Τo φετινό σκληρό καλοκαίρι της ξηρασίας και της ανομβρίας, μια φράση ακούστηκε πολλές φορές από άκρη σε άκρη στην ελληνική επικράτεια: «θα επιστρατεύσουμε κι άλλες γεωτρήσεις». Πόσο σωστή είναι, όμως, αυτή η λύση σε μια χώρα που μέχρι πρότινος δεν είχε πλήρη εικόνα για τον αριθμό των ενεργών γεωτρήσεων;
Μόλις πέρυσι ολοκληρώθηκε από την Ελληνική Αρχή Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΕΑΓΜΕ ), πρώην ΙΓΜΕ, η καταγραφή των γεωτρήσεων σε ποσοστό 85%. Με νέα ευρωπαϊκή χρηματοδότηση θα ολοκληρωθεί και το υπόλοιπο.
Ο κ. Σαμπατακάκης υπογραμμίζει στην «Καθημερινή» πως «αυτή τη στιγμή κάθε γεώτρηση στη χώρα έχει μια ταυτότητα». Συμπλήρωσε, όμως, ότι οι περιοχές στις οποίες χρειάζονται κι άλλες συμπληρωματικές εργασίες απογραφής είναι ένα μέρος της Πελοποννήσου, τα Ιόνια νησιά και ένα μέρος των Κυκλάδων.
Πώς φτάσαμε σε ένα «πανδαιμόνιο» γεωτρήσεων
Όπως εξηγεί ο κ. Σαμπατακάκης, στα τέλη της δεκαετίας 1960, αρχές 1970, όταν η χώρα έμπαινε σε ρυθμούς γεωργικής ανάπτυξης, το «καύσιμο» που όλοι αναζητούσαν, ήταν το νερό. Σε αρκετές περιπτώσεις το κράτος δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει τους ρυθμούς ζήτησης και να δρομολογήσει έργα τα οποία θα τροφοδοτούσαν με νερό τις αγροτικές περιοχές. Σε κάποιες άλλες το πέτυχε κατασκευάζοντας φράγματα ή εγγειοβελτιωτικά έργα.
Ο κ. Σαμπατακάκης υπογραμμίζει πως είναι πια επιτακτική ανάγκη ένα σχέδιο αξιοποίησης των επιφανειακών νερών με μικρομεσαίας κλίμακας ταμιευτήρες (χαμηλά φράγματα). Πρέπει να επιλεγούν συγκεκριμένες θέσεις με υψηλούς συντελεστές «υδρολογικής καταλληλότητας» και, φυσικά, με βαθμό προτεραιότητας, με βάση τις αναπτυξιακές τάσεις που επικρατούν στην άρδευση.
Δίνει το παράδειγμα ενός έργου το οποίο θα μπορούσε να έχει βοηθήσει τα μέγιστα, αλλά η ολοκλήρωσή του εκκρεμεί δεκαετίες ολόκληρες. Ο λόγος για το φράγμα των Φιλιατρών, όπου οι ανάγκες άρδευσης στα κηπευτικά είναι σταθερά πολύ υψηλές.
Το τότε ΙΓΜΕ υπέδειξε την κατάλληλη θέση για την κατασκευή του, το 1996. Οι γεωτρήσεις ήδη δεν μπορούσαν να καλύψουν τους αγρότες. Το φράγμα κατασκευάστηκε τελικά, αλλά ακόμα εκκρεμούν τα έργα προσαγωγής και μεταφοράς του νερού, με αποτέλεσμα να παραμένει ανενεργό.
Α.Π.
