Τη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, για τις ενέργειες που έχουν αναληφθεί με σκοπό τη μεταρρύθμιση και τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού τομέα, ενημέρωσε χθες ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστος Σταϊκούρας. Ειδικότερα, ο κ. Σταϊκούρας αναφέρθηκε διεξοδικά σε 18 παρεμβάσεις που αποσκοπούν στην ανάταξη του ελληνικού σιδηροδρόμου.
Μεταξύ άλλων, υποστήριξε την αξία του μέσου, σχολιάζοντας ότι εδώ και κάποιους μήνες η κυβέρνηση εφαρμόζει ένα συγκροτημένο σχέδιο για την αναβάθμισή του.
Από αυτές τις 18 παρεμβάσεις δε διαβάσαμε τίποτα για το δίκτυο της Πελοποννήσου. Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει πολύ φιλολογική συζήτηση γύρω από την ανταγωνιστικότητα του μέσου, ακόμα και σήμερα, σε διαδρομές όπως ο Προαστιακός της Μεσσηνίας (Καλαμάτα – ΤΕΙ – Μεσσήνη ή Καλαμάτα – Διαβολίτσι ή Καλαμάτα Κυπαρισσία), το τμήμα Κόρινθος – Άργος – Ναύπλιο και το τμήμα Πάτρα – Πύργος.
Επίσης, υποτίθεται ότι η Περιφέρεια Πελοποννήσου είχε αναθέσει κάποια μελέτη για την επανάχρηση του δικτύου για τουριστικά ή και κανονικά δρομολόγια, αλλά αυτό είναι κάτι που ακούγεται ή δημοσιεύεται μεν τακτικά, χωρίς όμως ορατά αποτελέσματα.
Η Μεσσηνία έχει την τύχη να διατηρεί, έστω και σε αναστολή λειτουργίας, ένα εκτεταμένο σιδηροδρομικό δίκτυο, το οποίο εξυπηρετούσε καθημερινά χιλιάδες επιβάτες για τις τοπικές τους μετακινήσεις, μέχρι το 2011 που θυσιάστηκε στις σκοπιμότητες για ακρωτηριασμό του τρένου στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας.
Η συστηματική αυτή απαξίωση του σιδηροδρόμου από όλες τις κυβερνήσεις και η αντιμετώπισή του ως μεταφορικό μέσο β’ κατηγορίας, υποτίμησαν τελικά και τις ζωές των επιβατών και εργαζομένων του τρένου σε “ζωές β’ κατηγορίας”, όπως φάνηκε τόσο τραγικά στα Τέμπη.
Η ίδια αυτή απαξίωση του τρένου είναι, δυστυχώς, έκδηλη και στο σχεδιασμό για το νέο οδικό άξονα προς Πύλο και Μεθώνη. Αντί να συνδυάζεται με παράλληλη αποκατάσταση και επαναλειτουργία και της σιδηροδρομικής γραμμής, ο νέος δρόμος σχεδιάζεται ως οριστική της ταφόπλακα.
Εκτός από κάποιους… Δον Κιχώτες (σύλλογοι, φορείς, ομάδες πολιτών) που αναφέρονται στην αναγκαιότητα επαναλειτουργίας του τρένου, ο στραγγαλισμός του σημαίνει και μακροχρόνια υποβάθμιση των προοπτικών της Καλαμάτας.
Γιατί πώς είναι δυνατό να μιλάμε για αειφορία και βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς το σιδηρόδρομο; Είναι δυνατόν η ισοπέδωση βουνών να είναι πολιτική προστασίας απέναντι στην κλιματική αλλαγή;
Η στρατηγική πρόταξης των αυτοκινητόδρομων ως αναπτυξιακή πανάκεια οδήγησε την ύπαιθρο της Μεσσηνίας, και όχι μόνο, σε οικονομική και δημογραφική κατάρρευση.
Α.Π.
