Πέρασα όλο το Σαββατοκύριακο σκεπτόμενος αυτή τη βασική αρχή της θεωρίας του χάους, που θέλει το πέταγμα μιας πεταλούδας στον Αμαζόνιο να προκαλεί τυφώνα (και καταστροφές) στο Τέξας. Ενας κύριος Λόρεντζ την είχε διατυπώσει πριν από μισό αιώνα αυτή τη θεωρία και έκτοτε τη χρησιμοποιούν κάτι «φιλόσοφοι», εκ του προχείρου, όπως εγώ, για να περιγράψουν την ευαισθησία και την αλληλουχία των πραγμάτων στον σύγχρονο κόσμο. Και ειδικότερα πόσο μπορεί να επηρεάσει τη ζωή μας ένα τυχαίο γεγονός κάπου αλλού, σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη ήπειρο.
Εν προκειμένω, πόσο μπορεί να επηρεάσει τη ζωή στον πλανήτη ότι ένας βλαμμένος σε ένα «χωριό» της Πενσιλβάνια αποφασίζει να δολοφονήσει έναν υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ, και όχι όποιον κι όποιον, αλλά τον υποψήφιο πρόεδρο που ονομάζεται Ντόναλντ Τραμπ. Τον τραυματίζει ελαφρά, και δεν χρειάζεται ιδιαίτερα αναλυτική σκέψη, ούτε προβλεπτικότητα, να διαβλέψει κανείς ότι ο υποψήφιος, ο συγκεκριμένος υποψήφιος, βρίσκεται πλέον με το ενάμισι πόδι στον Λευκό Οίκο. Θέλετε να πιάσουμε τη θεωρία του κυρίου Λόρεντζ για να δούμε τι σημαίνει αυτό για τον κόσμο ή το έχετε καταλάβει ήδη;
Ο Τραμπ που δεν είχε καμία πιθανότητα να επανεκλεγεί, διότι οι Δημοκρατικοί στο τέλος της ημέρας θα επέλεγαν, είναι βέβαιο, άλλον υποψήφιο, οποιονδήποτε άλλον υποψήφιο, στη θέση του γερο-Μπάιντεν, τώρα θα βρεθεί στο τιμόνι της υπερδύναμης εν μέσω δύο μεγάλων πολέμων – στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή. Κι ο κόσμος, εμείς οι υπόλοιποι, θα κρατάμε την ανάσα μας, σκεπτόμενοι πώς θα αντιδράσει. Και δεν σου λέω τι θα κάνει με την παγκόσμια οικονομία που κλυδωνίζεται, τι θα γίνει με τις σχέσεις Ευρώπης – Αμερικής, το διεθνές εμπόριο, τη Ρωσία, την Κίνα κ.λπ.
Το πέταγμα της πεταλούδας δεν συνέβη στον Αμαζόνιο, στην Πενσιλβάνια συνέβη. Ξημερώματα Κυριακής για μας…
Του Γιώργου Παπαχρήστου | δημοσιεύθηκε στα “Νέα”
