Η ομιλία του δημάρχου Καλαμάτας στο συνέδριο στη Ρόδο έδωσε το στίγμα πού βρίσκεται σήμερα η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ο κ. Βασιλόπουλος χτύπησε το κουδούνι της ανησυχίας. Η ομιλία του προβλημάτισε και έδειξε με το δάχτυλο τη σημερινή κατάσταση. Αλλά η Αυτοδιοίκηση έχει και μιαν άλλη πλευρά: τις Κοινότητες, που εδώ είναι μαύρα τα μαντάτα! Ηρωικοί πρόεδροι το πολεμάνε, να φτιάξουν κάτι, αλλά και το πώς θα επιζήσουν. Ο θεσμός των Κοινοτήτων είναι από τα βάθη των αιώνων, είναι συνυφασμένος με το παραδοσιακό χωριό. Λέγαμε ο πρόεδρος, ο δάσκαλος και ο παπάς.
Σιγά σιγά σβήνει το ένα μετά το άλλο, τα σχολεία έκλεισαν, δάσκαλος δεν υπάρχει, έλλειψη παπάδων, ενώ ο πρόεδρος παρέμεινε (ευτυχώς ακόμη έχει το τίτλο), αλλά δυστυχώς χωρίς εκτελεστική εξουσία. Υπάρχουν κάποιες αρμοδιότητες, αλλά οι δήμαρχοι δεν τις εφαρμόζουν. Ο νόμος λέει πως μπορεί ο δήμαρχος να αναθέσει ακόμα κάποιες αρμοδιότητες, αλλά κανένας δεν έχει δώσει κάποια αρμοδιότητα.
Τι είναι, λοιπόν, σήμερα ο πρόεδρος; Είναι ο κυματοθραύστης στις απαιτήσεις των κατοίκων, είναι ο νερουλάς, ο εργάτης, πλένει τις δεξαμενές, καθαρίζει τους δρόμους, και ό,τι άλλο χρειαστεί.
Το άρθρο 82 του νόμου της Αυτοδιοίκησης του δίνει αρμοδιότητες με προτάσεις, προτείνει στο δήμαρχο, αλλά δεν έρχονται στο Δ.Σ. για εξέταση και απόφαση.
Πρέπει να καταλάβουν όλοι οι δήμαρχοι πως το εργαλείο δουλειάς τους είναι οι πρόεδροι. Η εμφάνιση της Κοινότητας, αλλά και κάθε έργο, είναι φυσικά υπέρ και του Δήμου.
Κι όπως είπε συνάδελφος πρόεδρος σε μια τελευταία συνάντηση των προέδρων: «Είμαστε οι φύλακες του τόπου».
Αθανάσιος Κυριαζής
Επί σειρά ετών αυτοδιοικητικός, πρόεδρος Δημοτικής Κοινότητας Σιδηροκάστρου
