Τας πρωινάς ώρας της χθες εξερράγη τεραστία πυρκαϊά εις το δάσος της Νεδούσης και ακριβώς ολίγον εκείθεν του σημείου της προχθεσινής τοιαύτης. Το πυρ άμα τη εμφανίσει του ενισχυόμενον και υπό του πνέοντος ανέμου εξηπλώθη επικινδύνως, εις σημείον ώστε να απειληθή όχι μόνον το δάσος ολόκληρον αλλά και το χωρίον ακόμη.
Ο εκεί ευρισκόμενος προϊστάμενος της Δασικής Υπηρεσίας κ. Μαρίνος και διεξαγαγών ανακρίσεις δια την προχθεσινήν πυρκαϊάν, έσπευσεν επί τόπου, ολίγον δε βραδύτερον διαπιστώσας ότι ήτο αδύνατος η περιστολή του πυρός, εζήτησεν ενισχύσεις από το Σύνταγμα Πεζικού, το οποίον απέστειλεν 20 άνδρας. Παρά τας προσπαθείας όμως και των στρατιωτών δεν επετεύχθη η κατάσβεσις του πυρός λόγω της τεραστίας του εξαπλώσεως.
Ο κ. Μαρίνος πεισθείς απολύτως ότι δεν ήτο δυνατόν να κατασβεσθή το πυρ δια των δυνάμεών του εζήτησεν τινάς ενισχύσεις, την 10ην δε νυκτερινήν το Σύνταγμα απέστειλεν εις την Νέδουσαν νέας ενισχύσεις εκ 40 ανδρών.
Η πυρκαϊά κατά τας πληροφορίας τας οποίας ελάβομεν τα πρωινάς ώρας της χθες συνεχίζεται.
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΧΘΕΣΙΝΗΣ ΠΥΡΚΑΪΑΣ ΤΗΣ ΑΛΑΓΩΝΙΑΣ
-Κατεστράφη ολοσχερώς η βλάστησις περιφερείας διακοσίων στρεμμάτων
-Εικάζεται ότι πρόκειται περί εμπρησμού των κατοίκων Νεδούσης
«ΘΑΡΡΟΣ» 2 Αυγούστου 1936
Η εκραγείσα την πρωίαν της προχθές πυρκαϊά εις το δάσος της Νεδούσης, μόλις χθες την πρωίαν κατορθώθη να κατασβεσθή κατόπιν υπερανθρώπων προσπαθειών των υπαλλήλων της Δασικής Υπηρεσίας και των εις ενίσχυσιν τούτων αποσταλέντων εκεί στρατιωτών του 9ου Συντάγματος Πεζικού.
Η πυρκαϊά ως και χθες εγράφομεν ανεφάνη ολίγον νοτιώτερον του σημείου όπου εσημειώθη η προ ημερών πυρκαϊά. Το πυρ υποβοηθούμενον υπό του ισχυρώς πνέοντος ανέμου, έλαβεν τρομακτικάς διαστάσεις εξαπλωθέν επί περιφερείας μεγαλυτέρας των 200 στρεμμάτων. Ευτυχώς ότι εις την περιοχήν εκείνην δεν φύονται παρά μόνον θάμνοι. Υπήρχεν όμως άμεσος κίνδυνος μεταδόσεως του πυρός εις τας πευκοφυτείας, οπότε όχι μόνον ολόκληρον το δάσος της Νεδούσης θα εκαίετο, αλλά ήτο ζήτημα αν θα κατορθούτο να διασωθή και αυτό το χωρίον.
Δια τον λόγον αυτόν όλαι αι προσπάθειαι του τεθέντος επί κεφαλής των καταγινομένων με την κατάσβεσιν της πυρκαϊάς Δασάρχου κ. Μαρίνου, συνίσταντο εις το να εντοπισθή το πυρ εντός της καιομένης ζώνης και να αποφευχθή πάση θυσία η μετάδοσις του πυρός εις τας παρακειμένας πευκοφυτείας.
Προς στιγμήν κατορθώθη τούτο. Τας εσπερινάς όμως ώρας το πυρ αναζωογονηθέν υπό του ενδυναμωθέντος ανέμου ήρχισεν μεταδιδόμενον εις τας πευκοφυτείας. Ο κ. Μαρίνος τότε ηναγκάσθη να ζητήση και νέαν ενίσχυσιν από το 9ον Σύνταγμα Πεζικού, η οποία καταφθάσασα μετ’ ολίγον κατόρθωσε κατόπιν υπερανθρώπων προσπαθειών να εντοπίση το πυρ και να το κατασβέση.
Η κατάσβεσις αυτού επετεύχθη περί την 9ην πρωινήν της χθες.
Σχετικώς με την παρέλευσίν του εικάζεται περί εμπρησμού υπαίτιου, του οποίου είναι ωρισμένοι κάτοικοι της Νεδούσης προβαίνοντες εις τους εμπρησμούς τούτους δια να εκχερσωθούν αι περί το χωρίον περιφέρειαι.
Ο κ. Μαρίνος παραμένη εις Νέδουσαν διεξαγάγων συντόνους ενεργείας δια την ανακάλυψιν των δραστών.
Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ
Το δένδρον, το δάσος
«ΘΑΡΡΟΣ» 3 Αυγούστου 1936
Σε κάθε πυρκαϊά τραβάμε τα μαλλιά μας. Ποίος πταίει – πώς θα προλαμβάνωνται αι πυρκαϊαί! Συζητήσεις – μελάνι – εξυπνάδες μηδέν.
Όλοι και ο τελευταίος αμόρφωτος αγρότης ξέρει την χρησιμότητα του δάσους. Δεν ξέρει όμως ούτε ο αμόρφωτος ούτε ο μορφωμένος και δεν θέλει να καταλάβη πως δημόσιον είναι ο ίδιος, πως το κάθε τι του δημοσίου είναι δικό του. Το δικό του το φυλάει σαν τα μάτια του, του δημοσίου είναι σαν να είναι του εχθρού του.
Η ψυχολογία είναι ότι το δημόσιον το θεωρούμεν εχθρικόν έδαφος γιατί μας έχει προπαρασκευάσει εχθρικά ο εισπράκτορας και ο χωροφύλακας.
Δεν τ’ αγαπάμε το δημόσιο!
Διάβολε! Όταν μου απαγορεύει να βόσκω τα πρόβατά μου και προ πάντων τα γίδια μου όπου είναι χορτάρι στο δάσος, τι αγάπη νάχω του δημοσίου, φωτιά λοιπόν να χερσώση το δάσος να σπείρω, να βοσκήσω. Αμ! Τι λοιπόν!
Ήμην στο Παρίσι, μια Κυριακή με τον εξ Ιωαννίνων φίλον μου Γιαννόπουλον. Είχαμε εκδράμει στο δάσος της Βουλώνης. Του φίλου μου του άρεσε ένα φύλλο ώμορφου θάμνου και το έκοψε. Κανείς δεν μας μίλησε, πήγαμε δίπλα σε ένα εξοχικό και πήραμε από μία μπύρα. Ο φίλος μου κρατούσε και καμάρωνε το ώμορφο φύλλο.
Την Τετάρτη είχαμε πρόσκληση στην Αστυνομία. Όταν συναντηθήκαμε εκεί ξαφνιαστήκαμε. Ο Πταισματοδίκης μ’ ερώτησε πρώτα μένα: Από πού είσθε κ.λπ. Από την Ελλάδα; Α! ναι ξέρω, έχετε ωραία δάση – μάλιστα. Αποτείνεται έπειτα στο φίλο μου: Δεν μου λες, τα περιποιήστε τα δάση σας;
-Τι λες; Τα καίμε αλύπητα.
Είναι τρομερόν – είναι απαίσιον. Ναι, αλλά σε μας στοιχίζει το δάσος της Βουλώνης δισεκατομμύρια. Συ που έκοψες το φύλλο θα πληρώσης εν εικοσάφραγκον πρόστιμον και άλλο τόσο δια το ταμείον του δάσους!
Κόκκαλο! Πού μας έμαθεν.
Μας κατήγγειλε το γκαρσόνι του εξοχικού καφενείου, διότι ξέρει πως το δάσος είναι και δικό του!
Γ. ΑΝΔΗΣ
