Πολλάκις ησχολήθη ο εγχώριος Τύπος κατά το παρελθόν με το ζήτημα των παρά τη ενταύθα Ηλεκτρική Εταιρεία κατατεθειμένων χρηματικών εγγυήσεων των καταναλωτών ηλεκτρικού ρεύματος και κάποτε μάλιστα ετέθη αποφασιστικά επί τάπητος τούτο, αλλ’ ατυχώς άνευ θετικού αποτελέσματος.
Από κάποιο πρόσφατον γεγονός μού δίδεται αφορμή και πάλιν να θίξω το ζήτημα τούτο και να θέσω υπ’ όψιν των αρμοδίων μια σκέψη μου την οποίαν επ’ αρκετόν εβασάνισα και κατέληξα στην πεποίθησιν ότι εάν ετίθετο υπό μελέτην αύτη, θα επέφερεν ευχάριστα αποτελέσματα.
Αι παρά τη Ηλεκτρική Εταιρεία κατατεθειμέναι εγγυήσεις ανέρχονται, ως επληροφορήθην, στο αρκετά σεβαστόν ποσό των δραχμών 4.000 περίπου και αι οποίαι παρά παν δίκαιον και πάσαν λογικήν μένουν εις χείρας της εταιρείας άτοκοι.
Βεβαίως, εάν επρόκειτο περί ασημάντου ποσού, θα ήτο πράγματι σχολαστικότης ν’ ασχοληθή κανείς με το ζήτημα τούτο. Για ένα όμως τόσον μεγάλον ποσόν, το οποίον τοκιζόμενον αποφέρει αρκετάς δεκάδας χιλιάδων δραχμών τόκους ετησίως και με το μικρότερον επιτόκιον, δεν είναι πρέπον να αφεθή τούτο αιωνίως εκκρεμές.
Η Ηλεκτρική Εταιρεία έχει εξασφαλίσει από την πόλιν μας αρκετά μεγάλην κατανάλωσιν ηλεκτρικού ρεύματος και κατά συνέπειαν και αρκετά κέρδη αποκομίζει από αυτήν. Γι’ αυτό λοιπόν είναι άδικον να καρπούται αύτη κατά τοιούτον τρόπον και τους τόκους των παρ’ αυτή κατατεθειμένων χρηματικών εγγυήσεων, οι οποίοι ως μόνον σκοπόν έχουν την εξασφάλισίν της δια την εκ μέρους των καταναλωτών ηλεκτρικού ρεύματος καθυστέρησιν της πληρωμής του.
Συνεπώς, πρέπει να της επιβληθή αρμοδίως ή να καταβάλη τόκον δια το εις χείρας της ως είρηται χρηματικόν ποσόν των εγγυήσεων, ή τούτο να κατατεθή εις μίαν των ενταύθα τραπεζών, δεδομένης εις την εταιρίαν εγγυητικής επιστολής υπό της Τραπέζης εις ην ήθελον κατατεθή τα χρήματα ταύτα έναντι του ποσού τούτου, προς ασφάλειαν των συμφερόντων της.
Είναι πλέον ή εξώφθαλμον ότι, εάν εγένετο τούτο, θα είχαμε ένα αρκετά σεβαστόν ποσόν κατ’ έτος από το προϊόν των τόκων τούτων και το οποίον να διετίθετο υπέρ του ενταύθα Αλεξανδρακείου Νοσοκομείου – Γηροκομείου, του ασύλου των απόρων φυματικών «Προφήτης Ηλίας», ή κατ’ αναλογίαν εις όλα τα έχοντα ανάγκην φιλανθρωπικά ιδρύματα της πόλεώς μας, τα περισσότερα των οποίων ατυχώς φυτοζωούντα κινδυνεύουν μία μέρα να κλείσουν τας πύλας των.
Ελπίζω λοιπόν ότι το ζήτημα τούτο ούτω ωμά τιθέμενον θα κινήση το ενδιαφέρον των αρμοδίων και δη του προοδευτικού και φιλοπροόδου αξιοτίμου Νομάρχου μας Αγ. Παπαδήμα, δια το ενδιαφέρον του οποίου πλείστα όσα δείγματα έχομεν και εν τη απουσία του, του ήδη Νομαρχούντος Διευθυντού Βαφείδου, ανταξίου αναπληρωτού τούτου, ούτως ώστε να επιτευχθή η λύσις αύτη ή άλλη τις συμφέρουσα, ης τα ευχάριστα αποτελέσματα πολύ συντόμως θα καταστούν έκδηλα και ευεργετικά.
Α.Δ.Π.
