Το Πωλλέτα την προσδιορίζει μοναδικά… Είναι από τις καθηγήτριες που όλοι θα θέλαμε να έχουμε και εκατοντάδες μαθητές είχαν αυτήν την τύχη στις περίπου 3,5 δεκαετίες της θητείας της ως εκπαιδευτικού. Ανήσυχη και πολυπράγμων, είναι βέβαιο ότι η συνταξιοδότησή της φέτος δε θα αποκόψει τους δεσμούς της με την εκπαιδευτική κοινότητα. Εκτός από τις σχέσεις και τις μνήμες που αφήνει πίσω της, θα είναι άλλωστε… πανταχού παρούσα μέσα από τα γραπτά της, που πολλαπλασιάζονται αδιάκοπα σε όγκο και ταξιδεύουν, βρίσκοντας τα τελευταία χρόνια κι έναν αυτόνομο εκδοτικό δρόμο.
Το περασμένο καλοκαίρι κυκλοφόρησε το πρώτο ολόδικό της βιβλίο, οι «Αποστάτες Άγγελοι», και με αυτή την αφορμή την αναζητήσαμε με «προϊόν» την παρακάτω συνέντευξη (μεταξύ άλλων, μας δίνει έναν από τους ωραιότερους και πληρέστερους ορισμούς για την ποίηση).
Εκτός από τις συγγραφικές της διαδρομές όμως, εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να μάθουμε λίγα πράγματα για τη σχέση των μαθητών με το σχολείο (τα φιλολογικά μαθήματα), αλλά και για τα νέα βιβλία Λογοτεχνίας της Γ’ Λυκείου, καθώς είναι μέλος της συντακτικής ομάδας.
-Πρώτα απ’ όλα… πόθεν το Πωλλέτα;
Το όνομα μας χαρακτηρίζει και είναι απόλυτα συνυφασμένο με την ταυτότητά μας και την προσωπική μας ιστορία. Το βαφτιστικό μου είναι Παναγιώτα, κι αυτό έγινε ξαφνικά, επειδή ο ιερέας αρνήθηκε να με ονομάσει Πούλια, που ήταν το όνομα της γιαγιάς μου. Μετά τη βάφτιση ο θείος -αδελφός της μητέρας μου πρότεινε το Πούλια, Πόλλα, Πωλλέτα. Οι γονείς μου επέλεξαν το Πωλλέτα, ένα όνομα που αγαπώ και που μου αρέσει να με αποκαλούν έτσι.
-Και υπάρχει στην οικογένεια «παράδοση» στο γράψιμο;
Ποίηση έγραφε και ο αδελφός της μητέρας μου, ο Κώστας Αβδάλας, ο οποίος ήταν φιλόλογος και σκηνογράφος. Πάντα με γοήτευε ο τρόπος που μιλούσε και έγραφε και το πάθος του για κάθε είδος τέχνης.
-Ποια απ’ όλες τις ιδιότητες νιώθετε ότι σας αντιπροσωπεύει καλύτερα;
Το επάγγελμα της εκπαιδευτικού, αλλά και της βιβλιοθηκονόμου, γιατί είχα την τύχη να υπηρετήσω στη σχολική Βιβλιοθήκη του 6ου Γενικού Λυκείου. Εκεί αγάπησα με περισσότερο πάθος τα βιβλία και την ποίηση και ένιωσα αυτό που λέμε την τύχη του διπλανού βιβλίου, που αγγίζεις τυχαία και αλλάζει τη ζωή σου. Ήρθα κοντά με τα παιδιά, ένιωσα τις ανησυχίες και τις ανάγκες τους. Οι τοίχοι, οι διάδρομοι, οι σκάλες των σχολείων, τα ράφια των βιβλιοθηκών, μου δίνουν ζωή και οι μορφές των παιδιών είναι το πιο γλυκό και δημιουργικό κομμάτι της ζωής μου.
-Η πορεία σας στην εκπαίδευση μέχρι τη φετινή συνταξιοδότηση;
Διορίστηκα το 1990 στην Κάσο Δωδεκανήσου και στη συνέχεια εργάστηκα στο Γυμνάσιο Μεγαλόπολης και μετά σε σχολεία της Μεσσηνίας (σε Κορώνη, Λογγά, Διαβολίτσι, Μελιγαλά, Αρφαρά, Καλαμάτα). Από το 2011 έως το 2018 υπηρέτησα ως σχολική σύμβουλος Φιλολόγων στην Αχαΐα. Η καριέρα μου στην εκπαίδευση τελείωσε στο σχολείο της καρδιάς μου, το 6ο Γενικό Λύκειο Καλαμάτας, ένα σχολείο που, κατά τη γνώμη μου, αγκαλιάζει και εμπνέει τόσο τους/τις μαθητές/-τριες όσο και τους/τις εκπαιδευτικούς.
-Ποια είναι τα… δούναι και λαβείν της Πωλλέτας Ψυχογυιοπούλου με τη γραφή από την πρώτη ανακάλυψη έως τη σημερινή ωριμότητα;
Η σχέση μου με τη γραφή ήταν για αρκετά χρόνια κρυφή. Από το Γυμνάσιο καταγινόμουν με τη γραφή. Τετράδια, ημερολόγια που κλείδωναν με σκέψεις, στίχους, ανεπίδοτες επιστολές που έμεναν εκεί χωρίς να αναζητούν το φως της μέρας. Κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής μου καριέρας συμμετείχα σε συνέδρια με δημοσιεύσεις σχετικές με τις Νέες Τεχνολογίες, τη δημιουργική γραφή, τα περιβαλλοντικά, πολιτ6ιστικά και Αγωγής Υγείας προγράμματα και σε εκπαιδευτικά περιοδικά με εισηγήσεις σχετικές με την καινοτομία στην εκπαίδευση.
Πάντα αναζητούσα ένα μάθημα διαφορετικό που να εξιτάρει το μυαλό και τα συναισθήματα των μαθητών/-τριών, καθώς ως μαθήτρια ήμουν πάντα σιωπηλή και στο περιθώριο. Ένιωθα ένα μεγάλο τρόμο για το λάθος και ντροπή για τα άθλια γράμματά μου, καθώς είμαι αριστερόχειρας και πιέστηκα να γράψω με το δεξί. Το χειρότερο μάθημά μου ήταν η καλλιγραφία.
Η χρόνια τριβή μου με τη συγγραφή, τη δημιουργική γραφή, αλλά και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που οργάνωνα ως υπεύθυνη σχολικής βιβλιοθήκης, διαμόρφωσαν τη λογοτεχνική μου πορεία και έχουν επιδράσει θετικά στη γραφή μου, καθώς δοκιμάζοντας ποικίλες τεχνοτροπίες στη διδασκαλία, αλλά και σε βιωματικά εργαστήρια με παιδιά και ενήλικες, κατάφερα να εκτεθώ δημιουργικά και να τολμήσω την έκδοση της πρώτης ατομικής μου συλλογής «Αποστάτες Άγγελοι».
-Τα προσωπικά σας βιβλία είναι συλλογές ποιημάτων. Υπάρχει κάτι που σας τραβάει περισσότερο προς τα εκεί;
Η ποίηση λειτουργεί μ’ έναν άλλο, θεϊκό, λυτρωτικό θα έλεγα τρόπο. Αφυπνίζει το νου, τον διευρύνει, μετατρέποντάς τον σ’ ένα θησαυρό με ποικίλους συνδυασμούς σκέψης και λέξεων. Οι αισθήσεις εγείρονται και φτάνουν στα άδυτα της ψυχής του ανθρώπου. Η ποίηση ξεδιπλώνει την ομορφιά του κόσμου, αλλά και τη διαφορετικότητά του. Αυτή η διαφορετικότητα είναι που με εμπνέει και μου δίνει το έναυσμα να γράψω ένα ποίημα.
Η ποίηση εμπεριέχει την αγάπη για τον άνθρωπο και τα οικουμενικά ιδανικά και μπορεί να γίνει ένα σκαλοπάτι για την εξέλιξή μας στην αναζήτηση του καλύτερου και ωραιότερου σε μια εποχή που ταλανίζεται από δυσκολίες. Λειτουργεί ως το στήριγμά μας στις δύσκολες αυτές στιγμές, αλλά και παράλληλα σαν τη φωνή της συνείδησής μας.
Λατρεύω, λοιπόν, την ποίηση, η οποία είναι η ακραία μορφή έκφρασης ως τέχνη του λόγου. Περιλαμβάνει τη δύναμη και τη μαγεία κάθε λέξης, της φράσης κάθε στίχου. Είναι αυτή που ανοίγει δρόμους και δείχνει τα κρυφά μονοπάτια της ψυχής και του νου. Η ποίηση συντροφεύει και λυτρώνει, επαναπροσδιορίζει και ζωντανεύει τη γλώσσα, όπου συνυπάρχουν ιδανικά το εγώ, το συναίσθημα, η λογική, η φαντασία, η παρατήρηση και η κατανόηση του κόσμου γύρω και μέσα μας.
-Τι καταθέτετε μέσα από το «Αποστάτες Άγγελοι»; Ποιοι (μπορεί να) είναι αυτοί;
Μόνο η ποίηση τολμά να προσεγγίσει το άρρητο του θανάτου και την τραγική μοίρα του ανθρώπινου βίου… Αυτό είναι εμφανές σε ολόκληρη την ποιητική μου συλλογή. Οι «Αποστάτες Άγγελοι» είναι γύρω μας. Μια παρατηρητική ματιά θα νιώσει την ανάγκη τους για αγάπη και φροντίδα. Άγγελοι που δεν έχουν ηλικία ούτε τόπο. Σαράντα ένα (41) ποιήματα, τα οποία συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους και αποτελούν έναν κύκλο με εναργή φιλοσοφικό – υπαρξιακό προβληματισμό, συνθέτουν την ποιητική μου συλλογή. Το κάθε ποίημα αλληλεπιδρά και επικοινωνεί με το άλλο, δημιουργώντας μια αδιάλειπτη ενότητα. Ενώ στοχεύει στον προβληματισμό του αναγνώστη περί του μυστηρίου της ζωής και του θανάτου, της λογικής και του παράλογου.
Λέξεις, φράσεις, στίχοι που σηματοδοτούν αυτοστιγμεί την εικόνα της μοναξιάς, του παράλογου, του εγκλεισμού, του κοινωνικού αποκλεισμού στο αδιέξοδο μιας φθαρτής ζωής με προορισμό το θάνατο, μα και τη συνέχεια αυτής της «ελλειπτικής ζωής» εξαιτίας της δύναμης των γονιδίων. Από μικρή ηλικία με ενσυναίσθηση και ευαισθησία πασχίζω να κατανοήσω το γίγνεσθαι της τρέλας και για αυτό την υμνώ στο ποίημά μου «Στοίβα λέξεων»:
Στοιβάζονται οι λέξεις,/ σε ασφυκτικές στιγμές./ Το χαρτί χαράζουν/ σαν θυμωμένες
γάτες. // Καμιά φορά στίχοι/ αφήνουν χειμωνιάτικο χιόνι/ στο χαρτί.// Γράμμα το
γράμμα, //συλλαβή τη συλλαβή,/ καρφώνοντας /συνθέτουν «επιλύχνιο
ευχαριστία»,/ τα δυσδιάκριτα όρια τρέλας και λογικής// παντοτινά υμνώντας (σ.77)
-Τι αναφέρει η ανατροφοδότηση από τις πρώτες βιβλιοπαρουσιάσεις σε Καλαμάτα και Πάτρα και εν γένει από αυτό το μικρό διάστημα κυκλοφορίας της νέας σας ποιητικής συλλογής;
Είναι πολύ νωρίς για να γνωρίζω την τύχη του βιβλίου μου. Θα αναφερθώ, όμως, στη βιβλιοπαρουσίαση στο φιλόξενο χώρο του αναγνωστηρίου της Λαϊκής βιβλιοθήκης και την αγάπη, τη θετική ενέργεια που άντλησα από τις φίλες και τους φίλους που ήταν μαζί μου και αφουγκράστηκαν τους στίχους μου, αλλά και τις ενδελεχείς προσεγγίσεις της Πέτη Γράψα, της Μαίρης Σιδηρά και της ποιήτριας Ελένης Κοφτερού. Τα ίδια συναισθήματα και θετική αύρα εισέπραξα από τη γενική γραμματέα του Συνδέσμου Φιλολόγων Έφη Πράτη, η οποία με αμέριστο ζήλο συντονίζει και εμβαθύνει στα βιβλία που παρουσιάζει, καθώς και την αντιπρόεδρο Δήμητρα Δημοπούλου και το βιβλιοπωλείο “Βιβλιόπολις”, που στέκεται δίπλα σε κάθε νέο δημιουργό.
Οι «Αποστάτες Άγγελοι» στις 6 Νοεμβρίου ταξίδεψαν και στην Πάτρα. Φιλοξενήθηκαν στη «Στέγη Γραμμάτων Κωστής Παλαμάς». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε από το Σύνδεσμο Φιλολόγων Περιοχής Πατρών με τεράστια επιτυχία και σε μία ατμόσφαιρα συγκινησιακά φορτισμένη, πλαισιωμένη με τη μουσική επιλογή της Θεοδώρας Δημητρούκα. Την εκδήλωση υποστήριξε το Βιβλιοπωλείο Παπαχρήστου «Γωνιά του Βιβλίου».
Η παρουσία πολλών φίλων εκπαιδευτικών και συνεργατών από το παρελθόν και το παρόν που με αγκάλιασαν με αγάπη για άλλη μια φορά και ο πρόλογος της προέδρου Χαράς Αντωνοπούλου θύμισαν την περίοδο της θητείας μου ως σχολικής συμβούλου, με αποτέλεσμα η συγκίνηση να είναι διάχυτη στο χώρο.
Η θετική ενέργεια περίσσευε και ο χώρος πλημμύρισε από έντονα συναισθήματα και θύμησες. Για τη συλλογή μου μίλησαν: η φιλόλογος και φίλη Νίκη Μισαηλίδη με την άρτια επιστημονική και ανθρώπινη ταυτόχρονα προσέγγισή της και την αμεσότητα του λόγου της, εμβάθυνε στην ποίησή μου και συγκίνησε το κοινό. Η Θεώνη Μαυρόγιαννη, με την εύστοχη ομιλία-ψυχογράφημα, εμβάθυνε στα άδυτα των ποιημάτων και της ψυχής μου εύστοχα και διακριτικά. Ξεχωριστή ήταν η ανάγνωση των ποιημάτων από τη μαθήτρια Ιωάννα Βαγγαλάτη, τη φιλόλογο Νάντια Τόκα και τη Μαίρη Σιδρά, αλλά και ο συντονισμός της εκδήλωσης από τη φιλόλογο Ιωάννα Γιαννάκη, αντιπρόεδρο Σ.Φ.Π.Π.
Εύχομαι όλες και όλοι που αγόρασαν, θα αγοράσουν ή θα διαβάσουν αυτό το βιβλίο να ανακαλύψουν μέσα από τους στίχους μου ένα κομμάτι της δικής τους καρδιάς…
-Σε τι επίπεδο είναι τα φιλολογικά μαθήματα στα σχολεία και πόσο ενδιαφέρουν τα παιδιά και τους εφήβους, που έχουν γεννηθεί και ζουν στον κόσμο της τεχνολογίας;
Κατά γενική παραδοχή, οι μαθητές/-τριες στην πλειονότητά τους δεν ενδιαφέρονται για τις ανθρωπιστικές σπουδές και τα φιλολογικά μαθήματα γενικότερα. Για το φαινόμενο αυτό υπάρχουν ποικίλες αιτίες, όπως είναι η ψηφιακή ψυχαγωγία, η κυριαρχία της εικόνας μέσω της οθόνης, αλλά και ο τρόπος διδασκαλίας των μαθημάτων και ειδικότερα στο μάθημα της Λογοτεχνίας και της Γλώσσας, που δεν προσφέρονται οι αναγκαίες δεξιότητες για να γίνουν επαρκείς αναγνώστες/-στριες και να γράψουν ελεύθερα και αυθόρμητα, καθώς ο ίδιος ο σχολικός θεσμός δεσμεύει και απωθεί τους/τις μαθητές/-τριες με τον καταιγισμό της ύλης σε κάθε μάθημα.
-Τι αλλαγές φέρνει και πού στοχεύει το νέο σχολικό βιβλίο που ετοιμάζετε;
Είμαι μέλος συγγραφικής ομάδας για τα νέα σχολικά βιβλία της Λογοτεχνίας για την Α΄, Β’ και Γ΄ Γυμνασίου, τα οποία εκπονήθηκαν σύμφωνα με τα Νέα Προγράμματα Σπουδών του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Κατά τη γνώμη μου, έπρεπε να γίνουν αλλαγές και βελτιώσεις στα υπάρχοντα διδακτικά βιβλία και να προσαρμοστούν στις τεχνολογικές εξελίξεις και στις νέες προκλήσεις της εποχής μας.
Το ΝΠΣ στοχεύει στην ενδυνάμωση της αναγνωστικής δεξιότητας μέσα από δραστηριότητες που αναδεικνύουν την απόλαυση της αναγνωστικής εμπειρίας, καλλιεργούν τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους, την εξοικείωση των μαθητών/-τριών με τα λογοτεχνικά κείμενα, την καλλιέργεια του ψυχικού τους κόσμου, του κριτικού τους πνεύματος και της φιλαναγνωσίας. Επίσης, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η σύνδεση των βιβλίων με τις νέες τεχνολογίες μέσα από την αξιοποίηση των ψηφιακών εργαλείων για παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού, καθώς και η ενίσχυση της ομαδοσυνεργατικής μεθόδου.
Τα βιβλία που εκπονήσαμε φέρνουν τα παιδιά κοντά στις τέχνες και τα έργα του πολιτισμού με ποικίλους τρόπους στην τάξη και στην πράξη. Οι μαθητές/-τριες γνωρίζουν σημαντικούς Έλληνες και ξένους ποιητές και πεζογράφους. Αξιοποιούν δημιουργικά έργα τέχνης μέσα στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό σχολείο και προσεγγίζουν τη γνώση διαθεματικά. Υλοποιούν δραστηριότητες και παιχνίδια καλλιτεχνικής και ψηφιακής έκφρασης με τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε να διατυπώνουν και να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους τόσο στο σχολικό όσο και στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Όλα τα έργα των δημιουργών έχουν επιλεγεί με προσοχή και σεβασμό στη λογοτεχνική πορεία και προσφορά τους και ο σχεδιασμός των διδακτικών προτάσεων έγινε με κύριο γνώμονα τον/την μαθητή/-τρια και την ανάγκη να εκφράζεται και να μαθαίνει με την ενεργητική συμμετοχή στην ομάδα και την κοινωνία, ώστε η απόκτηση της γνώσης να έρχεται μέσα από την προσωπική αναζήτηση και τη συλλογική εργασία.
Σε κάθε περίπτωση, η συγγραφή των νέων σχολικών βιβλίων είναι ένα εγχείρημα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αποτελεί πρόκληση για ολόκληρη την εκπαιδευτική και τη μαθητική κοινότητα. Ας ευχηθούμε καλή επιτυχία!
-Ανακοινώθηκε ότι οι μαθητές θα διδάσκονται ολόκληρα λογοτεχνικά κείμενα και όχι μόνο αποσπάσματα. Είναι εφικτό στη σχολική μαθησιακή διαδικασία και τι περιμένουμε από αυτή την αλλαγή;
Η δυναμική ένταξη του ολόκληρου λογοτεχνικού έργου στη σχολική πράξη αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην εκπαίδευση, αφού είναι κοινά παραδεκτό ότι η ανάγνωση ολόκληρων βιβλίων εξοικειώνει τους/τις μαθητές/-τριες με το βιβλίο και την ανάγνωση και δημιουργεί σταδιακά μια φιλική σχέση με το λογοτεχνικό βιβλίο. Αυτή η σχέση βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν την κριτική και δημιουργική τους σκέψη, να δραστηριοποιήσουν τη φαντασία τους και την εφευρετικότητά τους, να εμπλουτίσουν την αισθητική τους καλλιέργεια, να δοκιμάσουν τα συναισθήματά τους αναπτύσσοντας έτσι τη συναισθηματική τους νοημοσύνη, να καλλιεργήσουν τη γλωσσική τους έκφραση με έμμεσο και βιωματικό τρόπο.
Η αλήθεια είναι πως οι μαθητές και οι μαθήτριες διδάσκονται αυτοτελή λογοτεχνικά έργα σε προγράμματα φιλαναγνωσίας και λέσχες ανάγνωσης. Σίγουρα κάτι τέτοιο καθορίζεται μέχρι σήμερα από τα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις κάθε εκπαιδευτικού με τη σύμφωνη γνώμη των μαθητών/-τριών. Σύμφωνα με το ΝΠΣ, στο μάθημα της Λογοτεχνίας η διδασκαλία ολόκληρου λογοτεχνικού έργου δε θα είναι προαιρετική, αλλά υποχρεωτική και εντάσσεται στους γενικούς και ειδικότερους στόχους του, της προσέγγισης δηλαδή της λογοτεχνίας ως μορφωτικού αγαθού.
Πιστεύω, λοιπόν, πως μια καλά οργανωμένη και μεθοδευμένη διδασκαλία από την πλευρά του/της εκπαιδευτικού και πάνω απ’ όλα με τη συνεργασία και την ενεργό εμπλοκή των μαθητών και των μαθητριών, θα έχει μόνο θετικά αποτελέσματα.
Η διδασκαλία αυτοτελών λογοτεχνικών έργων θα βοηθήσει στο να αγαπήσουν οι μαθητές/-τριες τη λογοτεχνία, να αισθανθούν τη χαρά της βιωματικής και της εκφραστικής – δημιουργικής γραφής.
Πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην κατάλληλη επιλογή λογοτεχνικών βιβλίων, ώστε να ανταποκρίνονται στις δυνατότητες και τις ανησυχίες των εφήβων, να προωθούν τον στοχασμό και να δώσουν στα παιδιά την όρεξη για διάβασμα και δημιουργία. Εξάλλου, όπως αναφέρει ο ποιητής Ραλφ Ουάλντο Έμερσον, τα σπουδαία, τα αληθινά βιβλία είναι εκείνα που υπήρξαν «γέφυρες ή καράβια και μας μετέφεραν με ασφάλεια μέσα από σκοτεινά έλη και ερήμους ωκεανούς στην καρδιά ιερών πόλεων, σε παλάτια και ναούς».
-Έχω την αίσθηση ότι υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και πολύς κόσμος γράφει και εκδίδει τα δικά του βιβλία στη Μεσσηνία. Τι παρατηρείτε εσείς που κινείστε σε αυτό το χώρο;
Πράγματι, έχετε δίκιο. Στην περιοχή μας, τη Μεσσηνία, παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια έντονη λογοτεχνική παραγωγή και γενικότερα εκδοτική. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως η Μεσσηνία πάντοτε διακρινόταν για πλούσια και ποικίλη κίνηση στο χώρο των εκδόσεων και πως εδώ έχουμε την τύχη, τη χαρά και την τιμή να έχουν γεννηθεί λογοτέχνες με σημαντική προσφορά στο χώρο της λογοτεχνίας. Ενδεικτικά αναφέρω: Μαρία Πολυδούρη, Σωτήρη Πατατζή, Μιχάλη Κατσαρό, Κική Δημουλά, Σοφία Φίλντιση, Γιώτα Αργυροπούλου και πολλοί άλλοι με μεγάλη λογοτεχνική προσφορά.
Σήμερα εμφανίζονται αρκετοί αξιόλογοι δημιουργοί που καταπιάνονται με διάφορα είδη του ποιητικού και του πεζού λόγου: από τη μοντέρνα ποίηση και τη νουβέλα, το διήγημα και το μυθιστόρημα. Ας μην ξεχνάμε τη σημαντική προσφορά στην πολιτισμική ανάπτυξη του τόπου της Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων, την οποία εκπροσωπεί με ακάματο ζήλο η πρόεδρος Τόνια Παυλάκου, η οποία δίνει ένα σημαντικό βήμα έκφρασης και παρουσίασης του έργου νέων, αλλά και γνωστών συγγραφέων.
Σε κάθε περίπτωση, η έντονη εκδοτική κίνηση αποτελεί σημαντικό στοιχείο πολιτισμού και διαμόρφωσης της πολιτισμικής ταυτότητας της περιοχής μας.
-Έχετε κάνει πολλά πράγματα γύρω από τη Γλώσσα και τη Λογοτεχνία, δημιουργική και «επιστημονική» γραφή, κριτική, ακόμη και βιβλιοθηκονομία… Ποιες είναι οι επόμενες προκλήσεις σας;
Πραγματικά όλο αυτό το διάστημα έχω ασχοληθεί με πολλές διαφορετικές δραστηριότητες και δράσεις. Μα πάνω απ’ όλα όσα έκανα και με όσα καταπιάστηκα τα έκανα με αγάπη και διάθεση προσφοράς. Η αλήθεια είναι πως ως άνθρωπος μου αρέσει να γνωρίζω και να πειραματίζομαι με νέα πράγματα, τα όποια αποτελούν για μένα μεγάλη πρόκληση! Τους τελευταίους μήνες ετοιμάζω ένα βιβλίο ποίησης για παιδιά του Δημοτικού και του Γυμνασίου σε συνεργασία με τη φιλόλογο Νίκη Μισαηλίδη, το οποίο βρίσκεται στο στάδιο της έκδοσης. Εύχομαι να έχει μια καλή πορεία και να αγγίξει τις καρδιές των παιδιών αλλά και των εκπαιδευτικών.
-Πώς είναι η ζωή χωρίς το σχολείο; Πώς αξιοποιείτε το χρόνο σας, τι σας λείπει και τι όχι;
Υπηρέτησα στην εκπαίδευση 36 χρόνια. Οι εμπειρίες και τα βιώματα ήταν μοναδικές. Σίγουρα μου λείπουν οι φωνές, τα γέλια και ο αυθορμητισμός των παιδιών, αλλά και η καθημερινή επικοινωνία με τους συναδέλφους… και το κουδούνι!
Κάποια στιγμή κάνεις τον κύκλο σου και έρχεται η ώρα που πρέπει να φύγεις και να παραδώσεις τη σκυτάλη στους επόμενους. Είμαι «γεμάτη» από την εκπαίδευση, πήρα και έδωσα αγάπη και τώρα ήρθε η στιγμή να αξιοποιήσω τον ελεύθερο χρόνο μου με λογοτεχνική κατεύθυνση. Βέβαια, δε θα σταματήσω να προσφέρω στην εκπαίδευση και από αυτό το μετερίζι. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις και να συνεχιστεί η διάδραση, η επαφή και η επικοινωνία με το σχολείο.
Λίγα λόγια
Η Πωλλέτα Ψυχογυιοπούλου γεννήθηκε στο Διαβολίτσι Μεσσηνίας, όπου υπηρετούσε ο πατέρας της ως δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Μαντζαρίου, ενώ όταν ήταν σε βρεφική ηλικία η οικογένεια μετακόμισε στην Καλαμάτα, όπου και μεγάλωσε. Είναι φιλόλογος και βιβλιοθηκονόμος. Κατέχει μεταπτυχιακούς τίτλους στη Διοίκηση Σχολικών Μονάδων και στις Επιστήμες της Αγωγής με ειδίκευση στη Δημιουργική Γραφή (κατεύθυνση εκπαίδευση). Διετέλεσε από το 2011 έως το 2018 σχολική σύμβουλος φιλολόγων Αχαΐας.
Έχει διδάξει τα μαθήματα: δημιουργική γραφή, λαογραφία και λαϊκός πολιτισμός, τοπική ιστορία, βιβλία-βιβλιοθήκες στα Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Έχει λάβει μέρος, ως εισηγήτρια, σε επιμορφωτικές ημερίδες και συνέδρια, καθώς και ως εμψυχώτρια, σε βιωματικά εργαστήρια δημιουργικής γραφής. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους.
To 2019 εξέδωσε μια κριτική μελέτη έργων του Γιώργου Παναγιωτίδη με τίτλο «Ο διερωτών των αοράτων οδών», εκδ. Γραφομηχανή, το 2023 την ποιητική συλλογή «Σταγόνες στίχοι», εκδόσεις Λεξίτυπον, που συνέγραψε με την ποιήτρια Ελένη Κοφτερού και το 2024 την ποιητική συλλογή «Αποστάτες Άγγελοι», εκδόσεις Κουκκίδα. Συμμετέχει ως συγγραφέας σε συγγραφική ομάδα για τη συγγραφή των σχολικών βιβλίων του υπουργείου Παιδείας, Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Α΄ Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου σύμφωνα με το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών.
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
