Όταν η προσβασιμότητα θεωρείται πολυτέλεια…
Μπορεί συχνά να γίνονται αναφορές για την ισότητα των ΑμεΑ και την προσβασιμότητά τους, ιδίως στα δημόσια κτήρια, όμως, δυστυχώς, η πραγματικότητα διαφέρει.
Από αυτή την πραγματικότητα δεν εξαιρούνται και τα σχολεία, κάτι βέβαια που μας είχε επισημάνει και η εκπαιδευτικός Ακριβή Σπυρόπουλου, την οποία είχαμε φιλοξενήσει στο «Θάρρος» στις αρχές Δεκεμβρίου.
Μεταξύ άλλων, η κα Σπυρόπουλου μας είχε πει ότι, όταν έκανε τα χαρτιά της για αναπληρώτρια, τηλεφωνούσε στα σχολεία για να μάθει τότε αν ήταν προσβάσιμα, αφού δεν υπάρχει κάποια σχετική λίστα. Επίσης, είχε τονίσει ότι δεν είναι απαραίτητο ένας μαθητής σε αμαξίδιο να φοιτήσει σε ειδικό σχολείο, οπότε η προσβασιμότητα στα σχολεία θα έπρεπε να είναι κάτι δεδομένο.
Τον ίδιο μήνα ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μεσσηνίας είχε δώσει στη δημοσιότητα μια μεγάλη λίστα με προβλήματα που αντιμετωπίζουν Νηπιαγωγεία και Δημοτικά Σχολεία του Δήμου Καλαμάτας, προβλήματα κτηριακά που ζητούν λύσεις εδώ και χρόνια, με τις προσπάθειες από πλευράς Δήμου πολλές φορές να είναι φιλότιμες. Ωστόσο, η παλαιότητα κάποιων κτηρίων, όπως και οι κακοτεχνίες, μετατρέπουν τις παρεμβάσεις σε «μια τρύπα στο νερό», κάτι που φάνηκε και στις τελευταίες βροχοπτώσεις.
Επιστρέφουμε στο θέμα της προσβασιμότητας όμως και θα αναφερθούμε ειδικότερα σε Γυμνάσια και Λύκεια εντός Δήμου Καλαμάτας, που παραμένουν απροσπέλαστα για μαθητές, αλλά και καθηγητές, που βρίσκονται σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Δεν πρέπει, βέβαια, να ξεχνάμε ότι, πέραν των παραπάνω ατόμων, υπάρχουν και περιπτώσεις τόσο μαθητών όσο και καθηγητών που μπορεί να βρεθούν προσωρινά σε αμαξίδιο ή με πατερίτσες, ενώ υπάρχουν και άλλες παθήσεις που κάνουν τον πάσχοντα να βλέπει σαν Γολγοθά το ανέβασμα της σκάλας.
Πρόσφατα βρεθήκαμε στο Γυμνάσιο Παραλίας. Μπορεί να δείχνει προσβάσιμο, αφού μέχρι την είσοδο υπάρχουν μόλις μερικά σκαλιά και σχολικές αίθουσες στο ισόγειο, όμως όσοι έχουν επισκεφθεί το συγκεκριμένο σχολείο, γνωρίζουν ότι αρκετές αίθουσες είναι στον όροφο. Μάλιστα, στο παρελθόν φοίτησαν σε αυτό μαθητές που ήταν σε αναπηρικά αμαξίδια, με τους γονείς τους να είναι αναγκασμένοι να μεταφέρουν κάθε πρωί και μεσημέρι στα χέρια τα παιδιά τους, αφού οι τάξεις τους ήταν στον όροφο. Επίσης, παρέμεναν εκεί σχεδόν όλες τις ώρες των μαθημάτων, αφού θα έπρεπε τα παιδιά τους να κάνουν διάλειμμα, να πάνε τουαλέτα ή για να αντιμετωπίσουν ό,τι άλλο προέκυπτε.
Η παραπάνω περίπτωση δεν είναι η μοναδική. Ανάλογη εικόνα επικρατούσε και στο 2ο Γυμνάσιο Καλαμάτας, όπου έπειτα από πολύ κόπο γονείς μαθητή κατάφεραν να κατασκευάσουν μία ράμπα, ενώ μέχρι να το πράξουν καθημερινά σήκωναν το αμαξίδιο στα χέρια.
Άλλη περίπτωση που συνδέεται με το Γυμνάσιο Παραλίας είναι όταν ένας μαθητής, αφού ολοκλήρωσε το γυμνάσιο, αποφάσισε να συνεχίσει στο γειτονικό ΕΠΑΛ, ένα κτήριο τριώροφο, απροσπέλαστο, με τους γονείς για ακόμα μια φορά να μεταφέρουν το παιδί τους στα χέρια. Κάπου εκεί και ύστερα από πιέσεις αποφασίστηκε να κατασκευαστεί ασανσέρ. Οι εργασίες ξεκίνησαν πριν από 5 (!) χρόνια, αλλά, δυστυχώς, το ασανσέρ ακόμα δε λειτουργεί, ενώ φυσικά ο μαθητής που αναφέραμε έχει αποφοιτήσει.
Οι περιπτώσεις που αναφέραμε είναι ενδεικτικές, μιας και στα περισσότερα σχολεία υπήρχε κάποια στιγμή ένα άτομο που αντιμετώπιζε κάποιο κινητικό πρόβλημα.
Ας δούμε, λοιπόν, τα σχολεία της πόλης που δυστυχώς παραμένουν απροσπέλαστα, ενώ όσα δεν αναφέρονται, θεωρητικά δεν έχουν πρόβλημα, αφού διαθέτουν ασανσέρ. Γράφουμε θεωρητικά, καθώς το αν λειτουργεί το ασανσέρ είναι άλλο ζήτημα…
Γυμνάσια
Ξεκινάμε με το σχολικό συγκρότημα της Λακωνικής, όπου, σε δύο διαφορετικά κτήρια, στεγάζονται το 2ο Γυμνάσιο και το 2ο Γενικό Λύκειο. Εκεί δεν υπάρχει καμία ράμπα, ούτε φυσικά ασανσέρ, με το Λύκειο μάλιστα να λειτουργεί στο 2ο όροφο, ενώ αίθουσες του συγκεκριμένου Γυμνασίου είναι και στον πρώτο όροφο.
Ακριβώς ίδιο κτήριο είναι αυτό στο οποίο στεγάζονται το 3ο Γυμνάσιο και το 5ο Γενικό Λύκειο. Να σημειωθεί ότι από την πλευρά του Λυκείου υπάρχει ράμπα, που οδηγεί όμως μέχρι το σημείο που στεγάζονται κάποιες από τις αίθουσες του Γυμνασίου. Φυσικά, ούτε εκεί υπάρχει ασανσέρ.
Στο Γυμνάσιο Παραλίας τώρα, περιγράψαμε ότι ένα αμαξίδιο μπορεί να φτάσει μέχρι την πόρτα. Έχει κατασκευαστεί μάλιστα και ράμπα, όμως δεν μπορεί να προσεγγίσει όλες τις αίθουσες του ισογείου και, φυσικά, δεν μπορεί να φτάσει στον πρώτο όροφο αλλά και στο 2ο όροφο.
Ολοκληρώνουμε τα γυμνάσια του Δήμου, με αυτό της Θουρίας, όπου το κτήριο έχει αίθουσες και στον πρώτο όροφο και δεν υπάρχει ασανσέρ.
Λύκεια
Επιστρέφοντας στα της Καλαμάτας, μετά τα 2ο και 5ο Γενικά Λύκεια, θα αναφερθούμε στο 6ο Γενικό Λύκειο, το οποίο στεγάζεται στο σχολικό συγκρότημα της Αθηνών.
Εκεί στεγάζονται ακόμα το 4ο ΕΠΑΛ, το Ειδικό Γυμνάσιο και το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας. Στο συγκεκριμένο σχολικό συγκρότημα έγινε πριν από μερικά χρόνια παρέμβαση και δημιουργήθηκε ράμπα, παράλληλα με τα σκαλιά, και έτσι σε πολλά σημεία η κλίση της είναι επικίνδυνη για άτομα σε αμαξίδιο.
Όσο για το άλλο μεγάλο σχολικό συγκρότημα, εκείνο της Κρήτης, όπου συστεγάζονται τα 1ο, 2ο και Νυχτερινό ΕΠΑΛ, η ιστορία για να τοποθετηθεί ασανσέρ ξεκινά χρόνια πριν, ενώ έπειτα από δεσμεύσεις επί δεσμεύσεων οι εργασίες άρχισαν πριν από πέντε ολόκληρα χρόνια.
Τελικά, λίγο πριν ολοκληρωθεί η σχολική χρονιά και έπειτα από αστοχίες, το ασανσέρ στο τριώροφο κτήριο φάνηκε να λειτουργεί, όμως η λειτουργία δεν ήταν σωστή, ενώ υπήρξαν μέχρι και εγκλωβισμοί ατόμων.
Η τελευταία δε πληροφορία που έχουμε είναι ότι δε λειτουργεί επειδή έχει καεί κάποια πλακέτα.
Κλείνουμε με το Γενικό Λύκειο Θουρίας, που επίσης δεν είναι προσβάσιμο σε άτομο με αμαξίδιο, αφού υπάρχουν αίθουσες στον όροφο, ενώ δε διαθέτει ασανσέρ.
Αυτή, λοιπόν, είναι η κατάσταση στα Γυμνάσια και Λύκεια του Δήμου Καλαμάτας σε θέματα προσβασιμότητας και επιβάλλεται να αλλάξει, διότι η εκπαίδευση είναι για όλους και δεν πρέπει να γίνονται διακρίσεις, ούτε να αναγκάζονται άτομα να αισθάνονται μειονεκτικά επειδή κάποιοι δεν πράττουν το αυτονόητο…
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
Υ.Γ.:
Άτομο με θέματα κινητικότητας αναρωτήθηκε το εξής απλό: Επειδή το να μπει
ασανσέρ σε όλα τα παραπάνω σχολεία μοιάζει ουτοπικό, γιατί δε βάζουν απλά ένα αναβατόριο
παράλληλα με τις σκάλες;
Μια λύση τεχνικά ευκολότερη, αλλά και οικονομικότερη από άποψη κόστους.
