«Όρνιθες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη την Τρίτη 20/8 στην Αρχαία Μεσσήνη
Πολύ θετικά έως διθυραμβικά σχόλια συνοδεύουν την παράσταση «Όρνιθες» σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, η οποία περιοδεύει το φετινό καλοκαίρι σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, ενώ το περασμένο Σαββατοκύριακο 9-10 Αυγούστου παρουσιάστηκε στην Επίδαυρο, με τους συντελεστές να γνωρίζουν την αποθέωση στο κατάμεστο εμβληματικό αρχαίο θέατρο, όπου βρέθηκαν πάνω από 18.000 θεατές. Το κοινό της περιοχής μας θα έχει την ευκαιρία να δει την παράσταση στην Αρχαία Μεσσήνη την προσεχή Τρίτη 20 Αυγούστου (έναρξη 9 μ.μ.) και το «Θ» είχε την ευκαιρία για μια (τηλεφωνική) συνομιλία με τον γνωστό ηθοποιό Γιώργο Χρυσοστόμου, ο οποίος -μαζί με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο- παίζουν τους κεντρικούς ρόλους του έργου, τον Ευελπίδη και τον Πεισθέταιρο αντίστοιχα. Οι πιο πολλοί, μάλλον, γνωρίσαμε τον Γιώργο Χρυσοστόμου σε δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές όπως το «L.Α.P.D.» και οι «Singles», όμως έχει να επιδείξει μια εξίσου, αν όχι μεγαλύτερη, σημαντική πορεία στο θέατρο, που μεταξύ άλλων του απέφερε το βραβείο Χορν (πριν από δέκα χρόνια για το «Μίστερο Μπούφο» του Ντάριο Φο σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου), ενώ για 3η σαιζόν προγραμματίζεται να επιστρέψει τον προσεχή Χειμώνα, με τον ίδιο να πρωταγωνιστεί, «Η άνοδος του Αρτούρο Ούι», επίσης σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη.
Ας πάρουμε μια γεύση από όσα συμβαίνουν στους «Όρνιθες» και σε αυτή την ιδιαίτερη πόλη, τη «Νεφελοκοκκυγία», αλλά και εν γένει από τον κόσμο της υποκριτικής με τη «ματιά» του αγαπημένου ηθοποιού…
-Γιώργο, πες μας τι θα δει ο κόσμος στην Αρχαία Μεσσήνη στις 20 Αυγούστου;
Ο κόσμος θα δει το έργο του Αριστοφάνη οι «Όρνιθες», διασκευασμένο φυσικά, γιατί το πρωτότυπο κείμενο δεν μπορεί να παιχθεί ακριβώς, έχει κάποια αστεία 2000 ετών που δεν περνάνε πλέον. Αφαιρέσαμε και βωμολοχίες και διάφορα πολιτικά σχόλια που επίσης δεν περνάνε τώρα και φυσικά τα αντικαταστήσαμε με τωρινά επικαιρικά σχόλια. Κρατήσαμε την ιστορία, η οποία είναι πολύ όμορφη, είναι γλυκιά ιστορία και η παράσταση έχει διαβαθμίσεις, περνάει από τη συγκίνηση στο γέλιο και από το γέλιο στη συγκίνηση διαρκώς. Μέχρι στιγμής, έτσι όπως την έχουμε ζήσει και με τον κόσμο που την έχει δει, καταλήγει σε ένα πολύ γλυκό συναίσθημα.
-Είναι δηλαδή μια «μοντέρνα» παράσταση…
Το γεγονός ότι δεν έχει στιγμιότυπα του 2024 δε σημαίνει ότι δεν είναι μοντέρνα παράσταση. Έχει πολύ ωραίο ήχο, έχει πολύ ωραία μουσική, μοντέρνα μουσική και η υποκριτική είναι μοντέρνα επίσης, το σκηνικό είναι επίσης μοντέρνο, αλλά πολύ κοντά στο φυσικό τοπίο, οπότε, ναι, θα δούμε μια μοντέρνα παράσταση.
-Πες μας λίγα λόγια για την ιστορία…
Είναι αυτή η αρχαία παράσταση του Αριστοφάνη, όπου ο Ευελπίδης και ο Πεισθαίτερος φεύγουν από τον κόσμο των ανθρώπων, επειδή έχουν απογοητευθεί και ψάχνουν έναν καινούργιο τόπο να ζήσουν και συναντούν τον κόσμο των πουλιών. Τα πουλιά τους επιτίθενται και δεν τους δέχονται, μιας και έχουν καταστραφεί αρκετά πουλιά από τους ανθρώπους. Αλλά εν τέλει, με μια επιχειρηματολογία του Πεισθέταιρου, πείθονται να φτιάξουν μια πόλη και να εναντιωθούν στους θεούς. Οι θεοί θυμώνουν, στέλνουν τον Πόλεμο στη γη, αλλά εν τέλει γίνεται ειρήνη και έχουμε ένα happy end.
-Τι έχουν αυτές οι αρχαίες ιστορίες που τις κάνει τόσο διαχρονικές;
Έχουν ένα πράγμα μαγικό που όποτε και να τις διαβάσεις θα βρεις πράγματα για να ταυτιστείς -είτε είναι κωμωδίες, είτε είναι τραγωδίες – επειδή ο άνθρωπος έχει κάποια πράγματα dna-ικά που δεν θα αλλάξουν ποτέ. Ας πούμε, έχει ένα σημείο η παράσταση όπου στήνεται η «Νεφελοκοκκυγία», αυτή η πόλη που φτιάχνουν τα πουλιά και οι άνθρωποι της γης ζηλεύουν και στέλνουν διάφορους εκπροσώπους για να πάρουν ρουσφέτι. Αυτό επικοινωνεί ακόμη και τώρα, πολύς κόσμος θα ταυτιστεί με αυτό και με το χιούμορ, οπότε πάντα είναι επίκαιρα αυτά τα έργα.
-Θέατρο η τηλεόραση;
Δεν τα διαχώρισα ποτέ μου. Άλλο κώδικα έχει το ένα, άλλο κώδικα έχει το άλλο, άλλος κόσμος ο ένας, άλλος κόσμος ο άλλος, αλλά είναι και τα δύο υποκριτική για μένα. Οπότε καλό θέατρο και καλή τηλεόραση, είναι η γνώμη μου.
-Στις μέρες μας το θέατρο σε τι κατάσταση είναι; έχει απήχηση;
Τρομερή… Πάντα είχε. Εγώ πρόλαβα και μια εποχή που πήγαινε μόνο ένα συγκεκριμένο target group στο θέατρο και τα τελευταία 10-15 χρόνια έχουν αρχίσει να πηγαίνουν αρκετοί νέοι άνθρωποι, έφηβοι, παιδιά. Ακόμα κι όταν δεν είναι παιδική παράσταση βλέπεις τον Έλληνα με την οικογένειά του, με τη σύντροφό του, πάνε ζευγαράκια. Έχει αρχίσει το θέατρο και έχει πολύ μεγάλη απήχηση, γιατί δίνει πράγματα που τόσο καιρό δεν τα είχαμε καταλάβει. Έχουν βγει και πολύ νέοι ηθοποιοί και σκηνοθέτες που θέλουν να ανεβάζουν έργα τα οποία αφορούν σε πιο πολύ νέο κόσμο, οπότε αυτό μεγάλωσε την «ψαλίδα» των θεατών. Και έτσι θα πάει από εδώ και πέρα. Μας τάραξε λίγο ο κόβιντ φυσικά, αλλά μετά από εκεί επιβίωσε. Το θέατρο πάντα επιβιώνει και σε πολύ δύσκολες συνθήκες.
-Χωρίς να είναι «πολυτέλεια» σε μια εποχή κατά την οποία πάλι βιώνουμε στη χώρα μας οικονομικές δυσκολίες…
Όχι δεν είναι πολυτέλεια, γιατί και οι παραγωγοί μείωσαν τις τιμές των εισιτηρίων και μπήκε και σαν προτεραιότητα. Θέλω να πω ότι κάποιος που θα επιλέξει να δει μια παράσταση μπορεί να κόψει από κάπου αλλού που δεν είναι και τόσο υγιές. Το θέατρο είναι υγεία. Οπότε αν κόψεις μια κακή συνήθεια μπορείς να την αντικαταστήσεις με μια καλή συνήθεια. Το θέατρο είναι μια καλή συνήθεια.
-Ο Πεισθέτερος και ο Ευελπίδης είναι φίλοι, τι ομοιότητες και διαφορές έχουν;
Ο Πεισθέτερος με τον Ευελπίδη είναι δύο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, αλλά συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο. Έχουν κοινό στοιχείο τη φιλία και την αγάπη μεταξύ τους, ο ένας σκέφτεται (σ.σ. Πεισθέτερος), ο άλλος προστατεύει. Είναι ένα δίδυμο φιλίας, έχει να κάνει με το «μαζί». Η παράσταση θέλει να δείξει τι είναι το «μαζί», ότι είναι καλύτερο να έχεις έναν άνθρωπο να συμπορεύεσαι και να συνταξιδεύεις, είτε είναι φίλος, είτε είναι σύντροφος, είτε είναι αδελφός, αρκεί να υπάρχει αυτός ο ένας, τουλάχιστον αυτός ο ένας, για να μπορείς να μην είσαι μόνος.
-Οι αριστοφανικοί ήρωες μαζί με τα πουλιά αλλάζουν τον κόσμο (τους) στην παράσταση, στις μέρες μας πώς μπορεί να αλλάξει ο κόσμος;
-Πριν πάμε στους πολλούς, χρειάζεται ο καθένας να κάνει μια εσωτερική αλλαγή. Εγώ τον κόσμο τον βλέπω πάντοτε σαν ένα μεγάλο ανθρώπινο σώμα, με πάρα πολλά κύτταρα. Υπάρχουν καλά και κακά κύτταρα, μπορεί ένα καλό κύτταρο να επηρεάσει ένα δίπλα του και τα δύο αυτά μαζί να επηρεάσουν άλλα τέσσερα και τα τέσσερα άλλα οκτώ. Πιστεύω ότι εάν ο καθένας φτιάξει τον εαυτό του να είναι λίγο καλύτερος και επηρεάσει έναν τουλάχιστον δίπλα, αυτό θα κάνει τον κόσμο λίγο καλύτερο, απλά όχι από τη μια μέρα στην άλλη.
-Πώς είναι η σχέση του Γιώργου με τον Οδυσσέα;
Η σχέση του Γιώργου με τον Οδυσσέα είναι τρομερά καλή. Γνωριζόμασταν κι από παλιά, κάναμε παρέα και εκτός θεάτρου έχουμε ξανασυνεργαστεί σε άλλες συνθήκες, με έχει σκηνοθετήσει, έχουμε συμπαίξει και σε άλλο θέατρο… Είναι η πρώτη μας φορά, βέβαια, που βγαίνουμε περιοδεία οι δυο μας, σαν ντουέτο, και έχουμε δέσει τρομερά πολύ και έχουμε τρομερή χημεία πάνω στη σκηνή.
-Και η σχέση σου με τον σκηνοθέτη, Άρη Μπινιάρη;
Πολύ «ανθισμένη», μιας και είμαστε τρίτη χρονιά σερί. Εγώ τουλάχιστον με τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη έχω κάνει και δύο χρόνια ένα sold out στην Αθήνα (σ.σ. «Η άνοδος του Αρτούρο Ούι» του Μπρεχτ), μια πολύ μεγάλη επιτυχία και θα τη συνεχίσουμε του χρόνου. Οπότε θεωρήσαμε ότι αφού τα πάμε πολύ καλά και επικοινωνούμε εκτός και εντός σκηνής, να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας.
-Κωμωδία ή δράμα;
Με τον καιρό κι εγώ απέκτησα μια καλλιτεχνική ταυτότητα και προσπαθώ να εναλλάσσεται αυτό, δηλαδή να μην είμαι, σερί, για παράδειγμα, τρία χρόνια στην κωμωδία. Μου αρέσουν και τα δύο είδη τρομερά πολύ, αυτό σημαίνει ότι στην πορεία έπρεπε να πω αρκετά «όχι», γιατί ο καθένας μετά θέλει να δει κάτι που είδε πέρυσι. Προσπαθώ να αντιστέκομαι σ’ αυτό και μέχρι στιγμής μου έχει βγει καλά. Πάω μια χρονιά κωμωδία, μια χρονιά δράμα.
-Είσαι ικανοποιημένος από την γένει καλλιτεχνική πορεία σου;
Ναι, πολύ και είμαι ευγνώμων και αυτό μου δίνει δύναμη να γίνω ακόμα καλύτερος. Δεν έχω επαναπαυθεί καθόλου, αλλά μέχρι στιγμής τα έχω καταφέρει πολύ καλά -και με πολύ κόπο, πιστέψτε με.
-Τι σου έχουν πει για έργα ή παραστάσεις σου και σε έχει αγγίξει ιδιαίτερα;
Φέτος στους «Όρνιθες» έγινε κάτι πολύ συγκινητικό. Ήρθε μια θεατής και μου είπε “σήμερα στη δουλειά το πρωί τα πάντα πήγαιναν πολύ δύσκολα με τη ζωή μου και αφού είδα την παράσταση είμαι πολύ πολύ καλύτερα”. Ήταν κάτι που λειτούργησε πολύ θεραπευτικά και χαίρομαι που μου το είπε.
-Το να είσαι ηθοποιός είναι τελικά …ευχή ή κατάρα;
Και τα δύο μαζί. Χρειάζεται να παλεύεις και με δαίμονες, να παλεύεις και με το φως, αλλά είναι ένα λειτούργημα επί πληρωμή και έτσι πρέπει να είναι.
-Τα επόμενα σχέδιά σου;
Θα κάνω επανάληψη της παράστασης που παίχθηκε πέρυσι και μετά δεν κανονίζω και πολλά γιατί γελάει το σύμπαν όταν κάνεις μακροπρόθεσμα σχέδια. Οπότε το πάω λίγο 3μηνο-3μηνο.
Προς το παρόν θα απολαύσω τους «Όρνιθες»… Πιστεύω ότι όντως λειτουργεί πολύ θεραπευτικά αυτή η παράσταση και θα το διαπιστώσει όποιος έρθει να τη δει. Αυτό το εγγυώμαι γιατί έτσι λειτουργεί και για μένα και αυτό θα το εισπράξει ο κόσμος…
Υπόθεση-σκηνοθετική προσαρμογή
Δυο φίλοι, ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης, απογοητευμένοι από τις συνθήκες ζωής στην πόλη τους, αναζητούν έναν νέο τόπο όπου θα μπορέσουν να ζήσουν με ηρεμία και χαρά. Η επαφή τους με τον κόσμο των πουλιών θα τους δώσει την ιδέα να ιδρύσουν μια καινούργια πολιτεία στους αιθέρες, μεταξύ γης και ουρανού.
Ενώ το χτίσιμο της πόλης βρίσκεται σε εξέλιξη, καταφθάνουν απρόσκλητοι επισκέπτες από τον κόσμο των ανθρώπων, διεκδικώντας αυθαίρετα εξουσίες και προνόμια, ενώ παράλληλα απεσταλμένοι των θεών του Ολύμπου διαμαρτύρονται θορυβημένοι για την αμφισβήτηση της θεϊκής κυριαρχίας καθώς η νέα πόλη εμποδίζει τους καπνούς από τις θυσίες να φτάσουν στον ουρανό.
Θα καταφέρουν ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης, με τη συμβολή των πουλιών, να ολοκληρώσουν το χτίσιμο της Νεφελοκοκκυγίας; Πόσο εύκολο θα είναι να πραγματώσουν τη δική τους ουτοπία;
Η σκηνοθεσία του Άρη Μπινιάρη αξιοποιεί το στοιχείο της τελετουργίας με στόχο να αναδειχθούν οι αλληγορικές προεκτάσεις του αριστοφανικού έργου, ενώ η μουσική και η κίνηση τοποθετούν στο επίκεντρο της παράστασης την ανθρώπινη κατάσταση, τη μεταμόρφωση και την αποκατάσταση μιας κοσμικής δικαιοσύνης.
Με τον ανθρώπινο πολιτισμό να έχει φτάσει σε μια οριακή στιγμή, το πέταγμα των πουλιών μοιάζει με μια τελετή μύησης και επανασύνδεσης του ανθρώπου με τον φυσικό κόσμο και με την πρωτόγνωρη δύναμη που προκύπτει από αυτή τη σχέση.
Οι συντελεστές της παράστασης
Μετάφραση: Τάσος Ρούσσος
Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης
Δραματουργική επεξεργασία- Διασκευή: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου- Άρης Μπινιάρης
Σκηνικά- Κοστούμια: Πάρις Μέξης
Μουσική σύνθεση: Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης
Κινησιολογία: Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Μάσκες Χορού: Δήμητρα Καίσαρη
Ά βοηθός σκηνοθέτη: Νεφέλη Παπαναστασοπούλου
Β βοηθός σκηνοθέτη: Βαγγέλης Πρασσάς
Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Αλέγια Παπαγεωργίου
Επικοινωνία & Γραφείο Τύπου: Μαρία Τσολάκη
Διαφήμιση-social media: Renegade Media
Παραγωγή: Τεχνηχώρος Θεατρικές Παραγωγές
Φωτογραφίες promo: Μαρίζα Καψαμπέλη
3D graphics: Εριφύλη Δουκέλη
Video promo: Θωμάς Παλυβός
Παίζουν:
Πεισθέτερος Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Ευελπίδης Γιώργος Χρυσοστόμου
Έποπας Κώστας Κορωναίος
Χρησμολόγος- Προμηθέας Στέλιος Ιακωβίδης
Ποιήτρια- Ίρις Κωνσταντίνα Τάκαλου
Μέτων- Ηρακλής Ερρίκος Μηλιάρης
Επίτροπος- Ποσειδώνας Μάριος Παναγιώτου
Συκοφάντης Θανάσης Ισιδώρου
Χορός Μιχάλης Βαλάσογλου, Θανάσης Ισιδώρου, Τάσος Κορκός, Σοφία Κουλέρα, Αυγουστίνος Κούμουλος, Μαρία Κυρώζη, Κυριάκος Σαλής, Αλεξία Σαπρανίδου, Ειρήνη Τσέλλου
Εισιτήρια από 20 ευρώ
Προπώληση Εισιτηρίων:
https://www.more.com/theater/ornithes-tou-aristofani-1/
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
