Ήταν την περασμένη Παρασκευή το μεσημέρι, όταν δύο κυρίες συναντήθηκαν στην πλατεία του Αγίου Νικολάου στην Καλαμάτα. Η κατάσταση που βρισκόταν η πρώτη από αυτές, ανάγκασε τη δεύτερη να σταματήσει και να ενδιαφερθεί για την ανθρώπινη εικόνα που έβλεπε μπροστά της.
Θα μπορούσε και να είναι το… ανέκδοτο του 2024. Ένας άνθρωπος να νοιάζεται για την κατάσταση ενός αγνώστου. Παράδοξο κι όμως αληθινό!
Επί τρεις ώρες προσπαθούσε να συνεννοηθεί με τους όποιους αρμοδίους για την τύχη του συνανθρώπου της. Επικοινώνησε με την Αστυνομία, με το ΚΕΑ, με αντιδήμαρχο της Καλαμάτας, μήπως μπορεί να φιλοξενηθεί στη δομή των Δημοτικών Υπνωτηρίων. Παντού έβρισκε εμπόδια. Επέμενε.
Έμαθε ότι τα Δημοτικά Υπνωτήρια εγκαινιάστηκαν (!) στις αρχές Νοεμβρίου του 2021 (σ.σ. ακριβώς πριν τρία χρόνια), αλλά μέχρι σήμερα δε λειτουργούν εξαιτίας διαφόρων προβλημάτων. Αναρωτήθηκε, βέβαια, πώς είναι δυνατόν να εγκαινιάζεται κάτι και να μη λειτουργεί, αλλά απάντηση δεν πήρε.
Η κυρία δεν έφευγε από την περιοχή, αν δεν έλυνε το πρόβλημα. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε η Αστυνομία και έπραξε τα καθέκαστα.
Έπειτα από ώρα η γυναίκα πήρε και πάλι τηλέφωνο στην Αστυνομική Διεύθυνση Μεσσηνίας, από όπου την πληροφόρησαν ότι βρέθηκαν κάποιοι συγγενείς της (;) και φρόντισαν για τα περαιτέρω.
«Αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου», ανέφερε σε χαιρετισμό του ο αρμόδιος αντιδήμαρχος, όταν εγκαινιάζονταν τα δημοτικά υπνωτήρια, τονίζοντας ότι τα θέματα κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας βρίσκονται σε πρώτη προτεραιότητα για το Δήμο Καλαμάτας και στο πλαίσιο αυτό υλοποιούνται δράσεις που ενισχύουν το κοινωνικό του πρόσωπο, ενώ δημιουργούνται δημοτικές δομές με σκοπό την υποστήριξη συμπολιτών μας που έχουν ανάγκη.
Έτσι ακριβώς… Ακόμη κι έτσι, όμως, μέσω του επεισοδίου μάθαμε τρεις ξεχασμένες λέξεις: “Καρτερείτε και ελπίζετε!”…
Α.Π.
