Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου προσφέρει ένα πλούσιο πρόγραμμα ταινιών από όλο τον κόσμο και παράλληλων δράσεων, με καλλιτεχνική και κοινωνική σφραγίδα.
Κάθε χρόνο οι διοργανωτές φέρνουν και κάτι καινούργιο, οι συνεργασίες πολλαπλασιάζονται και ο αντίκτυπος μεγαλώνει. Πίσω από όσα προβάλλονται και υλοποιούνται για μικρούς και μεγάλους, υπάρχει μεγάλος κόπος, προσπάθεια και η αγωνία των εμπνευστών και των συντελεστών του για το αύριο της διοργάνωσης.
Παρότι η πρεμιέρα του 10ου Φεστιβάλ θα γίνει αύριο Παρασκευή 22 Νοεμβρίου, αντί για ανακούφιση για την ολοκλήρωση των προετοιμασιών, είναι αυτή η αγωνία που μεταφέρει με έντονο τρόπο, μιλώντας στο «Θ», η καλλιτεχνική διευθύντρια Τζίνα Πετροπούλου. Κάτι που δεν κάνει εντύπωση, καθώς κάθε χρόνο γίνεται ένας μαραθώνιος, όχι σπάνια με αρνητικές εκπλήξεις, για την εξασφάλιση των οικονομικών πόρων που απαιτούνται για άριστο και άρτιο αποτέλεσμα. Όπως εξηγεί, αυτό που απομένει να εκπληρωθεί μετά τις πολλές κατακτήσεις του φεστιβάλ, είναι να αποκτήσει οικονομική αυτονομία.
Συγκεκριμένα, η κα Πετροπούλου ανέφερε σχετικά: «Το οικονομικό είναι η βάση για να γίνουν τα πράγματα πιο οργανωμένα και να βλέπεις το αποτέλεσμα χωρίς να αγκομαχάς και χωρίς να βρίσκεσαι προ εκπλήξεων. Αυτό που θα θέλαμε πραγματικά, θα ήταν να δημιουργηθεί μία μόνιμη ομάδα ανθρώπων που θα μπορεί να βγάζει τα προς το ζην δουλεύοντας για το φεστιβάλ, ώστε έτσι να εξασφαλίζεται και η βιωσιμότητά του. Δυστυχώς, οικονομικά δεν έχουμε τη χρηματοδότηση που θα έπρεπε να έχει ένα φεστιβάλ, γιατί έχει πάρα πάρα πολλά έξοδα. Βασιζόμαστε πάντα στον εθελοντισμό, αλλά με αυτόν τον τρόπο δεν μπορεί να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα μιας δράσης. Για να γίνει αυτό νομίζω ότι χρειάζεται να μας δουν σοβαρά οι φορείς που πρέπει, η Περιφέρεια και ο Δήμος Καλαμάτας. Το καλύτερο, ίσως, και πιο εφικτό είναι να μπει το φεστιβάλ σε ένα πρόγραμμα ΕΣΠΑ. Τα περισσότερα φεστιβάλ της Ελλάδας είναι σε ΕΣΠΑ, γι’ αυτό και έχουν ομάδες μόνιμες που εργάζονται και, βέβαια, προχωρούν. Δυστυχώς, η Πελοπόννησος δε διαθέτει για την ώρα προγράμματα για τον πολιτισμό κι αυτό είναι λυπηρό, γιατί ο πολιτισμός είναι που μας κρατάει σε κάποιο επίπεδο αξιοπρεπές. Δυστυχώς πορευόμαστε κάνοντας τους ζητιάνους και με τα ψιλολόγια που θα μας δώσει ο κάθε δήμαρχος, ο κάθε περιφερειάρχης, ίσως και κάποιοι χορηγοί.
Στη συνάντηση που είχαμε με τον περιφερειάρχη κ. Πτωχό, μας είπε ότι ίσως μετά το 2027 να μπορέσει η Περιφέρεια να βάλει πρόγραμμα πολιτισμού. Από κρατικής πλευράς έχουμε από το υπουργείο Πολιτισμού μια επιχορήγηση, η οποία βέβαια είναι πολύ μικρή ούτως ή άλλως. Μας επιχορηγεί και ο Δήμος και η Περιφέρεια, αλλά τα ποσά είναι… ψύλλοι στα άχυρα για ένα φεστιβάλ που χρειάζεται να έχει, έστω, τέσσερις εργαζόμενους μόνιμους και να κάνει τα εκπαιδευτικά προγράμματα, τα σεμινάρια, να έχει τις προβολές και τα δικαιώματα των ταινιών. Αναπτύσσουμε ένα πολύ σοβαρό πρόγραμμα ντοκιμαντέρ για όλους και έχουμε βάλει προτεραιότητα τα ΑμεΑ και την προσβασιμότητα στον κινηματογράφο, κάνοντας ειδικούς υπότιτλους για άτομα με μειωμένη όραση, ακουστική περιγραφή για τυφλούς, σεμινάρια για παιδιά με μέτρια νοητική υστέρηση.
Εδώ και τρία χρόνια έχουμε ξεκινήσει αυτή τη συνεργασία με το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και το Τμήμα Μετάφρασης και Διερμηνείας. Μας βοηθούν με την τεχνική επεξεργασία της ακουστικής περιγραφής στα ντοκιμαντέρ που είναι για τους τυφλούς, ενώ πλέον όλα μας τα ντοκιμαντέρ έχουν ειδικούς υπότιτλους για κωφούς. Συνεργαζόμαστε με εμψυχωτές και κάνουμε σεμινάρια για παιδιά με νοητική αναπηρία, περιβαλλοντικά και φωτογραφίας. Και αυτό το πρόγραμμα πάει πάρα πολύ καλά και εκτιμάται πάρα πολύ από τα ίδια τα παιδιά, διότι έχουν την αίσθηση και την ανάγκη της δημιουργίας περισσότερο. Επιπλέον, κάνουμε προγραμματισμένες προβολές ντοκιμαντέρ στο στέκι μας, στην οδό Κουτσομητοπούλου, μεταγλωττισμένα για παιδιά και ενήλικες με νοητική υστέρηση».
Μέσος όρος θεατών 6-7 χιλιάδες και ρεκόρ προβολών φέτος σε 14 πόλεις
Για την ανταπόκριση που υπάρχει η καλλιτεχνική διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου λέει: «Έχει πάει πολύ καλά το φεστιβάλ όλα αυτά τα χρόνια και υπάρχει μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Πλέον μας γνωρίζουν και στο εξωτερικό και εδώ στην Ελλάδα, ενώ τα σεμινάρια που κάνουμε έχουν μεγάλη ανταπόκριση. Για να καταλάβετε, παρόλο που δεν μπορούσαμε να φιλοξενήσουμε φέτος φοιτητές (προσφέρουμε τα πάντα δωρεάν στα σεμινάρια και μέχρι πέρυσι και τη φιλοξενία), γράφτηκαν πολλά παιδιά από μόνα τους. Πληρώνουν για να έρθουν τη διαμονή και το φαγητό τους κι αυτό έχει ένα οικονομικό όφελος για τις επιχειρήσεις και την πόλη μας για την περιοχή μας.
Το καλό είναι ότι εκτιμάται η δουλειά μας από τον κόσμο και φαίνεται από τις αναμονές και το ενδιαφέρον για να μάθουν πότε ξεκινάμε, με ένα μέσο όρο θεατών κάθε χρόνο γύρω στις 6-7 χιλιάδες μόνο στην Καλαμάτα. Αυτό είναι η ικανοποίηση που παίρνουμε και, βέβαια, μεγάλη ικανοποίηση υπάρχει για τα ειδικά προγράμματα που κάνουμε για τα σχολεία και τη συμπερίληψη. Είναι ένα φεστιβάλ πραγματικά για όλους. Παίζεται και σε άλλες πόλεις της Πελοποννήσου και εφέτος φτάσαμε να κάνουμε ρεκόρ με 14 συνολικά πόλεις, με καινούργιες συνεργασίες στη Μονεμβασιά και στο Λεωνίδιο. Στις περισσότερες πάει πάρα πολύ καλά από άποψη θεατών, σε άλλες λιγότερο. Ειδικά στις μικρότερες πόλεις εκτιμάται πολύ το γεγονός ότι γίνονται προβολές εκεί, γιατί δεν έχουν πολλές εναλλακτικές για κινηματογράφο ή φεστιβάλ».
«Πρέπει όλοι να στηρίξουμε τον πολιτισμό»
Με συναισθηματική φόρτιση αυτή τη φορά, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου επανέρχεται κάνοντας την πρότασή της για τη βιωσιμότητα της διοργάνωσης: «Θέλουμε αυτό το έργο μας, που είναι σημαντικό για την πόλη της Καλαμάτας και για την Πελοπόννησο ευρύτερα, να αναγνωρίζεται και από τους κρατικούς φορείς και να μας βλέπουν πιο σοβαρά. Να μη χρειάζεται να ξεκινάει η καινούργια χρονιά, να ετοιμαζόμαστε για το επόμενο φεστιβάλ και να μπαίνουμε πάλι στη διαδικασία του να ζητάμε και να κάνουμε αιτήσεις. Μια σιγουριά οικονομική από τους φορείς, που θα δείχνει εμπράκτως ότι σέβονται τις προσπάθειες που κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια. Από την άλλη, είναι αναγκαίο να πλαισιωθεί το φεστιβάλ από νέους ανθρώπους. Κάθε χρόνο είναι και καλύτερη η κατάσταση, έρχονται όλο και πιο πολλοί νέοι και φοιτητές και θα μπορούσαμε να φτιάξουμε έναν πυρήνα, που να ξέρουν αυτά τα άτομα ότι θα έχουν μια προοπτική δουλεύοντας για το φεστιβάλ. Δε γίνεται μόνο με τον εθελοντισμό, αν και ο εθελοντισμός είναι πολύ σημαντικός, όμως δεν έχει περάσει σωστά στη νοοτροπία των Ελλήνων. Κι εγώ έχω κάνει πολλά χρόνια εθελοντισμό και όταν ήμουν στον Καναδά, είναι κανονικά δουλειά και εμπειρία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια. Είναι αναγκαίο, λοιπόν, να εμπλακούν νέοι άνθρωποι, αλλά να υπάρχει και το κίνητρο το οικονομικό να το δουν και σαν δουλειά και να το αναπτύξουν παραπάνω, αλλιώς δεν μπορεί να ζήσει το φεστιβάλ ζητώντας κάθε χρόνο εθελοντική εργασία. Δεν είναι ότι είμαι απαισιόδοξη, αλλά πρέπει όλοι να στηρίξουμε τον πολιτισμό, γιατί είναι το μόνο που μπορεί να μας σώσει και ψυχολογικά και νοητικά».
Θεματολογία
Για την επιλογή της φετινής θεματολογίας που είναι οι πόλεις, η κα Πετροπούλου προσθέτει: «Το είχα στο μυαλό μου αρκετά χρόνια και αποδείχθηκε δύσκολο θέμα όταν έψαχνα για ντοκιμαντέρ, για να τα εντάξω στο φετινό πρόγραμμα. Βλέπουμε την πόλη όχι από την αρχιτεκτονική “μηχανική” της πλευρά, αλλά μέσα από ιστορίες που αφορούν διάφορα θέματα. Για παράδειγμα, έχουμε ένα ντοκιμαντέρ για τη Βενετία από τη μεριά της κλιματικής αλλαγής, δηλαδή τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει να πλημμυρίσει και να εξαφανιστεί. Βλέπουμε τη Νάπολη στην Ιταλία με το πρόβλημα της μαφίας και την προσπάθεια ενός εκπαιδευτικού να απομακρύνει τα παιδιά από τον κόσμο του εγκλήματος μέσα από ένα θεατρικό. Υπάρχει και ταινία για την Αθήνα, είναι μια καταγραφή χωρίς λόγια, αυτό που λέμε ντοκιμαντέρ παρατήρησης, σε διάφορες γειτονιές της και, βέβαια, παίζει και ένα ρόλο ένας άνθρωπος ιδιαίτερος, με κάποια χαρακτηριστικά μη συμβατικά.
Καλούμε τον κόσμο να έρθει να δει τις ταινίες και τις ιστορίες που θα προβληθούν στο φεστιβάλ. Είναι ενδιαφέρουσες ιστορίες από διαφορετικά μέρη του κόσμου και φέτος έχουμε ρεκόρ σκηνοθετών που έρχονται από το εξωτερικό. Σχεδόν όλες οι ταινίες θα παρουσιαστούν από τους ίδιους τους σκηνοθέτες, οπότε τους προσκαλώ όλους, γιατί θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν νέους ανθρώπους, θα δουν νέες ιστορίες, θα συναντήσουν και θα μιλήσουν με τους σκηνοθέτες, ό,τι προσπαθούμε δηλαδή να κάνουμε κάθε χρόνο.
Και η εκπαιδευτική μας ζώνη έχει πάρα πολύ ωραία ντοκιμαντέρ, τα οποία δεν είναι διδακτικά, αλλά έχουν ιστορίες να αφηγηθούν, δίνοντας το έναυσμα στους εκπαιδευτικούς να αναπτύξουν διάλογο μετά με τα παιδιά».
Τέλος, η κα Πετροπούλου υπενθυμίζει ότι στην τελετή έναρξης, που θα γίνει αυτή την Παρασκευή στο Εργατικό Κέντρο στις 9.00 το βράδυ, θα προβληθεί ένα ντοκιμαντέρ για την κοινότητα τυφλών εδώ στην Καλαμάτα. Μέσα από αυτή την ταινία 17 λεπτών παρακολουθούμε 4 παιδιά μέσα από την καθημερινότητά τους, μπαίνοντας λίγο στη θέση τους.
