Η Καλαμάτα ήταν η επόμενη πόλη στην οποία, τέσσερα κορίτσια της ρυθμικής θα έδειχναν τις χορευτικές τους ικανότητες απέναντι από τον φακό μου. Μια πανέμορφη πόλη που μου θύμισε πάρα πολύ τη Θεσσαλονίκη λόγω της θαλάσσιας αύρας και της πανέμορφης παραλίας που εκτείνεται σε μια απόσταση περίπου 5 χιλιομέτρων και πάντα υπό το “βλέμμα” του μεγαλειώδους Ταΰγετου.
Συνάντησα τα κορίτσια (Ευτυχία Δωδεκάτου, Παναγιώτα Λύτρα και δυο μικρότερες αθλήτριες και αδερφές Νίκη & Αγγελική Σουλεϊμέζη) και τους γονείς τους, αρκετά πρωί στο λιμάνι, μέρος του οποίου μετατράπηκε σε χώρο προθέρμανσης και αποδυτηρίου, αφού σε λίγη ώρα οι αθλήτριες θα ξεκινούσαν τον χορό τους ώστε στη συνέχεια να επισκεφτούμε επιλεγμένα σημεία της πόλης.
Και ξεκινάμε τη φωτογράφιση από το λιμάνι με το απαλό φως του πρωινού Ήλιου να χρωματίζει το δέρμα των κοριτσιών…
Αμέσως μετά το λιμάνι, ανηφορίζουμε στο δημοτικό πάρκο των σιδηροδρόμων, ένα ιδιαίτερο μέρος. Εκτός από το σιντριβάνι μέσα στο όμορφο πράσινο περιβάλλον, συναντάμε μοναδικά εκθέματα που σε ταξιδεύουν πίσω στο παρελθόν. Ατμομηχανές και άλλα καλοδιατηρημένα επιβατηγά οχήματα από το 1985 δεσπόζουν μπροστά μας! Κινούμαστε γρήγορα με στόχο, να τολμήσουμε με τη φωτογράφιση να ενώσουμε την ιστορία του χώρου με τη σύγχρονη καλλιτεχνική έκφραση των αθλητριών. Και νομίζω πως τα καταφέραμε…
Μετά το πάρκο, επόμενος σταθμός η παλιά πόλη με τα όμορφα σοκάκια και τα παραδοσιακά μαγαζιά τα οποία αποτέλεσαν και το βασικό ντεκόρ της φωτογράφισης
Τόση κούραση και πριν τον τελευταίο μας σταθμό, η Ευτυχία αποφάσισε να εισβάλει μέσα σε ένα ζαχαροπλαστείο προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της σε υδατάνθρακες. Η μαμά της κι εγώ δώσαμε όρκο τιμής να το κρατήσουμε κρυφό από τη προπονήτριά της.
Και μετά τα γλυκά, ήρθε η ώρα της θάλασσας όπου τα κορίτσια έδειξαν, πώς μπορεί μια αθλήτρια της ρυθμικής να βουτήξει μέσα στο νερό από την μεγάλη σε έκταση προβλήτα εκεί στη παραλία…
Το κάθε φωτογραφικό οδοιπορικό εκτός από τα κλικ της φωτογραφίας στις πόζες του μοντέλου, συνοδεύεται και από μια περιπέτεια μέσα απ΄ την οποία οι αναμνήσεις θα μας συντροφεύουν για πολύ καιρό. Γιατί λοιπόν φωτογράφιση σε καθημερινό και φυσικό περιβάλλον; Διότι η αίσθηση ελευθερίας που αποπνέει η απόφαση να εξωτερικεύεις τη δυναμική που κρύβεις μέσα σου είναι μοναδική. Διότι ο αθλητισμός, η ρυθμική και ο χορός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Πριν εφευρεθούν οι κλειστοί χώροι και οι κανόνες του πρωταθλητισμού, ο άνθρωπος εφορμούσε στο περιβάλλον επιδεικνύοντας με τον δικό του τρόπο αυτό που αγαπούσε και που του έδινε ανάσα και νόημα ζωής.
Ποιος είναι ο Αντώνης Κεραμιδάς
O Αντώνης Κεραμιδάς είναι φωτογράφος χορού και γυμναστικής, πρώην αθλητής και ομοσπονδιακός προπονητής Ενόργανης Γυμναστικής ανδρών, εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ). Αρθρογραφεί και σχολιάζει πάνω σε θέματα που άπτονται της εξέλιξης της Γυμναστικής σε τεχνικό και διοικητικό επίπεδο.
