Την Παρασκευή 12 Ιουλίου κάνει πρεμιέρα το 30ό Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, το φεστιβάλ που έχει ταυτίσει την πόλη με το σύγχρονο χορό και να την έχει κάνει πραγματικά διεθνή, καθώς θεωρείται ένα από πιο καταξιωμένα παγκοσμίως για τους ανθρώπους του χώρου.
Για έβδομη χρονιά στο τιμόνι του βρίσκεται η Λίντα Καπετανέα, η καλλιτεχνική διευθύντρια που ανέλαβε το θεσμό σε μια δύσκολη περίοδο, διότι έδειχνε να έχει βαλτώσει. Εντούτοις, κατάφερε να τον απογειώσει.
Πέραν, όμως, του καλλιτεχνικού κομματιού, η κα Καπετανέα πέτυχε κάτι βασικό, που μπορεί να θεωρούνταν αυτονόητο, αλλά δυστυχώς μέχρι τότε δεν είχε επιτευχθεί: κατάφερε να μάθει στους περισσότερους κατοίκους της πόλης τι είναι το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Ίσως άκουγαν ότι διεξάγεται, αλλά μέχρι εκεί. Τόλμησε, λοιπόν, και έβγαλε το φεστιβάλ στο δρόμο, με δράσεις και σεμινάρια να πραγματοποιούνται καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς.
Το «Θάρρος» είχε τη χαρά και φέτος να μιλήσει με την κυρία Λίντα Καπετανέα, η οποία έχει φουλάρει τις μηχανές, καθώς θέλει όλα να είναι στην εντέλεια για το 30ό επετειακό φεστιβάλ, το οποίο αποφάσισε να αφιερώσει στους χορευτές.
Βέβαια, στο μυαλό της βρίσκεται ήδη ο σχεδιασμός του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού, κι όπως μας λέει, ίσως να είναι πιο δύσκολο, αφού θα είναι μετά το επετειακό και όλη αυτή την προβολή που έχει λάβει φέτος.
-Σε μερικές μέρες το φεστιβάλ μπαίνει στα πρώτα του …άντα! Τι λέει αυτό στη Λίντα Καπετανέα, που ξέρει το φεστιβάλ τόσο καλά; Πόσο δύσκολο ήταν να φτάσει στα 30; Πώς αισθάνεται σήμερα; Έχει άγχος για το μέλλον;
Τριάντα χρόνια είναι μια καλή ένδειξη ότι έχουμε ρίζες εδώ στην πόλη της Καλαμάτας που θα μας βοηθήσουν για το μέλλον. Το μέλλον παραμένει αβέβαιο για όλους, αλλά έχω πίστη στις δυνάμεις των αφοσιωμένων ανθρώπων, της ομάδας μου και τις δικές μου. Τριάντα χρόνια σημαίνει ότι έχει γίνει δουλειά και ότι υπάρχει φροντίδα. Μόνο η σκληρή δουλειά μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Μόνο η αγάπη και η φροντίδα γι’ αυτό που κάνουμε μπορεί να μας προσφέρει χώρο και διάρκεια.
-Είναι ένα από τα μακροβιότερα φεστιβάλ στον κόσμο και, μάλιστα, το μοναδικό που πραγματοποιήθηκε κατά την περίοδο της υγειονομικής κρίσης. Τελικά, πώς γίνεται να αντέξει κάτι τόσο στο χρόνο και συνάμα στα 30 του να λάμπει σαν μικρό παιδί;
Ας λέμε καλύτερα ότι είναι ένα φεστιβάλ που έχει περάσει πολλά, όπως περιόδους ακμής, αλλά και κρίσης, και έχει αντέξει. Έχει αντέξει, γιατί οι διευθύντριές του και όλη η ομάδα του φεστιβάλ το αγάπησαν και έκαναν πάντα το καλύτερο δυνατό. Δεν είναι το μακροβιότερο φεστιβάλ. Υπάρχουν φεστιβάλ πολύ, πολύ μεγαλύτερα σε χρόνια από αυτό της Καλαμάτας. Αλλά ναι, είμαστε ίσως το μοναδικό που τα κατάφερε πολύ καλά και με απόλυτη ασφάλεια την περίοδο του covid.
-Όταν πριν από 7 χρόνια αναλάβατε, είδατε πράγματα που έχρηζαν άμεσης αλλαγής και αν ναι, καταφέρατε να τα αλλάξετε;
Θέλαμε να ανανεώσουμε αρκετά πράγματα. Κυρίως ως προς την αντίληψη για το χορό και τη σχέση με την πόλη. Προσπαθήσαμε να «το ανοίξουμε» στην πόλη και στους κατοίκους. Να έχουμε εργαστήρια για όλους. Ανανεώσαμε το πρόγραμμα, ανοιχτήκαμε σε περισσότερες συνεργασίες εντός και εκτός Ελλάδας, πετύχαμε την πρώτη συμπαραγωγή με το Sadler’s Wells, φτιάξαμε σταθερούς δεσμούς με το Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου, το Φεστιβάλ Αθηνών, τη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, πρεσβείες, μορφωτικά ιδρύματα. Προμηθευτήκαμε τεχνικό εξοπλισμό, δημιουργήσαμε εικαστική ταυτότητα, λογότυπο, το νέο όνομα kdf. Και πολλά ακόμα. Επενδύσαμε σε μια μεγαλύτερη εξωστρέφεια.
-Η Λίντα Καπετανέα έχει το «ελεύθερο» να κάνει ό,τι θέλει για το φεστιβάλ;
Όχι, δεν κάνω ό,τι θέλω. Όσον αφορά στον καλλιτεχνικό προγραμματισμό, πάντα μιλάω με την ομάδα συνεργασίας μου για τον προϋπολογισμό και τα τεχνικά χαρακτηριστικά κάθε παράστασης. Το πώς διαμορφώνεται το πρόγραμμα μέσα στο 10ήμερο, ναι, είναι δική μου υπόθεση, γιατί θέλω να έχει μια συγκεκριμένη ροή, κι είμαι εγώ εκείνη που επιλέγω αποκλειστικά τις παραστάσεις και τις βλέπω ξανά και ξανά. Αλλά οι αρμοδιότητές μου αφορούν στο σχεδιασμό και την υλοποίηση του προγράμματος και κάθε είδους πρωτοβουλία στο πλαίσιο αυτό.
Το διοικητικό κομμάτι και το επιχειρησιακό σκέλος της εφαρμογής αφορούν στις υπηρεσίες της «Φάρις». Εγώ έχω και το ρόλο να ζητάω συνεχώς περισσότερα χρήματα για το φεστιβάλ, γιατί έχω ένα όραμα.
-Υπάρχει κάτι που θα εμπόδιζε το θεσμό να πάει ψηλότερα; Η οικονομική στήριξη που υπάρχει είναι αρκετή;
Χρειαζόμαστε μεγαλύτερη οικονομική στήριξη. Πιστεύω ότι το φεστιβάλ από μόνο του το έχει αποδείξει, ότι αν επενδύσεις σε αυτό, θα δώσει πίσω άλλο τόσο. Όποτε, ναι, θα κάναμε περισσότερα πράγματα, αν είχαμε παραπάνω οικονομική στήριξη.
Η λίστα είναι μεγάλη. Δε μας λείπει το όραμα. Ούτε η διάθεση. Χρειαζόμαστε υποστήριξη από πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις κάθε επιπέδου για να το πετύχουμε.
-Ας επιστρέψουμε στο φετινό φεστιβάλ που είναι αφιερωμένο στους χορευτές… Πώς αποφασίσατε να το αφιερώσετε σε αυτούς; Είναι άνθρωποι που εσείς ξέρετε καλά, όπως και ξέρετε τι αγώνα δίνουν για να πετύχουν… Η Πολιτεία, αλλά και ο κόσμος εκτός χορού, αντιλαμβάνονται όλη αυτή την προσπάθειά τους;
Δε θα μπορούσα να μην το αφιερώσω στους χορευτές. Γιατί χωρίς τους χορευτές δεν υπάρχει φεστιβάλ και δεν υπάρχει χορός. Πού θα μπορούσα να δώσω περισσότερη σημασία στα 30 χρόνια; Επίσης, προσπαθήσαμε να ξαναθυμίσουμε σε όλους, γιατί πριν από 30 χρόνια δημιουργήθηκε αυτός ο θεσμός, όπως και οι άλλοι πολύ σπουδαίοι στην ελληνική περιφέρεια. Κι αυτό έγινε για να μην αποτελεί η περιφέρεια της χώρας μια θλιβερή πολιτιστική έρημο έναντι της Αθήνας, παραδομένη μόνο στα μπουζούκια. Ωστόσο, συνεχίζουμε να ζούμε σε μια εποχή και έναν τόπο όπου όλα φωνάζουν στους ανθρώπους να στραφούν οπουδήποτε αλλού εκτός από την τέχνη.
Στην Ελλάδα δίνεται κάτω του 0,5% του κρατικού προϋπολογισμού για τον Πολιτισμό. Είμαστε στη χαμηλότερη θέση σε επίπεδο Ε.Ε.
-Είναι αφιερωμένο ακόμα στα νέα παιδιά που έρχονται σε επαφή με το χορό. Μιλήστε μας για τη Δημοτική Σχολή Χορού, αλλά και τα σεμινάρια που διεξάγονται στην πόλη όλο το χρόνο.
Έχουμε μια πολύ καλή και σταθερή συνεργασία με τη Δημοτική Σχολή Χορού. Τα παιδιά ανταποκρίνονται σε όλα τα σεμινάρια, που σημαίνει ότι θέλουν να μάθουν. Το πρόγραμμα keep dancing του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας δίνει προτεραιότητα στην εκπαίδευση των χορευτών της πόλης και της ευρύτερης περιοχής. Περιλαμβάνει τη διεξαγωγή σεμιναρίων σύγχρονου χορού με καταξιωμένους καθηγητές χορού από την Ελλάδα.
Σκοπός του προγράμματος είναι η καθιέρωση εκπαιδευτικών σεμιναρίων από προσκεκλημένους καθηγητές σε όλη τη διάρκεια του έτους, η εξασφάλιση υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικού περιεχομένου, η τροφοδότηση του καλλιτεχνικού δυναμικού της πόλης με σημαντικά ερεθίσματα, καθώς και η υποστήριξη των ταλέντων της πόλης και της ευρύτερης περιοχής.
-Έχουμε σημαντικές συμμετοχές τόσο από Ελλάδα όσο και από εξωτερικό. Θα ξεχωρίζατε κάποιες;
Όλοι είναι ένας κι ένας. Εξαιρετικοί χορευτές, ερμηνευτές. Πολλές και διαφορετικές παραστάσεις. Νέοι καλλιτέχνες, αλλά και καταξιωμένοι στο χώρο, που μας τιμούν με την παρουσία τους. Αξίζει να παρακολουθήσετε όλο το δεκαήμερο.
-Πέραν των παραστάσεων του Μεγάρου Χορού, θα δούμε και τις παραστάσεις της πλατείας. Ήταν μια απόφαση που πήρατε και βγάλατε τότε το χορό εκτός των τεσσάρων τοίχων του εμβληματικού κτηρίου, που δυστυχώς ακόμα δε στεγάζει τη Σχολή Χορού. Θεωρείτε ότι η μεταφορά της Σχολής εκεί, αλλά και η διεξαγωγή σεμιναρίων στο συγκεκριμένο χώρο, θα βοηθούσαν στην αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών;
Το Μέγαρο Χορού αποτελεί μια τεράστια επένδυση, που πρέπει να παράγει έσοδα και να προσφέρει αδιάκοπα στην πόλη, διαφορετικά θα αποβεί ασύμφορη. Κάθε πρωτοβουλία για να λειτουργεί ασταμάτητα, σε ετήσια βάση, θα ήταν σημαντική. Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσε να στεγάσει και τη Σχολή Χορού. Διαφορετικά, θα έπρεπε να ανακαινισθεί η παρούσα υποδομή της σχολής, σε αυτό το πανέμορφο ιστορικό κτήριο που τη στεγάζει. Μπορούν να γίνουν και συνδυαστικά πολλά πράγματα.
-Άλλους στόχους έχετε;
Έχουμε πολλούς. Θέλουμε ένα πολύ πιο εκσυγχρονισμένο και ευέλικτο φεστιβάλ, με μεγαλύτερο προϋπολογισμό, αντάξιο των φεστιβάλ του εξωτερικού, με δικές μας παραγωγές/ συμπαραγωγές και τεχνική αυτάρκεια, με αναθέσεις έργων σε Έλληνες καλλιτέχνες, με εντονότερη παρουσία και δράσεις σε όλη τη διάρκεια του έτους για τους πολίτες της Καλαμάτας και με παραστάσεις κατά τη χειμερινή σεζόν στο Μέγαρο Χορού, με residencies και έρευνα, με δυνατότητα διαχείρισης ευρωπαϊκών προγραμμάτων, με ψηφιακή παρουσία και πράσινα συστήματα εξοικονόμησης ενέργειας και πόρων.
-Κλείνοντας, να αναφέρουμε πως στην Αθήνα είδαμε ότι ευχαριστήσατε και βάλατε δίπλα σας τις δύο προηγούμενες καλλιτεχνικές διευθύντριες. Μιλήστε μας για την προσφορά τους στο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
Τις προσκάλεσα να έρθουν και χαίρομαι πολύ που αποδέχτηκαν την πρόσκλησή μου. Η Βίκυ άφησε μια τεράστια παρακαταθήκη και χωρίς εκείνη και όλους όσοι βοήθησαν εκείνα τα χρόνια, το φεστιβάλ δε θα υπήρχε. Η Κατερίνα το συνέχισε εξαιρετικά για 2 χρόνια και κράτησε το επίπεδο εκεί που έπρεπε, έχοντας απόλυτη επίγνωση και εμπειρία των διαδικασιών του φεστιβάλ.
Το φεστιβάλ και ο κόσμος θα τις ευγνωμονεί πάντα.
-Και μπορεί το 30ό να μην ξεκίνησε καν επί σκηνής, όμως η Λίντα Καπετανέα σχεδιάζει το 31ο;
Όπως κάθε χρόνο. Το 31ο έχει ήδη ξεκινήσει να σχεδιάζεται. Θα είναι ίσως το πιο δύσκολο μετά το επετειακό, με όλη αυτή την προβολή που έχει πάρει φέτος.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
