Παπαγεωργίου εξηγεί: «Polkar σημαίνει σ’ ένα ιδίωμα στα σλάβικα “μεθυσμένος χορευτής που τραγουδάει φάλτσα”. Όταν μου το είπαν, θεώρησα ότι ήταν μια πολύ ωραία ιδέα για το όνομα της μπάντας που στήναμε εκείνη την περίοδο!».
Μελλοντικά σχέδια
Κάνοντας αναφορά στα επαγγελματικά του σχέδια στο εξής, ο πάντοτε ανήσυχος και δημιουργικά δραστήριος Γιώργος Παπαγεωργίου
μοιράζεται μαζί μας ότι «αυτή την περίοδο κάνω δύο σκηνοθεσίες, η μία θα είναι το καινούργιο έργο του Γιάννη Τσίρου με τίτλο “Κανόνια και τρομπέτες”, και η άλλη για την “Αμφιβολία”. Και τα δύο πρόκειται να ανέβουν το χειμώνα στην Αθήνα. Από εκεί και πέρα, θα έχω τις συναυλίες με τους Polkar, ενώ μέσα στο χειμώνα θα βγουν και κάποια νέα τραγούδια».
Η συναυλία στην Καλαμάτα
Πρώτη ομαδική κάθοδος των Polkar θα είναι η αποψινή στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, αφού, όπως εξηγεί ο frontman της μπάντας, «στο παρελθόν έχω έρθει στην Καλαμάτα για παραστάσεις, αλλά όλοι μαζί ταξιδεύουμε πρώτη φορά για εκεί και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι για τη συναυλία που θα ακολουθήσει!».
Γιορτάζοντας δε, τη συμπλήρωση δέκα χρόνων μουσικής παρουσίας, οι Polkar πραγματοποιούν ήδη μια μεγάλη περιοδεία γιορτής και κεφιού: «Το κοινό της πόλης θα πρέπει να περιμένει ένα μεγάλο γλέντι, στα αλήθεια! Αυτό που συμβαίνει στις συναυλίες είναι ένα πάρτι στο οποίο ο κόσμος μέσω της διάδρασης που γίνεται στην παράσταση, συμμετέχει ενεργά, και χωρίς καλά καλά να το καταλάβει πώς συμβαίνει αυτό, ξεκινά να χορεύει και να γλεντά σαν έφηβος!».
*Η αποψινή συναυλία (9.00 μ.μ. – προκυμαία λιμένα Καλαμάτας) πραγματοποιείται στο πλαίσιο των προγραμματισμένων εκδηλώσεων για το Πολιτιστικό Καλοκαίρι 2024 του δήμου Καλαμάτας και της ΦΑΡΙΣ.
Της Χριστίνας Μανδρώνη
