Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, εκτός από τις καρναβαλικές εκδηλώσεις, ξεκινούν και οι αγροτικές εκδηλώσεις, σχεδόν με τις ίδιες διεκδικήσεις, σε όλη την Ελλάδα, ενώ προειδοποιούν την κυβέρνηση ότι θα κατεβάσουν τα τρακτέρ στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για το κόστος παραγωγής, την ενέργεια, τις χαμηλές τιμές πώλησης των προϊόντων τους, αλλά και τις επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή (αυτό είναι καινούργιο).
Ήδη το ρεπορτάζ λέει ότι τα μπλόκα σε Θεσσαλία, Βοιωτία, Κρήτη και Μακεδονία έχουν ξεκινήσει τις πρώτες συγκεντρώσεις.
Αναρωτιέμαι: κάθε χρόνο οι ίδιες διεκδικήσεις, η ίδια αντίδραση, άρα δεν πήραν τίποτα από κάθε πέρσι. Δεν ίδρωσε το αυτί κανενός στην κυβέρνηση.
Εδώ που τα λέμε, δεν είδα κανέναν ιδρωμένο. Οι μόνοι που ιδρώνουν κάθε φορά, χωρίς να φταίνε, είναι οι οδηγοί στους δρόμους που προσπαθούν να πάνε στη δουλειά τους.
Φαντάζομαι και φέτος πως τα σκαλιά των Περιφερειών θα γεμίσουν με διάφορα προϊόντα, ό,τι παράγει κανείς, γάλα, λάδι, ρύζι και άλλα διάφορα ζαρζαβατικά. Εύχομαι να μη δούμε και καμιά αγελάδα.
Άλλος ένας τρόπος διαμαρτυρίας που έχει επιλεχτεί τα τελευταία χρόνια, κι αφού κάνουν τις Περιφέρειες «μανάβικο», θα πάνε στα διπλανά μαγαζιά να πιουν ένα τσιπουράκι και έπειτα στα σπίτια τους ευχόμενοι και του χρόνου.
Αν κάνω κάπου λάθος, να μου το πείτε.
Σκεπτόμενος, λοιπόν, όλα αυτά, έκανε ένα σενάριο το μυαλό μου, ίσως λίγο πιο επαναστατικό, αλλά μπορεί να κάνει τους κυβερνώντες να ιδρώσουν ολόκληροι και όχι μόνο το αυτί τους.
Απευθύνομαι στους αγαπητούς αγροτοσυνδικαλιστές. Έτσι κι αλλιώς, η χώρα μας στηρίζει κατά μεγάλο ποσοστό την οικονομία της στην αγροτιά. Τι κάνουμε, λοιπόν, αφού εξασφαλίσουμε μια καβάτζα για να μην πεινάσουμε (των φρόνιμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, λέει ο σοφός λαός μας); Προειδοποιούμε την κυβέρνηση ότι για ένα εξάμηνο δε θα παράγουμε τίποτα, σβηστά τρακτέρ, κάτω οι δέμπλες, αγρανάπαυση στα χωράφια. Είναι τραβηγμένο, το ξέρω, αλλά αν δεν πέσεις στη φωτιά, δεν τη σβήνεις.
Ίσως έτσι μπορέσουν να καταλάβουν αυτοί που τώρα χαμογελούν το πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα και να δώσουν άμεσες λύσεις. Ο κύριος Πιτσιλής της ΑΑΔΕ (Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων) κάτι ξέρει.
Δεν είμαι αγρότης, χαρτογιακάς είμαι, αλλά αγαπώ τους αγρότες, ζούμε μαζί, πίνουμε καφέ μαζί, γλεντάμε μαζί και με εκνευρίζει που κάθε χρόνο τούς κοροϊδεύουν, και η κυβέρνηση και κάποιοι «δικοί» τους.
Ένα σενάριο είναι και, όπως κάθε σενάριο, χρειάζεται σκηνοθέτη και αποφασισμένους ηθοποιούς, φίλοι μου αγρότες.
Και κλείνω με ένα τραγούδι (συνοδεία στα «μπλόκα» σας), από τα Αγροτικά που έγραψε το 1975 (από τότε και πολύ πιο παλιά κρατά η κολόνια) ο Θωμάς Μπακαλάκος και τραγούδησε δυναμικά ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
ΟΧΙ, ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ
Πάει καλά φέτος η χρονιά, πάει καλά
προκόψαν όλα τα σπαρτά.
Θα ‘ρθουν πάλι τσούρμο οι μεσάζοντες,
θα κερδοσκοπήσουν οι μεσάζοντες
κι εμείς στα ίδια θα ‘μαστε άλλη μια φορά,
μας παίρνουν τη σοδειά φτηνά.
Όχι, δεν πουλάμε.
Τα παιδιά κάνουνε χαρά, τα παιδιά
βλέπουνε μπόλικη σοδειά.
Θα ‘ρθουν πάλι τσούρμο οι μεσάζοντες,
θα κερδοσκοπήσουν οι μεσάζοντες
κι εμείς στα ίδια θα ‘μαστε άλλη μια φορά,
μας παίρνουν τη σοδειά φτηνά.
Και του χρόνου να είμαστε καλά να μιλάμε, φίλοι.
Τα ίδια θα λέμε, αδέλφια μου αγρότες.
Τα λέμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
