Μέσα σε κλίμα συγκίνησης έγινε η υποδοχή του σκηνώματος του αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστάσιου στις 9.00 το πρωί χθες, στο συνοριακό σταθμό της Κακαβιάς. Στρατιωτικό άγημα απέδωσε τιμές συνοδεία της στρατιωτικής μπάντας και εκατοντάδες Βορειοηπειρώτες μαζί με το μητροπολίτη Αργυροκάστρου Δημήτριο βρίσκονταν εκεί για να τιμήσουν τον ποιμένα τους με λουλούδια και δάφνες.
Μόλις η πομπή πέρασε στο αλβανικό έδαφος, εψάλη τρισάγιο, αλλά και το «Χριστός Ανέστη», όπως πάντα έψαλε ο ιεράρχης, ο οποίος ανέστησε από τα ερείπια την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας.
Στη συνέχεια, η αυτοκινητοπομπή κατευθύνθηκε προς τη Μητρόπολη Αργυροκάστρου. Κατά τη διαδρομή οι πιστοί, κάτοικοι των χωριών, βγήκαν στο δρόμο και έραιναν με δάφνες τη νεκροφόρα που μετέφερε το σκήνωμα του ποιμενάρχη τους.
Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η στιγμή που η πομπή έφτασε έξω από το χωριό Δερβιτσάνη. Εκεί οι κάτοικοι έκλεισαν το δρόμο και έψαλαν το «Χριστός Ανέστη», ραίνοντας το σκήνωμα με λουλούδια και δάφνες.
Στην Ιερά Μητρόπολη Αργυροκάστρου ανέμεναν για το «ύστατο χαίρε» εκατοντάδες πιστοί και ιερείς, και όλοι οι μαθητές από τα σχολεία που ίδρυσε στην περιοχή ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος.
Μέσα στον ιερό μητροπολιτικό ναό εψάλη επιμνημόσυνη δέηση χοροστατούντος του μητροπολίτη Δημητρίου, ακολούθησε λαϊκό προσκύνημα, ενώ κατά την αναχώρηση της πομπής προς τα Τίρανα χτυπούσαν αναστάσιμα οι καμπάνες και ο κόσμος τον αποχαιρέτησε με δάκρυα στα μάτια.
Στις 4.00 τοπική ώρα Αλβανίας η πομπή αναμενόταν να φτάσει στα Τίρανα, όπου το σκήνωμα του αρχιεπισκόπου θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα έως αύριο, οπότε θα ψαλεί η νεκρώσιμη ακολουθία.
Από την Ανδρούσα στην Αλβανία
Ο κατά κόσμον Αναστάσιος Γιαννουλάτος, αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος, ήταν ο φωτισμένος ιεράρχης, ο διακεκριμένος πανεπιστημιακός δάσκαλος, που προτάθηκε για Νόμπελ Ειρήνης κατά τον πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου, αναγέννησε την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας και είχε σημαντικό ιεραποστολικό, κοινωνικό και συγγραφικό έργο.
Γεννήθηκε στον Πειραιά την 4η Νοεμβρίου 1929. Η μητέρα του ήταν από την Πρέβεζα, ο πατέρας του από τη Λευκάδα, ενώ ο παππούς του από την Κεφαλονιά. Μεγάλωσε στην Πρέβεζα κι αργότερα στον Πειραιά.
Σταθμοί στη ζωή του: Το 1952, ολοκληρώνει αριστούχος τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1960,χειροτονείται διάκονος. Τέσσερα χρόνια αργότερα πρεσβύτερος-αρχιμανδρίτης. Το 1965-1969 σπουδάζει Θρησκειολογία, Ιεραποστολική και Εθνολογία στα Πανεπιστήμια Αμβούργου και Μαρβούργου. Το 1972 εκλέγεται καθηγητής της Ιστορίας των Θρησκευμάτων του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1981-1990 ως τοποτηρητής της Μητροπόλεως Ειρηνουπόλεως (Κένυα, Τανζανία, Ουγκάντα) αναπτύσσει ευρύτατο ιεραποστολικό και κοινωνικό έργο. Το 1991 γίνεται ομότιμος καθηγητής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1992 εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας και το 2005 γίνεται επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Θεολόγος, συγγραφέας, πρώην καθηγητής πανεπιστημίου και αρχιερέας. Ένας από τους προέδρους της κεντρικής επιτροπής του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών και επίτιμος πρόεδρος της Παγκόσμιας Διάσκεψης Θρησκευμάτων για την Ειρήνη. Διετέλεσε επίσκοπος Ανδρούσης και γενικός διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Ελλάδος.
Ήταν 24 Ιουνίου του 1992, όταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέλεξε ως αρχιεπίσκοπο της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας τον επίσκοπο Ανδρούσης Αναστάσιο Γιαννουλάτο και η Εκκλησία της Αλβανίας αποκτούσε και πάλι κεφαλή ύστερα από χρόνια.
Με σύνθημα το «Χριστός Ανέστη», ο αρχιεπίσκοπος φθάνει στην Αλβανία από το 1991 ως πατριαρχικός έξαρχος, προκειμένου να διαπιστώσει την κατάσταση στην οποία βρισκόταν τότε η Ορθόδοξη Εκκλησία στη χώρα. Η οργάνωσή της ξεκίνησε από μηδενική βάση. Το έδαφός της ήταν κατεξοχήν εχθρικό, καθότι υπήρχε μεγάλη καχυποψία λόγω της ελληνικής καταγωγής του και καμιά εξασφάλιση οικονομικών πόρων.
Όμως, ο αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος εργάστηκε σκληρά όλα αυτά τα χρόνια και έδωσε ελπίδα –ελπιδοφόρο και το σύνθημά του «Χριστός Ανέστη»- και βοήθεια σε όλους ανεξαιρέτως στην Αλβανία, στα χρόνια που κράτησε το πηδάλιο της Εκκλησίας. Προχώρησε στην ανασύσταση και ανασυγκρότηση της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας, με τη διαμόρφωση αρχικά νέου καταστατικού χάρτη το 2006.
Καθόρισε, επίσης, τις σχέσεις της Εκκλησίας με την Πολιτεία με επίσημη Συμφωνία, η οποία έγινε νόμος του κράτους το 2009. Παράλληλα, ξεκίνησε τους αγώνες διεκδίκησης της εκκλησιαστικής περιουσίας, την οποία το αθεϊστικό κράτος του Χότζα είχε δεσμεύσει.
Η Αλβανία απέκτησε σχολεία, πανεπιστήμια, ναούς, χώρους εργασίας και παραγωγής έργου για τις υπηρεσίες της Εκκλησίας, οικοτροφεία, πνευματικά κέντρα, χώρους αγάπης και φιλοξενίας για ορφανά και ηλικιωμένους, θεολογική ακαδημία για την εκπαίδευση των στελεχών της, ενώ η Αρχιεπισκοπή άνοιξε την αγκαλιά της όχι μόνο για τους χριστιανούς για τους οποίους έγινε σημείο αναφοράς, αλλά και για όλους όσοι είχαν ανάγκες χωρίς διακρίσεις.
Ο ιεραπόστολος των εθνών ήταν αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1993 έως το 2005 και έκτοτε επίτιμο μέλος της.
