Ο βασιλιάς απέθανε, αναφωνήσαμε πριν από τέσσερις ημέρες για το 2024. Αυτός είναι ο κανόνας σε όλες τις περιστάσεις του βίου. Είθισται, όμως, να συνοδεύεται αυτό το λυκαυγές του νέου έτους με απολογισμό. Να ανοίξουμε τα τεφτέρια και να καταγράψουμε όσα συνέβησαν. Και όχι μόνο. Να εγγράψουμε προσδοκίες και προβλέψεις, γιατί έχουμε ανάγκη να εντάξουμε την αβεβαιότητα στην πιθανότητα.
Ας δούμε τι μπορεί να συμβεί στη Μεσσηνία το 2025.
Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο νομός έχει δύο οικονομικούς πυλώνες: τη γεωργία και τον τουρισμό.
Ο πρώτος ήδη άρχισε να έχει προβλήματα, ιδιαίτερα στον τομέα της ελαιοπαραγωγής. Η κλιματική κρίση, αλλά και η απουσία πολιτικών πρόνοιας και προστασίας των παραγωγών, έχουν φέρει την ελαιοκαλλιέργεια στη Μεσσηνία σε κρίσιμο σταυροδρόμι.
Προβλήματα, όμως, έχουμε και στην παραγωγή άλλων προϊόντων, αφού οι δυνατότητες επέκτασής τους είναι λειψές. Λείπουν οι νέοι αγρότες, δεν υπάρχουν εργάτες γης, το κόστος παραγωγής έχει φτάσει στα ύψη, ο καιρός… παίζει ζάρια και οι καταναλωτές βρίσκουν απάγκιο στα προϊόντα εισαγωγής, γιατί πριν αγοράσουν κοιτάζουν και το πορτοφόλι τους.
Σε αυτό το φαύλο κύκλο, οι εξουσίες του νομού δεν κάνουν και πολλά πράγματα.
Τα δύο μεγάλα φράγματα (Φιλιατρινό και Μιναγιώτικο) βγήκαν από τη… χειμερία νάρκη, αλλά δεν περιμένουμε να μας δώσουν κάτι μέσα στο 2025.
Προτάσεις για εξοικονόμηση των υδάτινων πόρων έχουν κατατεθεί, αλλά βρίσκονται στα συρτάρια.
Κάθε τρεις και λίγο γίνεται λόγος για την αγροτική οδοποιία, αλλά μένουμε στα λόγια. Επίσης, για ευρωπαϊκά προγράμματα που δε φτάνουν ποτέ στον παραγωγό.
Οι τοπικοί ταγοί μας, όμως, στα πρωτοχρονιάτικα μηνύματά τους περί άλλα τυρβάζουν. Γι’ αυτούς μέσα στο 2025 θα γίνουν όσα δεν έγιναν τα προηγούμενα χρόνια.
Ο άλλος πυλώνας είναι ο τουρισμός. Αλλά κι εδώ πώς μπορεί να είναι κανείς αισιόδοξος όταν έπειτα από τόσα ενημερωτικά περίπτερα προβολής της Μεσσηνίας σε χώρες του εξωτερικού και σε πόλεις του εσωτερικού, διαβάζοντας τα στοιχεία βλέπεις ότι η Μεσσηνία αλλά και η Περιφέρεια Πελοποννήσου δε… συγκινούν παρά μόνο έναν μικρό αριθμό επισκεπτών;
Η καραμέλα της γαστρονομίας… λιώνει χωρίς να αφήνει καμία γλυκιά γεύση…
Εδώ δεν μπορούμε να συντηρήσουμε ένα μικρό αεροδρόμιο, για νέους επισκέπτες θα μιλάμε; Καλά τώρα που το “μοσχοπουλήσαμε”, θα αλλάξουν όλα. Φτάνει, όμως, ένα καλό αεροδρόμιο; Ποια είναι η κατάσταση του οδικού μας δικτύου; Οι υποδομές ύδρευσης, αποχέτευσης; Το εξειδικευμένο προσωπικό με πραγματικούς μισθούς που θα μεταφέρει το μήνυμα ότι η περιοχή μας είναι ιδιαίτερη; Πού είναι τα σχέδια για ανάδειξη του πολιτιστικού μας θησαυρού;
Αλλά ας μην ανησυχούμε χρονιάρες ημέρες. Οι μικροί και μεγάλοι ταγοί μας ήδη τα έχουν προβλέψει όλα και μας υπόσχονται ένα μοναδικό και ανέμελο 2025…
Α.Π.
